ساختمان اداری خوابگاه سامیان / شیراز / اشعری

ساختمان اداری خوابگاه سامیان در زمین‌های مرتفع دانشگاه شیراز و در مجاورت خوابگاه‌های دانشجویی قرار دارد. این بنا با موقعیت جغرافیایی ممتاز، چشم‌اندازی رو به شهر شیراز و کوه‌های اطراف ارائه می‌دهد و به عنوان پلی بین فضای اداری و زندگی دانشجویی عمل می‌کند. این پروژه، بخشی از تلاش‌های دانشگاه شیراز برای ایجاد فضاهای پویا در محیط آموزشی است و با استفاده از مصالح محلی مانند آجر شهرزاد، هارمونی با بافت تاریخی-طبیعی منطقه را حفظ می‌کند.

کانسپت طراحی ساختمان اداری سامیان

ساختمان‌های اداری معمولاً پس از ساعات کاری به فضایی خاموش و بی‌تحرک تبدیل می‌شوند. این مسئله در محیط دانشگاهی به‌ویژه مشکل‌ساز است؛ چرا که دقیقاً در زمانی که زندگی دانشجویی به اوج پویایی خود می‌رسد، بخش قابل‌توجهی از بافت معماری دانشگاه به خواب می‌رود. دانشگاه صرفاً یک مرکز آموزشی نیست، بلکه عرصه‌ای برای زندگی جمعی، تبادل فرهنگی و شکل‌گیری تجربه‌های اجتماعی است. بنابراین، معماری نمی‌تواند تنها به کارکردهای اداری محدود شود؛ باید بستری برای تداوم جریان زندگی در تمام ساعات شبانه‌روز فراهم کند.

دانشگاه‌های امروزی به فضاهایی انعطاف‌پذیر و چندمنظوره نیاز دارند؛ فضاهایی که فراتر از کارکردهای تک‌منظوره عمل کنند و امکان وقوع سناریوهای متنوع را فراهم آورند. در این راستا، برنامه‌ریزی پویا به یک ضرورت فوری تبدیل می‌شود. اشاری و همکاران، با الهام از پروژه‌های پیشین خود بر ایجاد فضاهایی تأکید دارند که حس ماجراجویی و ارتباط با طبیعت را احیا کنند.
پیشنهاد معماران مبتنی بر بازبرنامه‌ریزی است؛ رویکردی که ساختمان را از یک شیء ایستا به یک سکو برای رویدادها تبدیل می‌کند.
در طول روز: ساختمان کارکردهای مدیریتی و اداری خود را ایفا می‌کند.
پس از ساعات کاری: پایه بنا (plinth)، تراس‌ها و بام به صحنه‌ای برای دانشجویان تبدیل می‌شوند — فضایی برای مطالعه، گفت‌وگو، گردهمایی، نمایش فیلم یا حتی سکوت جمعی.
بام دیگر صرفاً یک سطح فیزیکی نیست، بلکه سکوئی برای اجرای جمعی است. تراس‌ها و بام‌ها به‌عنوان فضاهای میانی عمل می‌کنند؛ فضاهایی که بین درون و بیرون، رسمی و غیررسمی، فردی و جمعی میانجی‌گری می‌کنند. این آستانه‌ها امکان هم‌پوشانی سناریوها را فراهم می‌آورند، تعاملات غیررسمی را تقویت می‌کنند و تجربه‌های مشترک زندگی دانشجویی را پرورش می‌دهند. در نتیجه، سیالیت، خلاقیت و انسجام اجتماعی را پشتیبانی می‌کنند.
طراحی با تمرکز بر لایه‌بندی فضایی و استفاده از شیشه‌های شفاف، نور طبیعی را به حداکثر می‌رساند و ارتباط بصری با منظره را حفظ می‌کند. مصالح مانند آجر شهرزاد نه تنها دوام را تضمین می‌کنند، بلکه با بافت سنتی شیراز همخوانی دارند. به دلیل نوآوری در آجرکاری و فضاهای پویا، مورد توجه معماران جهانی قرار گرفته است.
این رویکرد معماری می‌تواند از حالت ایستا فراتر رود و به یک رویداد پویا در زندگی دانشگاه تبدیل شود؛ معماری‌ای که نه‌تنها مدیریت را در خود جای می‌دهد، بلکه حیات جمعی دانشجویان را نیز فعال می‌سازد.