آنچه در این بخش از یادداشت حاضر بدان می پردازیم ماهیت پروژه فکری و ارتباط آن با معماری است. در واقع پرسش اصلی این است که پروژه فکری چیست و اساساً چه ارتباطی با معمار دارد؟
در پاسخ به چیستی پروژه فکری از مثالی ساده بهره می گیریم: فرض کنید فردی که حرفه معماری را دنبال می کند در آتلیه طراحی خود حضور دارد. کارفرمایی به او مراجعه می کند تا سفارش طراحی فضایی در بستر معین و با عملکرد مشخص را به او بدهد. قبل از مراجعه کارفرما، معمار می تواند هیچ دغدغه ذهنی نداشته باشد و یا در مقابل پرسشی را دنبال کند که ذهن او بدان گرفتار شده و در صدد یافتن پاسخ است. بنابراین پروژه فکری برای هر معمار به مثابه پرسشی است که آن را در حرفه خود دنبال می کند و به طور مداوم در حال شرح و بسط این چالش و آزمودن آن در پروژه های طراحی خویش است. در واقع، هنگامی که کارفرما طراحی پروژه ای را به معمار می سپارد فرصتی فراهم  می شود تا او ضمن برآوردن خواسته های کارفرما پرسش خود را دنبال کند و یا به تعبیری با آن زندگی کند و آن را عمیقاً بررسی کند.

زندگی در دنیای امروزی باعث شده تا بشر بیشتر و بیشتر زمان خود را در محیط کار و در خانه بگذراند مطالعات انجام شده در این زمینه نشان می دهد که اکنون 87٪ از زندگی خود را در فضاهای داخلی سپری میکنیم. محیط های دلپذیر تأثیر مثبتی بر روحیه و رفاه حال سرنشینان خود می گذارد ، همانطور که مکان های کم نور، دلگیر و ناراحت کننده می توانند زندگی را سخت تر و احساسات و حال جسمی را دچار مشکل سازند  به همین دلیل است که طراحی داخلی فضاها  بسیار مهم  و دارای اولویت است.
برای ارائه تجربه مکانی مطلوب ، عناصری وجود دارند که بدون تغییر یک سانتی متری از دیوار یا تغییر ابعاد واقعی ،  می توانند درک فضایی را تغییر دهند. این کار با رنگ آمیزی سطوح ، استفاده از متریال های مختلف یا استفاده از روکشهای مختلف انجام می شود. در ادامه با آرل  با نوع رنگ آمیزی فضاها و تغییرات و خطاهای بصری که در فضای داخلی ایجاد می کنند همراه باشید....

پرداختن به مسئلۀ طراحی، بنا به گرایشات طراح، خواسته های کارفرما، شرایط موجود در سایت پروژه، آداب و فرهنگ جامعه و ... متفاوت است. در این میان، رویکرد مؤثر در یافتن راه حل مسئله، بر اساس تشخیص طراح، تعیین و فرایند طراحی آغاز می شود.
ایده پردازی و ارائه راه حل های مطلوب پس از فهم دقیق برنامه عملکردی، شناخت سایت طراحی، برنامه ریزی فیزیکی مطلوب و شناسایی نیازها و خواسته های فرم و فضای جدید صورت می گیرد. از این رو طراح پس از رویارویی با مسئلۀ طراحی و توجه به جوانب کار، در پی حل مسئله، اندیشیدن را آغاز می کند و بارها و بارها به کمک تجسّم و خیال پردازی به آفرینشگری در ذهن خود می پردازد و پاسخی برای موضوع پروژه در نظر می گیرد. بدین ترتیب طراح مرتباً مسئله را در ذهن خود پیش می برد و در جهان خیال خود آن را می آزماید. از این رو شاید بتوان چنین گفت که فرایند طراحی با تجسم و خیال پردازی آمیخته است به طوریکه لازمۀ پیمودن صحیح مسیر فرایند طراحی، توانایی خیال پردازی و تفکر عمیق است. در واقع طراح بایستی ضمن شناخت عمیق موضوع طراحی، معیارها و شرایط موجود را با هم درآمیزد و پس از درونی سازی آن ها، راه حل مطلوب را ارائه دهد.

