معماری در 10 سال آینده به طور کامل تغییر پیدا خواهد کرد

معمار اسپانیایی، فران سیلوستره (Fran Silvestre) با نمونه کارهای منحصربه‌فرد، تمیز و قطعاً مدرن شناخته شده است. هر پروژه به اندازه پروژه بعدی خیره‌کننده است از جمله خانه‌های نشان داده شده در فیلم‌های جیمز باند و صفحات Pinterest که از مالکین مشتاق پر شده است. Silvestre شغل معماری خود را به صورت جدی در دفتر Alvaro Siza شروع کرد، تجربه‌ای که وی آن را به عنوان اساس کار خود برمی‌شمارد. 
سیلوستره شغل معماری خود را به صورت جدی در دفتر آلوارو سیزا شروع کرد، تجربه‌ای که وی آن را به عنوان اساس کار خود برمی‌شمارد. سیلوستره توضیح می‌دهد که: "این مدت زمان باورنکردنی بود، من همه چیز را درباره معماری در آنجا یاد گرفتم. من تحت تأثیر سبک کاری او قرار گرفتم، ... برای من او یک نابغه است." سیلوستره دفتر کار Siza را در اوایل دهه 2000 ترک کرد تا کار خود را به صورت مستقل شروع کند که در سال 2005 موفق به تاسیس دفتر خود شد.
از آن زمان به بعد، به کار کردن ادامه داد اما در زمینه تدریس نیز کارهایی انجام داد که این کار را برای خود نیز نوعی آموزش تلقی می‌کرد. سیلوستره اخیراً با معمار و محققی به نام کان زیال ملاقاتی داشت تا در مورد موضوعاتی همچون کارهای خود، نگرانی‌ها در ارتباط با آموزش معماری معاصر و امید به آینده‌ با وی صحبت کند. گفت‌وگوی آن‌ها در اینجا ارائه شده است:

کان زیال: ممکن است خودتان را برای خوانندگان ما معرفی کنید؟
فران سیلوستره: ما یک شرکت معماری بزرگ نیستیم. ما می‌خواهیم زیبایی را با کار خود جامه عمل بپوشانیم. می‌خواهیم تا مالک پروژه و هر کسی را که در این روند مشارکت دارد – شامل همکاران خود را راضی کنیم. در حال حاضر، 27 نفر در دفتر ما مشغول به کار هستند.
کان زیال: چه چیزی باعث شد تا شما معمار شوید؟
فران سیلوستره: خانواده ما دارای سنت بزرگی از مهندسان است که بیش از پنج نسل را شامل می‌شود. جد بزرگ من، اولین خودرو را در جهان طراحی کرد. او مخترعی بود که هرگز به دانشگاه نرفت و خودرویی را طراحی کرد که بدون ریل با بخار حرکت می‌کرد. پس از وی، تمامی نسل‌های بعدی، مهندس شدند. من در کنار کتابخانه‌ای بزرگ شدم که دارای کتاب‌های مهندسی زیادی بود. من متوجه شدم که جنبه هنری طراحی را دوست دارم و تصمیم گرفتم تا معمار شوم.
البته، مدیترانه نیز تأثیر زیادی بر من گذاشت. زمانی که چندین سال در خارج از اینجا زندگی کردم، متوجه شدم که چقدر دلم برای آسمان آبی و نور خاص اسپانیا تنگ شده است.
کان زیال: معماری برای شما به چه مفهوم است؟
فران سیلوستره: معماری چیزی بیش از ساختمان است. ما برای مردمی که در طرح‌های ما زندگی و کار می‌کنند، هویت می‌سازیم که آرزوی افراد در این مکان‌ها به واقعیت تبدیل می‌شود. گاهی اوقات می‌توانید تنها با یک طراحی، زندگی یک شخص را تغییر دهید.

