نام اثر : فرهنگسرای نگارستان , موزه قرآن

طراح : بهروز احمدی

تاریخ شکل گیری اثر:

مرحله اول: ۱۳۵۳ – 1355 ه.ش

مرحله دوم:  1374 – 1377 ه.ش

 کارفرما:

مرحله اول: دفتر مخصوص فرح دیبا

مرحله دوم: وزارت مسکن و شهرسازی

موقعیت : تهران

مساحت بستر طرح : ۱۴۰۰۰متر مربع

مساحت زیر بنا : ۱۰۰۰۰متر مربع

محوطه باز فرهنگسرای نگارستان باغی سرسبز در مجاورت دو بنای تاریخی کاخ مرمر و کاخ نگارستان است که توسط دیوارهای نیم بسته آجری از خیابان های اطراف جدا شده است . درمیان باغ , آمفی تئاتر روبازی طراحی شده که اطراف آن را درختان قدیمی , باغچه ها و پیاده رو ها و جدید باغ فرا گرفته اند . ساختمان اصلی فرهنگسرا کاملا در دل زمین ساخته شده است . و به جز دو حیاط ورودی و پلکان دسترسی و نورگیر وسیع سرسرای میانی نمود خارجی دیگری ندارد . علاوه بر ساختمان اصلی , دو بخش کوچک دیگر نیز در اطراف بستر طرح وجود داشته است که در هنگام اجرا از ساخت آن ها صرف نظر شده است . این ساختمان پس از بهره برداری به عنوان موزه قرآن قرار گرفته است.

در معماری این مجموعه «هندسه و سازه» نقش اصلی را ایفا می کند. عامل هندسه به ویژه در طراحی سرسرای اصلی نقش بسیار مسلط و نمایانی دارد. عامل سازه نیز با استفاده ماهرانه از اشکال هندسی در ساختن سقف ها (به ویژه کتابخانه) و سالن اصلی و سقف و دیوارها (به ویژه در آمفی تئاتر) نمونه جالبی از کاربرد عناصر سازه ای در طراحی معماری این مجموعه به شمار می رود.
تلاش برای استفاده از نور و روشنایی طبیعی، از طریق تعبیه نورگیرها در بام مجموعه سبب شده سرسرا و کتابخانه، بخش هایی از موزه و نمایشگاه ها و قسمت اداری تا اندازه مطلوبی از نور بهره مند شوند.

در انتخاب مصالح، دوام زیاد، کاهش میزان نیاز به رنگ آمیزی و تعمیر و نگه داری با امکانات موجود و توجه به اهمیت نماهای داخلی (در بنایی که نمای خارجی ندارد) معیارهای اصلی بوده اند و به همین جهت در قسمت اعظم بنا از آجرنما و بتن نمایان (بتن تیشه ای با سیمان سفید) استفاده شده است.

ذوق و سلیقه خوب در انتخاب مواد مصالح و اجرای دقیق کار (تا آن جا که ممکن بود) با استفاده از صناعت و مهارت استادکاران ایرانی در آجرکاری، کاشی کاری، نجاری، سنگ کاری و… به زیبایی فضاها و ایجاد احساس خوشایند ناشی از حضور در یک مکان مهم و عمومی فرهنگی کمک بسیار کرده است.