می توان از میان انواع بسیار مهیج رشته های تخصصی معماری داخلی یک رشته را به عنوان مسیر اصلی و محور حرفه ای انتخاب کرد در واقع طراحی و برنامه ریزی فضاهای داخلی یکی از جنبه های جالب و یکی از مسیر های حرفه ای در معماری داخلی است توضیحاتی که در ادامه مشاهده میکنید بسیاری از گزینه های حرفه ای وابسته به معماری داخلی را که یک فرد دوره دیده و مجرب ممکن است آن ها را برای خود راضی کننده بیابد شرح می دهد  هر چند که هرگزینه مستلزم گذراندن دوره های ویژه و تجربیات چندساله است اما این موارد  پذیرای علاقه مندانی  است که در زمینه معماری داخلی در پی فرصت های حرفه ای برجسته هستند در ادامه با آرل همراه باشید.....

با مشاهده برخی از آثار به جا مانده از زمان های گذشته این پرسش ایجاد می شود که راز جاودانگی این بناها چیست؟ چه عواملی باعث می شود تا برخی از آثار معماری علیرغم تحولات وقوع یافته در طول زمان، باقی بمانند، به حیات خود ادامه دهند و همچنان محبوبیت خود را حفظ کنند. به راستی آیا جریانی از حیات در این بناها وجود دارد که منجر به مانایی آنها شده است؟

به طور کلی، انسان زندگی خویش را در فضاهای گوناگون سپری می کند که در این میان خانه به عنوان سرپناه و نقطه آسایش او مهم ترین فضای انسانی محسوب می شود. او رفع نیازهای خود را در فضاهای متفاوت و با کاربری های گوناگون می جوید و به نوعی در احاطه معماری زندگی می کند. از این رو معماری شکل دهندۀ افکار، عادات، رفتار و سبک زندگی انسان است و از این منظر پرداختن به آن اهمیت ویژه ای دارد.

• حال این پرسش مطرح می شود که فضای معماری چگونه می تواند در میان مردم زندگی کند؟
• چگونه می تواند با انسان ها تعاملی همه جانبه برقرار کند و چگونه می تواند زنده، فعال و پویا باشد؟

وجود ارتباط نه چندان روشن میان فرم و عملکرد در پروژه های گوناگون، مسئله ای است که همواره چالش های متفاوتی را در پیشبرد فرایند طراحی ایجاد کرده است. این موضوع  به طرز چشمگیری در میان دانشجویان معماری دیده می شود. طراحی پروژه معمولاً به خلق فرم های نو و شاید تا اندازه ای عجیب منتهی می شود که در برخی موارد تناسبی با عملکرد موضوع طراحی ندارد و یا در شرایط بالعکس فرمی تولید می شود که در نتیجۀ توجه افراط گونه به عملکرد پروژه، چندان پردازش و توسعه نیافته است. از این رو توجه کافی به هر دو مقوله فرم و عملکرد باعث می شود فضاهایی پدید آیند که در هم نشینی این دو مفهوم، تعادل را به نمایش بگذارند. برای دست یافتن به نتایج مطلوب لازم است به درک بهتری از فرم، عملکرد و تأثیرات آنها بر روی یکدیگر دست یابیم. همراه آرل باشید..

انسان در ارتباط با طبیعت همواره از آن تأثیر می پذیرد و سعی دارد ضمن آشنایی با ساز و کار ساختارهای طبیعی از آنها الگوبرداری کند. از آنجا که فرم یک جسم طبیعی هماهنگ با اجزای سازندۀ آن عمل می کند؛ الهام از طبیعت در معماری می تواند ساختمان هایی را پدید آورد که در عملکرد، سازه و فرم با یکدیگر همسازی داشته باشند.
تعامل معماری و طبیعت در جوامع انسانی مربوط به روزگاران گذشته است و پیشینه ای بس دراز دارد. زمانی که انسان در غارها مسکن گزید و یا از شاخ و برگ درختان، فضایی برای پناه خود ساخت میان معماری و طبیعت ارتباطی شکل گرفت که به تدریج توسعه یافت. آنچه در دنیای امروز شاهد هستیم تلاش بشریت در الگو گرفتن از طبیعت و زندگی موجودات زنده، در راستای خلق فضاهایی با مصرف بهینۀ انرژی و بدون آسیب به محیط زیست است. به طور کلی معماری در ارتباط با طبیعت سه رویکرد را دنبال می کند.

از ضروری ترین وظایف معماران در هر پروژه طراحی معماری، شناخت مخاطب است. از این رو طراحی فضاهایی که به کودکان اختصاص می یابد نیز بایستی با کسب شناخت از روحیات و عادات و رفتارهای آنان انجام شود. از آن جا که کودک در یکی از دوره های زمانی خاص از حیات خویش قرار دارد، و در این مرحله به نوعی شخصیت وی شکل می گیرد، طراحی فضای مطلوب از اهمیت ویژه ای برخوردار است. کودک با حضور در مکان های مختلف همواره سعی دارد آنجا را بهتر و بیشتر بشناسد. در واقع نوعی کنجکاوی خفته در او وجود دارد که باعث می شود همواره سوژه های تازه را دنبال کند و در صدد درک محیط خود باشد. همراه آرل باشید...