کان زیال: زمانی که درباره کلمه معماری فکر می‌کنید، آیا یک ساختمان یا طرحی وجود دارد که بلافاصله به ذهن شما خطور کند؟
فران سیلوستره: نمی‌دانم چرا، اما این کلمه من را به یاد معماری بسیار قدیمی همچون باروک (Baroque)، برومینی (Borromini) و الحمرا (Alhambra) می‌اندازد. الحمرا برای من یکی از زیباترین ساختمان‌ها در جهان است. این ساختمان همچنین من را به یاد کلیسای رومی در شمال اسپانیا، Santa Maria del Naranco، می‌اندازد. کلیسایی که کوچک، خارق‌العاده و زیباست.
نمادین‌ترین ساختمان برای من، ساختمان الحمرا است. در حقیقت، مجموعه‌ای از باغات است و شما نمی‌توانید شکل دقیق الحمرا را تشخیص دهید. معماری نمادین برای من ممکن است آلوار آلتو (Alvar Aalto) باشد.
کان زیال: آیا یک پروژه نمادین وجود دارد که بتوانید بگویید آن را به شیوه متفاوتی انجام داده‌اید؟
فران سیلوستره: پروژه‌های شاخص بسیاری وجود دارند که ترجیح می‌دهم آن‌ها را به شیوه متفاوت کار کنم. ضرورت ساختمان‌های شاخص، مساله ساز است. در 10 سال گذشته، درباره تأثیر گوگنهایم صحبت کرده‌ایم که موضوعی بسیار فراگیر است.
کان زیال: شما یک سبک متمایز دارید و پس از دیدن یک تصویر، گفتن اینکه این پروژه توسط شما طراحی شده، آسان است. آیا این چیزی است که شما به آن افتخار می‌کنید؟ آیا فکر می‌کنید هر معمار باید دارای یک سبک متمایز باشد؟ آیا این چیزی بود که قبل از طراحی در ذهن داشته باشید؟
فران سیلوستره: نخیر. این خوب است که مردم بگویند این یک پروژه معماری فران سیلوستره است، اما این چیزی نیست که ما به دنبال آن باشیم. شاید مساله، روش کار باشد. روش است که در انتها تصمیم را می‌گیرد. زمانی که به پروژه‌های خود نگاه می‌کنید، می‌توانید مشاهده کنید که شیوه‌ی یکسانی در آن‌ها به کار رفته است. به همین خاطر، من از مقایسه‌ی مابین خوشنویسی و متن استفاده می‌کنم. می‌توانید خوشنویسی داشته باشید و یا اینکه می‌توانید تفاوتی در یک حرف ایجاد کنید. به‌هرحال خوشنویسی برای ما مهم نیست. مفهوم متن مهم است.

کان زیال: کدام یک از پروژه‌های شما بیشتر از همه به شغلتان شکل داده است؟
فران سیلوستره: فکر می‌کنم تمامی پروژه‌ها در آغاز، شغل من را شکل دادند اما خانه‌ی صخره‌ای (Casa Acantilada)، بیشترین تأثیر را داشت. من در رسانه‌ها بسیار معروف بودم و توجهات را به سمت خود جلب کردم. مردم فکر کردند که اگر می‌توانند این کار را با یک بودجه اندک انجام دهند، می‌توانند به راحتی سایر پروژه‌ها را نیز انجام دهند.
کان زیال: می‌دانیم که در دانشگاه‌ها تدریس می‌کنید، چه مدت است که مشغول به این کار هستید؟ و این کار چگونه بر شغل حرفه‌ای شما تأثیر می‌گذارد؟
فران سیلوستره: من از سال 2005 تدریس می‌کنم. هم‌زمان با تأسیس دفتر کار خود، مشغول به تدریس شدم. زمانی که تدریس می‌کنید، ذهن شما همواره باز می‌ماند. من همانند Alvaro Siza یک نابغه نیستم، بنابراین به تیمی قوی برای کار نیاز داشتم. کار دفتر ما تنها با افراد حاضر در آن امکان‌پذیر است. من ترجیح می‌دادم تا نام من به عنوان شخص اصلی مطرح نشود تا تأکید بیشتر بر همه کارکنانم باشد، اما اکنون این‌گونه شده است. به کمک تدریس، گزینه‌ی بزرگی دارم تا از میان دانشجویان خود، تیمی را که نیاز دارم، انتخاب کنم.

