از کانسپت به اثر

نویسنده : تحریریه معماری آرل

تاریخ : پنجشنبه , ۱۳۹۲/۱۱/۲۴ ۱۰:۳۴

طرح اولیه‌ی چوب لباسی هانگن hangen هجده ماه پیش برنامه‌ریزی شده بود و از زمانی که در فوریه 2012 در Core77 نمایش داده شد چهار بار تغییر طرح داده و بیش از 100 بار تغییراتی یافته تا توانسته این چوب لباسی را از یک ایده به پروتوتایپ تبدیل کند. من با خوشحالی اعلام می‌کنم که این طرح در حال حاضر آماده‌ی تولید است. در ابتدا هانگن یک محصول ساده و کارآمد بود. چون در یکی از رقابت‌های کارآموزی طراحی از من خواستند یک چوب‌لباسی ابتکاری طراحی کنم آن را ساختم. در طی همان سخنرانی در حالی که داشتند موضوع را به ما معرفی می‌کردند، بلافاصله شروع به طراحی کردم و در عرض چند لحظه ایده‌های سریعی را نقش زدم که به یک نقاشی از خطوط ساده منجر شد.
طراحی چوب لباسی

در عین حال می‌دانستم این خطوط به‌صورت بالقوه می‌تواند موضوع کار برجسته‌ای باشد. تبدیل این ایده به رندر محصول اولیه تنها ظرف چند ساعت صورت گرفت و گرچه نقائصی در طراحی آن بود ولی ایده و عمل‌کرد اولیه‌ی آن بسیار مطلوب بود. در آن زمان با این که فقط یک دانشجوی سال دوم لیسانس بودم فرصت پیدا کردم این طرح را در Core77 به نمایش بگذارم. این کار اعتماد به نفس زیادی به من داد و باعث شد بیش‌تر روی این پروژه تلاش کنم. ولی به‌دلیل محدودیت‌های زمانی و برنامه‌ی مطالعاتی بسیار شلوغی که در دانشگاه داشتم، تا شش ماه نتوانستم به این پروژه بازگردم. در همین زمان علاقه‌‌ی زیادی به نائوتو فوکاساوا (Naoto Fukasawa) ایو بهار (Yves Behar) سام هکت (Sam heckt) و کیم کالین (Kim Collin) پیدا کردم و تصیم گرفتم من هم دست به کار شوم و محصولی با سبک مشابه تولید کنم. طرح را با قابلیت‌های اولیه‌اش به یک طرح کاملا جدید تبدیل کردم. این تجربه‌ی ارزشمندی بود. و طرح‌ها و تصاویر کامپیوتری متعددی لازم بود تا این طرح تبدیل به چیزی شود که اکنون می بینید.

این نسخه را در تعدادی از شبکه‌های طراحی آپلود کردم و توانستم چندین هفته بیشترین آمار بازدید (بیش از 6000 بازدید) را از آن خود کنم ونظرات بسیاری بگیرم. حتی مردم با من تماس می‌گرفتند و می‌پرسیدند از کجا می‌توانند آن را تهیه کنند. این شد که فهمیدم این محصول پتانسیل تجاری بالایی دارد. بنابراین گام بعدی این بود که طراحی را برای ساخت، آماده کنم. برای این کار باید بارها CAD انجام می‌شد، زاویه‌های طرح اصلی تغییر می‌کرد، نقطه‌ی تزریق را عوض می‌کردم و شکل طوری آماده می‌شد که با فرم دستگاه‌های قالب‌ریزی و سازه‌های تزریق متناسب باشد. استفاده از نرم‌افزار Solidworks و Moldflow کارم را بسیار راحت‌تر کرد، ولی هنوز هم فرایند وقت‌گیری بود. این کار برایم خیلی آموزنده بود چون به دانشجویان طراحی می‌گویند بیش‌تر روی ایده‌ها تمرکز کنند و زیاد به مسائل کار و تولید کاری نداشته باشند. شکل چوب‌لباسی خیلی ساده بود و تغییراتی که باید می‌دادم زیاد نبود، بنابراین مشکلات چندانی در کارم نبود.

پس از ارسال این طرح به چند شرکت و بررسی این مدل، نمونه‌سازی آن را آغاز کردم. در ابتدا فقط می‌خواستم ببینم آویز بعد از تولید و در واقعیت به چه شکلی خواهد بود و به همین دلیل بودجه‌ی محدودم را صرف تولید مدل چاپی 3D با مقیاس 5:01 کردم. در ابتدا فکر می‌کردم که هانگن در این مقیاس خیلی جالب است و وقتی در مورد شکل تولید شده‌ی محصول سوال می‌کنند، آن طرح را به افراد نشان بدهم، ولی پس از مدتی ایده‌هایی از آن گرفتم که نقاط قوت و ضعف محصول را به من نشان می‌داد. این هم خیلی خوب بود که می‌دیدم تحلیل CAD با این مدل سازگار است و قسمت‌هایی که قرار است تکان‌هایی داشته باشند، اتفاقا به قدر کافی قوی از آب درآمده است.

