طراحی همساز با اقلیم یکی از موضوعات بحث برانگیزی است که همواره در میان معماران مطرح است. خلق فضاهای گوناگون در حالی کارایی دارد که بتواند با اقلیم و شرایط جغرافیایی محیط سازگار باشد و آسایش کاربر را فراهم سازد. در این راستا کتاب « آسایش در پناه معماری همساز با اقلیم» به قلم دکتر محمود رازجویان نگاشته شده تا با بررسی جامع و دقیق، عمیقاً به این موضوع بپردازد. تلاش کتاب بر آن است تا با آگاهی بخشیدن به دانشجویان، فارغ التحصیلان و معماران جوان حاضر در این عرصه، فرایند طراحی را به سمت ایجاد ساختمان های سازگار با محیط سوق دهد.

اگر معمار هستید با چالش های تحصیل و کار در زمینه معماری از زمان دانشجویی آشنا هستید ساعت های طولانی کار در زمان تحویل پروژه ها و کم خوابی یا گذراندن تایم های طولانی در استودیو های معماری در شارت های کاری،خوردن قهوه و میزان کافئین بیش از حد و یا استرس ها و فشارهای کاری ، کمال گرایی ، ماهیت رقابتی و نیاز به دقت و توجه به جزئیات مواردی است که قطعا در صورت عدم کنترل ، خستگی جسمی و روانی را در پی دارد.
بنابراین ضروری است که دانشجویان و معماران حرفه ای حتما از خود مراقبت کنند زیرا هیچ پروژه ای ارزش فدا کردن سلامتی فرد را ندارد اگر از دسته افراد خلاق و باهوش و علاقه مند به معماری هستید برای تقویت سلامتی و بهره وری در استودیوی معماری دست به کار شوید برای اینکه بتوانید اینکار را سال ها دنبال کنید با آرل همراه باشید....

انسان در ارتباط با طبیعت همواره از آن تأثیر می پذیرد و سعی دارد ضمن آشنایی با ساز و کار ساختارهای طبیعی از آنها الگوبرداری کند. از آنجا که فرم یک جسم طبیعی هماهنگ با اجزای سازندۀ آن عمل می کند؛ الهام از طبیعت در معماری می تواند ساختمان هایی را پدید آورد که در عملکرد، سازه و فرم با یکدیگر همسازی داشته باشند.
تعامل معماری و طبیعت در جوامع انسانی مربوط به روزگاران گذشته است و پیشینه ای بس دراز دارد. زمانی که انسان در غارها مسکن گزید و یا از شاخ و برگ درختان، فضایی برای پناه خود ساخت میان معماری و طبیعت ارتباطی شکل گرفت که به تدریج توسعه یافت. آنچه در دنیای امروز شاهد هستیم تلاش بشریت در الگو گرفتن از طبیعت و زندگی موجودات زنده، در راستای خلق فضاهایی با مصرف بهینۀ انرژی و بدون آسیب به محیط زیست است. به طور کلی معماری در ارتباط با طبیعت سه رویکرد را دنبال می کند.

استیون هال یکی از معماران تأثیرگذار و مؤفق در عصر حاصر به شمار می رود. شاید بتوان شهرت این معمار آمریکایی را در اندیشۀ متفاوت او نسبت به سایرین دانست. او در طراحی پروژه های خود همواره بر مکان، زمان و حواس مخاطب تمرکز دارد و در پی این تمرکز و توجه ویژه، ایده هایی خلق می کند که تعامل فضا با کاربر را به طرز چشمگیری بهبود می دهد. معماری در نگاه استیون هال تغییر پذیر و در برخی موارد می تواند غیر قابل پیش بینی باشد. به گفته این معمار متفکر فرایند طراحی در پروژه های او از رویاپردازی شروع می شود. در واقع نوعی رویکرد شهودی در ابتدای تلاش خلاقانه وی وجود دارد که منشاء اندیشه ها و نقطه نظرات بدیع است. به بیان دیگر او سعی دارد راه حلی برای مسئلۀ طراحی ارائه کند که در هماهنگی با بستر پروژه پاسخگوی خواسته ها و شرایط پروژه باشد.

