چهارشنبه های گالری گردی: معرفی و بررسی برنامه های گالری های تهران

گالری ارج

استهلاک بیان حقیقتی است ناگزیر و ناگریز از آنچه ما هستیم...
بیان باور و شناختی است که هزاران سال در عمر کمتر از ربع  قرن ما تلو تلو خورده است... 
تصویری از درون تا درون تر بعد از این همه که رفته ایم اکنون رنگ را یافته اییم هنر به یاری آمده تا استهلاک ضجه بزند... 
استهلاک نه چندان زیبا به مثابه گل و بلبل ها و نه  یادگار گورستان ذهن های پیر اما روایتی است از میان آنچه آمده‌ایم و در انتها این حقیقت را بازگو می‌کند که راه نور از میان تلخی‌هاست... 
استهلاک زبان زنی ا‌ست که با نوک انگشتانش سخن می‌گوید پس از سالیانی که قدم زده است میان قدم هایش رنگ ها را یافته و باور دارد تمام پویایی این رنگ‌ها از روایتی از درونش به جوش آمده است و به سپیده های تلخ سکوت چکیده است...
باری ما همواره نیازمند شناخت خود و دنیای خود هستیم لذا او نیز ناگزیرو  ناگریز با رنگ ها اجین شد تا درونیات خود را فرا از واقعیت پیش چشمانمان به تصویر بکشد.

3. نمایشگاه گروهی عکس‌های اینستاگرام (بخش اول)

16 تا 20
کافه گالری مارکوف

روزی که والتر بنیامین اَصالتِ زیبایی‌شاسانه‌ی اثر هنری را در عصرِ بازتولیدِ مکرّرِ آن مورد تردید قرار می‌داد، نمی‌دانست که عصری هم فرامی‌رسد که تکثّرِ تولیدِ آثاری با عنوانِ هنر در جهانی مجازی و با سرعتی حتی خارج از مخیله‌ی انسانِ قرن بیستمی رخ خواهد داد؛ عصری که یک‌پای هر اتفاقی، از جمله هنر، در جهان مجازی گیر است. 
پروژه‌‌ی direct vision، مواجهه‌ی واقعی با مجاز است؛ و مواجهه‌ای است دشوار. واقعی‌ترین ارتباط با هنرهای اینستاگرامی، با عرضه کردن آن‌ها در شکل نمایشگاهی و در گالری‌های شهری. در این منظر، قضاوتی هم اگر در میان باشد، از همان اصول نقد هنری در فضای واقعی پیروی می‌کند. گو این‌که در این شکل، مخاطب فرصت هم‌زمانْ بیش‌تری برای خود و قابی که مقابلش می‌ایستد قائل خواهد شد و این مکث اگر یک ثمره بیش‌تر براي او نداشته باشد، آن همان دقیق شدن و مقایسه‌ای‌ است که میان خود(وضعیتِ خود) و اثر می‌بیند. این مقایسه، به‌یقین، در برخورد «بیننده/ کاربرِ» فضای اینستاگرام با يك اثر، به این شکل رخ نمی‌دهد. می‌گوییم بیینده/ کاربر، چون هنوز معتقدیم فاصله‌ای هرچند اندک، وجود دارد میان تماشای گذرای یک پستِ اینستاگرامی میان هزاران پستِ قبل و بعدیِ آن و نظاره‌ی یک اثر هنری در یک گالری با شئوني كه كمابيش آموخته‌ی آن شده‌ایم. به دیگر سخن، هدف این پروژه تنها بررسی رویکرد اینستاگرام و مواجهه‌ی آن با واقعیت در حوزه‌ی اجتماعی ایران است؛ نوعی مطالعه‌ی فرهنگی که بایستگی‌ و اهمیتش را از سیلِ فزاینده‌ی کاربرانش در ایران کسب کرده است.  و چه‌بسا که نتایجی که از اجرای این پروژه به‌دست خواهد آمد، توجهِ منتقدینِ این عرصه را به شکلی جدی‌تر از پیش به کارکردهای این قبیل رخدادها جلب کند.
در این پروژه از کیوریت با روشِ آرام استفاده شده است؛ روشب تدریجی و کاملن زمان‌مند. 

بخش‌های این پروژه شاملِ:
عرضه‌ی آثار در قالب نمایشگاه، در شاخه های هنر عکاسی ، نقاشی ، ... و عکس‌نوشته‌ها و نیز در قالب پرفورمنس.  

4. من 5/ ذرات بنیادی

17 تا 21
نگارخانه لاله

نمایشگاه گروهی عکس، چیدمان، فتو آرت
این نمایشگاه  با عنوان "من 5/ ذرات بنیادی" و به انتخاب جاوید رمضانی گردآوری شده که پنجمین دوره از سلسله نمایشگاه های گروهی با همین عنوان است که در سال های پیش برگزار شد. در این نمایشگاه طی دوره های متفاوت سعی شده تا با انتخاب درونمایه ای مشترک، هنرمندان با استفاده از امکانات بیانی "عکس، چیده مان و فتوآرت" به مفاهیم و مسائلی همچون: خودجویی و خودآگاهی انسان در جهان معاصر بپردازند و هر یک از هنرمندان شرکت کننده با تکیه بر مشاهدات و تجربه جهان زیسته ی خود، آثارشان را شکل داده و ارائه نموده اند.

ذرات بنيادی
اين ذرات از قرن 14 ميلادي مورد نفي قرار گرفتند تا جايي كه به ماهيت آنان شك داشته اند. در سالهاي اخير فيزيك دانان مجدداً ‌به اين ذرات توجه كردند و ساختار جهان كوچك را مورد تأمل قرار دادند. اين ذرات در فرايند بين ماده وانر‍ژي نقش به سزايي را ايفا مي كنند. آنچه انسان از خود بروز مي دهد مانند اعمال ، رفتار،‌اخلاق و اعتقادات همگي تبديل به صورتي مي گردد كه جهان زيسته ي هر فرد را شكل مي دهد.
فهم كاركرد اين ذرات در حوزه معرفت و اخلاق دال بر نفي تزوير و دوگانگي بين صورت و محتواست.
به زبان ساده هرچه بيانديشيم همان خواهيم شد و همان را خواهيم زيست . اين نمايشگاه با عنوان من در طي دوره هاي متفاوت به مظاهر اين مسئله با رويكرد خودجويي و خودآگاهي معطوف مي باشد.

تحریریه معماری آرل
منبع: galleryinfo