مسجد دانشگاه تهران از نخستین مساجد با طراحی مدرن در شهر تهران است که به وسیله عبدالعزیز فرمانفرماییان طراحی و در تاریخ ۲۲ مهر ۱۳۴۵ با حضورایوب خان، رئیس‌جمهور پاکستان، افتتاح گردید.

معماری بنا ترکیبی از معماری سنتی ایرانی و معماری مدرن می باشد. مسجد دانشگاه تهران در فضایی به وسعت ۱۸۰۰ مترمربع ساخته شده که ۹۰۰ مترمربع به شبستان و ۹۰۰ مترمربع نیز به صحن مسجد اختصاص یافته است. زیر سازی بنا از سنگ داغون اصفهان و بتون مسلح و دارای گنبدی به شکل عدسی است که پایه‌های آن را ستون‌های مورب از بدنه اصلی ساختمان جدا کرده است.

ستون‌ها و فلکه دور گنبد و شبکه‌های طبقه اول از کاشی معرق و توسط استادان کاشی‌ساز اصفهانی تراشیده و نصب شده است‌. کتیبه‌های شبستان نیز به همین شیوه از زمینه یک رنگ ساخته شده است‌. در کاشی کاری مسجد آیاتی از قرآن مجید به کار رفته است‌. این مسجد دارای دو مناره، هر یک به ارتفاع ۲۸/۴۰ متر می‌باشد که تمامی با سنگ تراورتن پوشیده شده و عبارت «الملک‌لله » روی آن‌ها نقش بسته است‌. در طراحی بنا بر اصالت هنری کاشی کاری عهد سلجوقیان که توسط هنرمندان و معماران ایرانی به وجود آمد و در زمان صفویه کامل شد تأکید شده است.

از رویدادهای مهم در تاریخ این مسجد می توان به تحصن روحانیون در آن در آخرین روزهای حیات حکومت  اشاره کرد.