از ضروری ترین وظایف معماران در هر پروژه طراحی معماری، شناخت مخاطب است. از این رو طراحی فضاهایی که به کودکان اختصاص می یابد نیز بایستی با کسب شناخت از روحیات و عادات و رفتارهای آنان انجام شود. از آن جا که کودک در یکی از دوره های زمانی خاص از حیات خویش قرار دارد، و در این مرحله به نوعی شخصیت وی شکل می گیرد، طراحی فضای مطلوب از اهمیت ویژه ای برخوردار است. کودک با حضور در مکان های مختلف همواره سعی دارد آنجا را بهتر و بیشتر بشناسد. در واقع نوعی کنجکاوی خفته در او وجود دارد که باعث می شود همواره سوژه های تازه را دنبال کند و در صدد درک محیط خود باشد. همراه آرل باشید...

طراحی پروژه های مسکونی همگام با پیشرفت فناوری در حرکت است. شکل خانه در تعامل با مدرنیته دگرگون شده و این تحولات با گسترش در زندگی شهرنشینی به خانه های روستایی نیز نفوذ کرده است.  شاید آنچه بیش از پیش در طراحی و ساخت خانه های روستایی اهمیت یافته پایداری آنها باشد. همچنین همسازی این خانه ها با تحولات اجتماعی و فرهنگی ، از جمله موضوعاتی است که به هنگام ایده پردازی در فرایند طراحی مورد توجه قرار می گیرد. کتابی که در ادامه معرفی می شود با رویکردی مدرن به ارائه ایده های بدیع در طراحی خانه های روستایی می پردازد. 

سال به سال ، در سبک دکوراسیون، چیدمان و انتخاب رنگ ها و مبلمان، ترندهایی مرسوم شده و در منازل و دکوراسیون سایر فضاها توسط طراحان و معماران حتی عموم مردم به کار برده می شود این ترندها هر ساله فضایی تازه و جالب ایجاد می کند و افراد را به یک سال جدید دعوت می نماید امسال هم طبق روال سال های گذشته، سال 2020 به همراه خود ترندهایی را به ارمغان آورده البته لازم نیست تمام اجزای دکوراسیون را تغییر دهید می توانید با اکسسوری ها و مبلمان و یا به کارگیری رنگ ها و ترفندهایی ترند های امسال را به دکوراسیون دعوت کنید. اگر شما از دسته افرادی هستید که نمی دانید جریان ترندهای سال جدید به کدام سمت است آرل پیش بینی ترندهای دکوراسیون 2020 را که نتیجه صحبت با دکوراتور های حرفه ای است جمع آوری کرده تا دریابیم که در سال 2020  منتظر چه چیزهایی باشیم  در ادامه همراه باشید.....

به دنبال توسعۀ دانش و فناوری، روش های متعددی در طراحی پروژه های مختلف پیش روی معماران قرار گرفته است. دگرگونی در روش های طراحی معماری به ایجاد تحولات گوناگون در محصول طراحی نیز منجر شده است. عصر دیجیتال تنها در قالب یک سبک یا مجموعه ای از نرم افزار ها مطرح نشده ؛ بلکه با گسترش در ابعاد مختلف، تفکر طراحی را نیز  دچار تغییرات چشمگیری ساخته است. به بیان دیگر اندیشه ای که سرآغاز روند طراحی است و شالودۀ طرح را شکل می دهد؛ همسو با گسترش روزافزون فناوری های نوین دگرگون شده است.
زمینه گرایی به عنوان بخش گسست ناپذیر از فرایند طراحی ، همواره مورد توجه معماران بوده است. این توجه زمانی آشکار می شود که شاهد تلاش طراحان در خلق فضاهای همساز با فرهنگ و اقلیم در هر منطقه هستیم. اما آنچه اکنون مطرح می شود نسبت معماری زمینه گرا با عصر دیجیتال است.
به عبارت دیگر :
زمینه گرایی در ارتباط با معماری دیجیتال چگونه عمل می کند؟
وجوه اشتراک این دو چیست و
آیا همزیستی آنان در ارتقاء و پیشبرد فرایند طراحی معماری مؤثر است؟

یکی از بحث برانگیزترین و پرابهام ترین مراحل در فرایند طراحی مرحلۀ شکل گیری ایده یا کانسپت طراحی است. فارغ از دیدگاه ها و نقطه نظرات متفاوتی که در رابطه با ایده پردازی وجود دارد؛ اغلب در میان دانشجویان به خصوص در سالهای اول تحصیل ابهاماتی در این باره دیده می شود. معمولاً دانشجویان از ارائۀ توضیحی روشن در رابطه با ایدۀ اولیه در طراحی پروژه های خود گریزانند. همچنین در برخی موارد از ایده یابی آثار معماران بزرگ نیز درک روشنی ندارند. اگرچه در این خصوص همواره نظریات متفاوتی ارائه شده است؛ اما همچنان نوعی بیگانگی در مواجهه با ماهیت ایده وجود دارد. شاید بتوان این موضوع را پرسش همیشگی دانشجویان دانست که : فرایند طراحی را از کجا باید شروع کنیم؟ ایده اولیه از کجا می آید؟ آیا ایجاد ایده های خلاقانه نوعی توانایی ذاتی محسوب می شود یا قابلیت یادگیری دارد؟

