معماری برای کودکان: نگاهی به مدرسه گلینستاتن (Gleinstatten)

گردآورنده: الهه کاشی

معمارانی که برای کودکان طراحی می کنند نیاز دارند جهت فهم و درک سیمای محیطی که برای کودکان صمیمانه است، اطلاعاتی داشته باشند. بسیاری از مخالفان این پروژه معتقدند که طرح های مختلف اغلب اتاق ها که ارتفاع غیر طبیعی دارند و تنها از راهروهای بیرونی قابل دسترس هستند، که برای بچه ها مناسب نیست و به ویژه هنگام درس نامناسب است. به هرحال زیان های وجود دارد که امروز در مدرسه گلینستاتن توجه خاصی به آن شده است. حیاط داخلی که توسط طاق هایی احاطه شده با ترکیب شیشه و فلز ترئینی پوشیده شده است. بنابراین مشکلات فیزیکی ورودی به کلاس ها از بین رفته و در همان زمان یک زمین بازی شگفت انگیزی برای بچه های مدرسه درست می شود، عبارت خروجی و ورودی در زمان مراسم استفاده می شود. همچنین برای کنسرت ها، نمایش ها و جشن ها استفاده می شود. 

هم اکنون اتاق های تخت خواب دار قبلی به کلاس درس تبدیل شده و جذابیت خاصی به مدرسه بخشیده است. تعداد زیادی از اتاق های مستق طرح می شود، برای اینکه بچه ها در مدرسه احساس کنند در منزل خودشان هستند و در تضاد با کلاس های سنتی کمک می کند.سعی می شود تا جایی که ممکن است، طرح ها بنا بر تطابق با کاربری لازم به وجود آید. ابتدا حیاط درونی است که طی این مقاطع فعالیت 3 بعدی امکان دارد، در خود حیاط و راهرو های بالایی امکان پذیر می شود. 

در زمان زنگ تفریح و همچنین قبل و بعد از کلاس ها بچه ها زیر گنبد شیشه ای نور خورشید و باران و برف، تاریخ معماری و گیاهان دوست شناسی را مانند گلخانه تجربه می کنند. همچنین این موارد برای بچه ها مناسب است، چوب های زیاد، آجرهای قرمز در نواحی کثیف و وسایل و ظروف از جنس برنج برای تمام موارد روشنایی که به عنوان تابش تصور می شود، نقش مهمی را ایفا می کند.