سال به سال ، در سبک دکوراسیون، چیدمان و انتخاب رنگ ها و مبلمان، ترندهایی مرسوم شده و در منازل و دکوراسیون سایر فضاها توسط طراحان و معماران حتی عموم مردم به کار برده می شود این ترندها هر ساله فضایی تازه و جالب ایجاد می کند و افراد را به یک سال جدید دعوت می نماید امسال هم طبق روال سال های گذشته، سال 2020 به همراه خود ترندهایی را به ارمغان آورده البته لازم نیست تمام اجزای دکوراسیون را تغییر دهید می توانید با اکسسوری ها و مبلمان و یا به کارگیری رنگ ها و ترفندهایی ترند های امسال را به دکوراسیون دعوت کنید. اگر شما از دسته افرادی هستید که نمی دانید جریان ترندهای سال جدید به کدام سمت است آرل پیش بینی ترندهای دکوراسیون 2020 را که نتیجه صحبت با دکوراتور های حرفه ای است جمع آوری کرده تا دریابیم که در سال 2020  منتظر چه چیزهایی باشیم  در ادامه همراه باشید.....

به دنبال توسعۀ دانش و فناوری، روش های متعددی در طراحی پروژه های مختلف پیش روی معماران قرار گرفته است. دگرگونی در روش های طراحی معماری به ایجاد تحولات گوناگون در محصول طراحی نیز منجر شده است. عصر دیجیتال تنها در قالب یک سبک یا مجموعه ای از نرم افزار ها مطرح نشده ؛ بلکه با گسترش در ابعاد مختلف، تفکر طراحی را نیز  دچار تغییرات چشمگیری ساخته است. به بیان دیگر اندیشه ای که سرآغاز روند طراحی است و شالودۀ طرح را شکل می دهد؛ همسو با گسترش روزافزون فناوری های نوین دگرگون شده است.
زمینه گرایی به عنوان بخش گسست ناپذیر از فرایند طراحی ، همواره مورد توجه معماران بوده است. این توجه زمانی آشکار می شود که شاهد تلاش طراحان در خلق فضاهای همساز با فرهنگ و اقلیم در هر منطقه هستیم. اما آنچه اکنون مطرح می شود نسبت معماری زمینه گرا با عصر دیجیتال است.
به عبارت دیگر :
زمینه گرایی در ارتباط با معماری دیجیتال چگونه عمل می کند؟
وجوه اشتراک این دو چیست و
آیا همزیستی آنان در ارتقاء و پیشبرد فرایند طراحی معماری مؤثر است؟

یکی از بحث برانگیزترین و پرابهام ترین مراحل در فرایند طراحی مرحلۀ شکل گیری ایده یا کانسپت طراحی است. فارغ از دیدگاه ها و نقطه نظرات متفاوتی که در رابطه با ایده پردازی وجود دارد؛ اغلب در میان دانشجویان به خصوص در سالهای اول تحصیل ابهاماتی در این باره دیده می شود. معمولاً دانشجویان از ارائۀ توضیحی روشن در رابطه با ایدۀ اولیه در طراحی پروژه های خود گریزانند. همچنین در برخی موارد از ایده یابی آثار معماران بزرگ نیز درک روشنی ندارند. اگرچه در این خصوص همواره نظریات متفاوتی ارائه شده است؛ اما همچنان نوعی بیگانگی در مواجهه با ماهیت ایده وجود دارد. شاید بتوان این موضوع را پرسش همیشگی دانشجویان دانست که : فرایند طراحی را از کجا باید شروع کنیم؟ ایده اولیه از کجا می آید؟ آیا ایجاد ایده های خلاقانه نوعی توانایی ذاتی محسوب می شود یا قابلیت یادگیری دارد؟

در بررسی و مطالعۀ معماری معاصر ایران در زمان حاضر، با نوعی از تنوع گرایی و تعدد دیدگاه ها روبرو می شویم که شاید بتوان آن را فقدان اندیشه ای منسجم در معماری معاصر تعبیر کرد. آنچه اکنون در معماری ایران مشاهده می شود؛ عدم الزام در توجه به داشته های گذشته و همسویی با معماری جهانی بر پایۀ خودمحوری است. از این رو طراحی پروژه های مختلف در مقیاس خرد تا کلان تا اندازه ای با اعمال سلیقه های شخصی و نوعی کثرت گرایی صورت می گیرد.