صحبت های زیادی درمورد چگونگی تاثیر اتوماسیون (خودکار سازی) بر نحوه انجام معماری و نقش ما در زمانی که فنآوری ها به میزها و محیط های کاری مان برسند، انجام شده است. در سال های اخیر، در حالی که ما شاهد بودیم که چگونه ربات ها و فناوری های پیشرفته در ساخت و ساز در حال توسعه بوده اند، ابزارهای جدیدی در حال ظهور هستند که نوید به خودکار سازی روند طراحی را می دهند. این امر به ما این امکان را می دهد تا در مراحل اولیه یک پروژه، با استفاده از شبیه سازی ها و هوش مصنوعی، فضاهای زندگی و ابعاد آنها را به سرعت و به راحتی پیکربندی کنیم.
آیا این اتوماسیون آینده طراحی معماری خواهد بود؟ برای درک بهتر این ابزار و دامنه احتمالی آن با Jesper Wallgren ، معمار و بنیانگذار Finch 3D گفتگو کردیم.

باغ ایرانی به مثالی زمینی از بهشت جاودان بدل شده است. به گفتۀ آرتور اپهام پوپ در گوشۀ ذهن هر ایرانی باغی نهفته است.
شاید بتوان وجود رابطه ای عارفانه با آب، درخت و گل در میان ایرانیان را نشان دهندۀ اهمیت باغ به منزلۀ مکانی مقدس دانست. باغ ایرانی با جای گرفتن در میان بیابان های پهناور همواره از نبوغ و ذکاوت معمار ایرانی خبر می دهد. این باغ حاصل اندیشه ای است که آب را از لایه های پنهان کویر، فرسنگ ها هدایت کرده تا چشمه ای از دل زمین بجوشد و نوید بخش حیات و پویایی باشد.

در بررسی و مطالعۀ معماری معاصر ایران در زمان حاضر، با نوعی از تنوع گرایی و تعدد دیدگاه ها روبرو می شویم که شاید بتوان آن را فقدان اندیشه ای منسجم در معماری معاصر تعبیر کرد. آنچه اکنون در معماری ایران مشاهده می شود؛ عدم الزام در توجه به داشته های گذشته و همسویی با معماری جهانی بر پایۀ خودمحوری است. از این رو طراحی پروژه های مختلف در مقیاس خرد تا کلان تا اندازه ای با اعمال سلیقه های شخصی و نوعی کثرت گرایی صورت می گیرد.

در پی رشد روزافزون صنعت خودروسازی، شکل شهرها به طرز چشمگیری دگرگون شده است. این تحولات به نوعی، زندگی شهروندان و محیط زیست آنان را تهدید می کند. با گسترش مسیرهای سواره در سطح شهرها، سازماندهی فضاهای شهری تا اندازه ای مختل گشته است. به گونه ای که شاید بتوان آن را خالی از اشل انسانی تعبیر کرد. سهم اندکی که به فضاهای پیاده نظیر پیاده رو ها و یا پیاده راه ها اختصاص داده می شود در اثر بی توجهی به سلسله مراتب حرکتی رخ می دهد. مسیری که در گذشته پیوند میان خانه و شهر بود؛ فرد را به تدریج از آرامش خانه به هیاهوی شهر وارد می کرد. این رویکرد نشان از توجه به روح انسان در مقیاس شهر دارد. با وجود آن که نقش پررنگ فضاهای پیاده در محله های مسکونی، می تواند زمینه ساز شکل گیری تعاملات اجتماعی میان ساکنین باشد؛ بی توجهی در تعریف و سازماندهی این فضاها، این زمینه را برچیده است. همچنین تعریف فضاهای دل نشین و مهیّج در محلۀ مسکونی که به گردهمایی عدّه ای از ساکنین در ساعاتی از روز می انجامد؛ نشان از پویایی فضای محله دارد؛ اما هم اکنون محله ها به شیوه ای تعریف می شوند که چنین شرایطی را محقق نمی سازند.