کان زیال: شما یک سری برنامه با نام مارس (March) را شروع کرده‌اید. آیا تمایل دارید در این باره صحبت کنید؟
فران سیلوستره: من در دانشگاه پلی تکنیک والنسیا تدریس می‌کنم و پس از چند سال، ناامیدی را در میان دانشجویان احساس کردم که با شغل خود چه کاری انجام دهند، زیرا مطمئن نبودند که چه کار باید بکنند. آن‌ها دانشجویان بسیار خوبی هستند، اما احساس می‌کنند که به راهنمایی بیشتری در ارتباط با آینده خود نیاز دارند. این حالت ممکن است برای تعدادی از دانشجویان اتفاق بیافتد، اما اگر همه آن‌ها چنین احساسی داشته باشند، بنابراین مشکلی در این میان وجود دارد. من از خودم پرسیدم که چگونه راه خود را پیدا کردم. به این فکر کردم که Alvaro Siza و Souta de Moura چگونه کار می‌کنند.
در طول پنج سال آموزش، استعداد فردی را کشف و آن را ارتقاء می‌دهیم، اما در پایان، این‌گونه نمی‌شود. ما یاد نمی‌دهیم که چگونه مثل یک تیم کار کنند. جهان بسیار تغییر کرده است، یک فرد نمی‌تواند تمامی دانش را برای انجام کاری ویژه، داشته باشد.

کان زیال: از آنجایی که شما به طور هم‌زمان هم استاد هستید و هم معمار، تفاوت مابین دانشجویان معماری در زمان شما و اکنون در چیست؟
فران سیلوستره: در حقیقت، دانشجویان زمان حال دارای اطلاعات بسیار بیشتری نسبت به دانشجویان گذشته هستند. اما این امر در تمامی موارد خوب نیست. اطلاعات در گذشته کم بود اما کیفیت بالا بود. اکنون شما اطلاعات بسیاری دارید و نمی‌دانید که خوب است یا بد. آنچه که اتفاق می‌افتد این است که در مقایسه با گذشته، دانشجویان خوب، دانشجویان بهتری هستند، اما دانشجویان متوسط بدتر هستند.
کان زیال: کدامیک از این‌ها در وهله‌ی اول به ذهن شما خطور می‌کند؟ شکل یا عملکرد؟
فران سیلوستره: برای دفتر کار ما هر دو یکسان هستند. یکی از دیگری مهم‌تر نیست. یک کتاب بسیار جالب از Peter Zumthor وجود دارد که درباره تعامل مابین آن‌ها صحبت می‌کند. بهتر است که کار را با شکل آغاز کنیم. به‌هرحال، پس از اینکه عملکرد را دخیل کردیم، شکل را بار دیگر تغییر می‌دهیم. شروع کار با شکل برای ما راحت‌تر است.
جالب است که بدانید دانشگاه‌ها در اسپانیا تا حدودی علمی هستند و نمی‌توان گفت که کار باید با شکل آغاز شود. بلکه باید گفت کار با هیچ‌یک از آنها آغاز نمی‌شود و با ایده آغاز می‌شود. روند کار اکنون به این صورت است.

