۰۲۱-۲۲۹۰۱۹۰۵-۶
هدف طراحی یا تلاش برای درک و پاسخ دادن به "سه تهدید" مقیاس، سرعت و کمبود منابع، به کارگرفتن قابلیت ساخت و ساز خود مردم است. ما نمی توانیم معادله ی یک میلیون نفر در هفته را حل کنیم مگر اینکه قابلیت خود مردم را برای ساخت و ساز به کار بگیریم. پس، با یک طرح درست، زاغه ها و محله های فقیر نشین نه تنها مشکل ما نخواهند بود بلکه به تنها پاسخ ممکن بدل خواهند شد.
چه نیروی ساخت و ساز شخصی باشد، چه نیروی عقل سلیم، و چه نیروی طبیت، همه ی آنها باید تبدیل به فُرم شوند، و چیزی که این فُرم می سازد و شکل می دهد، نه سیمان و آجر و چوب، بلکه خود زندگیست. قدرت تلفیق در طراحی، تنها و تنها تلاشی است برای قراردادن نیروی زندگی در هسته ی مرکزی طراحی و معماری.
تحریریه معماری آرل
وقتی که به سازنده ارتباطات فکر میکنید، بطور خودکار به یاد "معمار" نمیافتید؟ احتمالا نه. چراکه اغلب مردم فکر می کنند معمارها ساختمان ها و شهرها را طراحی میکنند، اما آنچه که ما واقعا طراحی می کنیم ارتباطات است، چون شهرها درباره مردم است. مکانهایی هست که مردم برای هر نوع تبادلی گرد هم جمع میشوند. و علاوه بر این، چشم اندازهای افق هم محل سکونت شهری بسیار خاصی اند. با حشرات، گیاهان و حیوانات و حتی آب و هوای ویژه خاص خود هستند.
طراح صنعتی، «راس لاوگراو»، فلسفه خود را از طراحی «بدون چربی» شرح میدهد و نمایی از محصولات شگفت آور خود نظیر بطری آب « تای نات» و صندلی «گو» را به ما نشان میدهد. او در سخنرانی خود که در سال 2015 در تد برگزار شده، بیان می کند، دارای چه شخصیت و خط فکری می باشد. از چه منابعی و مواردی برای طراحی های خود الهام گرفته و دفتر کار آن به سبکی می باشد.
تحریریه معماری آرل
معمار بنا می گوید: «هدف این بود که به تأثیر متقابل تضادهای به ظاهر آشکار دست یابیم: مثل سکون و حرکت، سادگی و پیچیدگی، صمیمیّت و عظمت، استحکام و در عین حال بنائی که بتواند در تجلّی نور غوطهور شود.» «چالشِ معماری این بود که معبدی طراحی کنیم که همتایِ معبد کنونی در آمریکای شمالی است و در عین حال حضور یگانۀ خود را در دامنۀ کوههای آند دارد.»
همچنین حریری گفت: طراحی معبد شیلی با استفاده از جدیدترین فنّآوری دیجیتال و اسلوبِ مهندسی پیشرفته صورت گرفته، تا طرحی را به وجود آورد که "روح انسان را به پرواز درآورد".
معماری را همچون هدیه تولدی بازمیکنیم. معماری برهنه نیست: معماری کشف شده است. از دلِ زمین برمیآید تا پناهگاهی بسازد، یکی از اساسیترین نیازهای بشر. معماری، هنر، چشمانداز، باستانشناسی، زمینشناسی -- همه ازیک چیز ساخته شده است. و با استفاده از منابع در دسترسمان به روشهای افراطی، با ایجاد فضایی برای تجربهگری، ما قادر به احیا ی معماری هستیم که زیباییِ نهفته در چیزهای خام و ناقص را که ما را احاطه کرده که به آنها روح تازهای میبخشد و به آنها اجازه میدهد به زبان خودشان صحبت کنند.