طراحی ویلای ونوش در مازندران

طراحی ویلای ونوش مازندران کاری از حمید عباسلو، عباس ياقوتي، ندا اديبان راد بوده، و شمایل مفهومی از معماری گذشته و آموزه های جدید است که برای درک زندگی و حیات بهتر در محیطی آرامش بخش ارائه شده است. از معماری گذشته مان قابلیت جا به جا شدن در فضاها و توانایی فضاها برای پذیرش این جا به جایی و تغییر ، و همچنین احساس امن بودن را آموختیم. و از معماری جدید آموختیم که می شود آنچه ضروری نیست را ، نه از زندگی که از فرم کم کرد، و می شود باز با فرم ، اضافه کرد به زندگی آنچه را که ضروری است.

ویلای ونوش تلاشی است برای استفاده از این آموزه ها

در صحبتهای کارفرما سه خواسته برای گروه ما پر رنگ تر جلوه گر شد:
۱- محدود نبودن به زیربنا در هنگام استفاده از ویلا
۲-اتاقی امن (با توجه به حجم زیاد مهمانها و استفاده کنندگان از ویلا )
۳- محرمیت

محدود نبودن به زیر بنا

برای رسیدن به این خواسته از ساختار پراکنده و جدا در شکل گیری طرح کلی ویلا استفاده شد. به طوری که این احساس منتقل شود به جای داشتن یک ویلا در یک قسمت از زمین ،چند ویلا درچند نقطه زمین داریم. در ادامه ، فضاهای عملکردی ویلا به ۳ فضای بنیادین هر خانه ای کاهش پیدا کرد : محلی برای پخت و پز، محلی برای خوابیدن و محلی برای دورهم بودن. هر کدام از این عملکردها خود را در این ساختار پراکنده و جدا به صورت لکه ای جدا از باقی عملکردها پیدا کردند.به طوریکه با راهروهایی با قابلیت باز و بسته شدن کامل (برای استفاده از شرایط آب و هوایی متنوع اقلیم شمال کشور و همچنین تداعی بیشتر احساس جدا بودن ویلاها از یکدیگر) به هم ارتباط پیدا کردند.
طراحی بدنه هایی ( با در نظر گرفتن نوع عملکرد فضاها) با قابلیت باز شدن و کم رنگ کردن خط محصور کننده ی لکه های ساختمانی نیز تلاش دیگریست برای رسیدن به خواست اولیه .
این نحوه ارتباط و قرارگیری لکه های ساختمانی ( باز بودن جبهه شمال غربی ویلا) باعث ایجاد جریان بهتر و قویتر باد غالب شمال غربی منطقه بروی سطوح خارجی و داخلی بیشتری از ویلا می شود. که به نوبه خود ، احساسِ بودن در نقاط مختلف ویلا را با آسایش بیشتری همراه می کند.

اتاق امن

این اتاق نیز بر اساس ایده کلی طرح ، همانند ویلای جدای کوچکی دیده شد. اما در موقعیت قرارگیری و نحوه ارتباط با لکه های دیگر سعی به کم کردن حضور حسی آن شد.

محرمیت

برای این منظور سعی شد ساختار پراکنده و جدایِ کلی طرحاولیه به شکل ساختارهای رو کرده به درون نزدیک شود .کشیده شدن سقفی(منعطف و باز) بر روی کل پروژه نیز تلاش دیگریست در همین راستا .که با توجه به اقلیم شمال کشور بستری برای رشد گیاه بر روی خودفراهم می کند .تا پروژه با جدانشدن از محیط اطراف خود به حریمی بزرگتر از لکه های ساختمانی تبدیل شود.
شاید بتوان گفت آنچه به دنبالش بودیم آفریدن جهانی درونی بود که قدرت ارتباطی باز و امن با محیط بیرون از خود را داشته باشد.

موقعیت: ونوش، مازندران، شمال ایران
معمار: دفتر معماری 51-35: حميد عباسلو، عباس ياقوتي، ندا اديبان راد
مصالح: بتن، چوب و شیشه
تاریخ طراحی: ۱۳۹۳
تاریخ ساخت: ۱۳۹۶
مساحت زمین: ۲۰۵۰m۲
مساحت ساخت: ۳۳۱m۲
همکار طراحی: محمد رضا آقایی
اجرا: عباس یاقوتی
طراح منظر: ندا ادیبان راد
فاز دو و مشاور اجرا: جواد هداوندی
طراح و مشاور سازه: مجید کولیوند
طراح تاسیسات الکتریکی: علی پیلتن
طراح تاسیسات مکانیکی: علی غنی زاده
هوشمند سازی: هادی کیوان راد
همکاران اجرا: فرج الله هزار جریبی، حسین قاسم خان، امیر شعبانی، فریدون قوامی، کمیل خاکپور، وحید بور، احمدرضا بور، عبدالله نورنژاد، سروش علیپور، رضا میر بابایی، آرش اسداللهی، سعید حسینی
گرافیک: مریم شیخی
عکاس: محمد حسن اتفاق، عباس یاقوتی، محمد غفوری



















تحریریه معماری آرل
منبع: نودید معماری