کان زیال: هر چه کمتر بهتر؟ یا هر چه بیشتر بهتر؟
فران سیلوستره: بستگی دارد. البته هر چه بیشتر باشد، بهتر است. مهم‌ترین بخش یک پروژه دانستن این است که در کجا توقف کنیم. اگر در حال نقاشی کردن هستید، باید از خود بپرسید که چه موقع باید کار را متوقف کنید. پس از نقاشی، اگر چیزهای زیادی قرار دهید، پروژه بدتر می‌شود. در این حالت، هر چه کمتر باشد، بهتر است.
کان زیال: چگونه تصمیم می‌گیرید؟
فران سیلوستره: در پایان احساس می‌کنید که افزودن بیشتر، دیگر ضروری نیست و باعث بهتر شدن پروژه نمی‌شود. دو کلمه است که از آن‌ها استفاده می‌کنیم، تقلیل‌گرایی و کلی‌نگری. داشتن یک تمامیت ناهمگن، مهم است.
کان زیال: رنگ سفید در کارهای شما بسیار قابل توجه است. آیا فکر می‌کنید که معماری بی‌رنگ، روش بهتری برای بیان خود است؟
فران سیلوستره: ما به سه دلیل از رنگ سفید استفاده می‌کنیم. تضاد زیادی مابین رنگ‌های آبی و سفید وجود دارد. این رنگ، نشانه‌ای از فرهنگ است. دلیل دوم علمی است. زمانی که فضای داخلی سفیدی دارید، موجب بزرگ‌تر جلوه دادن آن فضا می‌شود. همچنین یک مساله حرارتی در این میان وجود دارد. شما نمی‌توانید یک جعبه سیاه بزرگ در زیر خورشید اسپانیا داشته باشید و درنهایت اینکه، دلایل شخصی از درک زیبایی وجود دارند.
کان زیال: اگر مجبور به استفاده از یک کلمه برای بیان سبک خود باشید، آن کلمه چه خواهد بود؟ کلمه‌ای که به ذهن من می‌آید، پاکیزه است.
فران سیلوستره: بله شاید پاکیزه باشد. این کلمه در ارتباط با پرسش قبلی، برای من مهم است. تصور کنید که ما تنها درباره معماری داخلی صحبت می‌کنیم. امکان پاک کردن یک فضای داخلی سفید، بیشتر است. مقاله‌ای بسیار خوب از Beatriz Colomina وجود دارد که رابطه‌ای را مابین معماری و بیماری سل ایجاد کرده است. به علت اینکه تمامی معماری‌های مدرن در ارتباط با بیماری سل رشد پیدا کرده‌اند و آن‌ها نیاز به پنجره‌های بزرگ‌تر را کشف کردند تا نور بیشتری به خانه‌های خود برسانند.
همچنین، رنگ سفید در ذهن به معنی پاکیزگی است. زمانی که به یک فضای داخلی سفید قدم می‌گذارید، دید شما جاری می‌شود و احساس راحتی بیشتری می‌کنید.
کان زیال: پروژه‌های شما در روز و شب، بسیار متفاوت هستند. آیا این چیزی است که شما به طور خاص دنبال آن باشید؟
فران سیلوستره: بله، زیرا در طول روز، شما فضای سفیدی را دارید که به طور کامل با رنگ‌های خورشید تغییر می‌کند و در شب از چراغ‌های 3000K با نور گرم‌تر استفاده می‌کنیم که به حس آتش نزدیک‌تر است. در ادارات، ترجیح می‌دهیم تا از چراغ‌های سفیدتر استفاده کنیم و در منازل ترجیح می‌دهیم تا از چراغ‌های گرم‌تر استفاده کنیم.


کان زیال: بزرگ‌ترین انگیزه شما در زندگی چیست؟ مهم‌ترین دلیل شما برای برخاستن از تخت خواب و رفتن به کار در هنگام صبح، چیست؟
فران سیلوستره: برای من، حس کنجکاوی است. امکان رشد و مشاهده آنچه که می‌توانیم انجام دهیم. یکی از بزرگ‌ترین انگیزه‌ها برای من، خود پروژه است. می‌دانم که می‌توانیم ساختمان‌های خوبی را کار کنیم و می‌دانم که این کار را چگونه انجام دهیم. به‌هرحال، پروژه‌ی تیمی، رضایت بیشتری را به من می‌دهد. درست همانند یک تیم فوتبال. اکنون من شبیه یک مدیر هستم و در آینده رئیس تیم خواهم بود. نگاه کردن به اینکه یک تیم تا چه حد خوب است، برای من با ارزش است.
کان زیال: توصیه‌ی شما به معماران و دانشجویان معماری جوان چیست؟
فران سیلوستره: مهم است که خودتان باشید، زیرا جای تمامی افراد دیگر گرفته شده است و جایی برای شخص دیگری بودن، وجود ندارد. انجام کارها به شیوه خودتان، مهم است. البته شما نفوذ دارید، اما اگر موقعیت خود را نیابید، نمی‌توانید در پایان خود را حفظ کنید.
کان زیال: درباره آینده معماری چه فکر می‌کنید؟
فران سیلوستره: در این زمینه خوش‌بین هستم. معماری به طور کامل در 10 الی 20 سال آینده، تغییر خواهد کرد. درک اینکه معماری چیست، به طور کامل تغییر خواهد کرد. آنچه که ما اکنون انجام می‌دهیم، در آینده قدیمی خواهد شد. رابطه مابین چشم‌انداز، محیط‌زیست و فناوری، دیدگاه ما را عوض خواهد کرد که ما شهروند نیستیم و آرگونات  هستیم و باید جایی را که در آن هستیم، بهبود دهیم.

پروژه ویلای دوبلکس مینیمال از فران سیلوستره






تحریریه معماری آرل
منبع: archdaily.com