مدلی با این مقیاس فقط همین‌قدر می‌تواند اطلاعات بدهد. پس گام بعدی این بود که یک مدل با اندازه‌ی واقعی طراحی کنم. بر اساس تجربه‌ی قبلی که از ساخت مدل‌های مقوایی داشتم، به سرعت یک نسخه‌‌ی مقوایی از آن تهیه کردم. هانگن را به‌راحتی می‌توان با این مواد ساخت و خیلی خوب است که بتوان با مواد بسیار ارزان قیمت مدلی به این خوبی آماده کرد. فایل‌های آموزشی آنلاین خیلی خوبی هست که نشان می‌دهد چگونه مدل‌های پیچیده‌ای بسازیم که فقط با مقوا، کاغذ و تکنیک‌های مبتکرانه‌ی تاشو و برش تولید می‌شود.

وقتی که طرح این چوب‌لباسی را در اندازه ‌ی واقعی دیدم بسیار لذت بردم، درک نمی‌کنم که چرا این کار را زودتر انجام ندادم. حالا فهمیده‌ام این کار چقدر ارزش‌مند است که مدل‌ها را خیلی سریع بسازم. این کار چندان زمان‌بر نیست و خیلی موثرتر از طراحی کاغذی اولیه است، خصوصا وقتی در یک محصول عملکرد و زیبایی عناصر کلیدی باشند. از مدل‌هایی که در بالا می‌بینید متوجه شدم، این چوب لباسی با اندازه‌ی 360 میلی متر آن قدر بزرگ نیست که بتواند یک تی‌شرت را به‌خوبی روی خودش نگه دارد، به‌همین دلیل آن را بزرگ‌تر کردم و در اندازه‌ی 420 میلی متر همانطور که در بالا دیده می‌شود) در اندازه‌ی معمولی که در بازار هست ساختم تا مطمئن باشم یک تی‌شرت را به خوبی می توان روی آن آویزان کرد. تغییرات دیگر این بود که بررسی‌ام را روی هانگن دقیق‌تر کردم تا بفهمم چقدر قدرت تحمل دارد. در نهایت فهمیدم که اندازه‌ی شکاف برش در آن می‌تواند بر قدرت آن اثرگذار باشد. این تغییرات در ذهنم بود و دوباره به مدل CAD بازگشتم که در زیر نشان داده شده است. این‌طوری توانستم نمونه‌ای را خلق کنم که از نظر ساختاری بی‌ایراد و کاربردی بوده و قابلیت آمادگی برای تولید را داشته باشد.پیدا کردن یک شریک تولید، بخش مهمی از کار بود که در جریان ساخت طرح موفق شدم آن را پیدا کنم. اگر به قدر کافی در جریان کار با افراد مختلف در موقعیت‌های متعدد آشنا نشده بودم، شاید این کار خیلی سخت می‌شد. من عضو کلاس آنلاین آزمایشگاه استنفورد بودم و آن جا با تعدادی از بهترین کارآفرینان سراسر جهان ارتباط داشتم. یکی از آن‌ها در آمستردام مستفر بود و عضو یک برنامه‌ی تبادل علمی دانشگاه فنی تو دلفت TU Delft در هلند بود. این آشنایی برای من بسیار ارزشمند بود. پس از کار کردن روی نام تجاری و آغاز جریان تولید به همراه او، او پذیرفت در پروژه ساخت و توزیع این محصول، با من همکاری کند. این نقطه‌ی عطف بزرگی در پروژه‌ بود و کمک می‌کرد من فقط روی جریان طراحی تمرکز کنم و کمتر در پی ایجاد ارتباط با همکاران مختلف چین، اتحادیه‌ی اروپا و جاهای دیگر باشم. یکی دیگر از منابع بسیار عالی که در اختیار من بود، فعالان کمپین کیک‌استارتر Kickstarter بودند. آن‌ها توصیه‌های بسیار عالی برای کار به من ارائه می‌کردند و افراد بسیار مهم و مفیدی را با من آشنا کردند. الان فروشندگان واقعی و اینترنتی بسیاری مانند Fab.com سعی می‌کنند با ما ارتباط بگیرند و من خوشحالم اعلام کنم که هانگن چندین ماه دیگر، برای اولین بار در دسترس مشتریان علاقه‌مند قرار خواهد گرفت.

در کل این پروژه برای من فوق‌العاده جالب بود و چیزهای زیادی به من آموخت. بسیار خوشحالم که می‌بینیم دو سال پس از آغاز طراحی این ایده، اکنون می توانم محصول را به بازار بفرستم.

تحریریه گروه معماری آرل