طرح:سر نورمن فاستر و همکاران: ن.فاستر،ک شاتلورث،ر.پارتینگتون،م.برامهل،م اسپاروهاوک، ج.ویلن

این برج ظریف و شفاف (با ارتفاع ۲۸۸ متر) در رشته تپه های شمال شهر قرار دارد و برای هر فردی که از طریق دریا یا به صورت هوایی وارد شهر می شودخود نمایی می کند.این برج برروی یک بدنه ی بتنی و مرکزی قرار گرفته که تکیه گاه اینبدنه نیز بر روی یک پایه ی ثابت مرکزی قرار می گیزد و امکان دسترسی لازم به تأسیسات فنی و خدماتی را فراهم می سازد.برروی این بدنه،سیزده طبقه با پلان مثلثی شکل با گوشه ها واضلاع منحنی قرار دارد که شامل تجهیزات الکترونیکی و تراس هایی برای بازدید عموم می باشد.این بدنه مرکزی سازه ی سبک پله های اضطراری و یک بالابر شیشه ای را با هم ادغام کرده است.ترکیب بندی اص عاصر افقی،از محاسبات مربوط به دستیابی به کمترین میزان اصطکاک در برابر باد،همچنین اثرات لرزش و نوسان به دست آمده است.طبقات مختلف این مجموعه به وسیله ی کابل های کششی چسبیده محکم شده است.این کابل ها به دو طرف تپه مهاربندی شده اند و با سیستم دیگری از کابل های متصل به تیرهای اصلی-که به مهاربندی های قائم در گوشه های مثلث نیز وصل شده اند- در بالای آنتن محکم شده اند.در این پروژه ترکیب آخرین یافته های فنی و مهندسی با یکدیگر و به کاگیری مناسب ترین مصالح به شکلی پیچیده باعث شده که اهداف مربوط به انعطاف پذیری عملکردی و سهولت تعمیر و نگهداری به بهترین نحو ممکن برآورد شود.

تصویری افسانه ای از برج ایفل و تصویر بزرگی از یک هواپیمای گلایدر د رحال پرواز و تصویر یک ریزمدار الکترونیکی،تنها تصاویر موجود بر بوی دیوارهای خالی دفتر معماری فاستر و همکاران در خیابان گریت پورتلند است که در حقیقت روح معماری فاستر در این تصاویر خلاصه می شود.معماری که تجلی کامل آن در سازه ی خارق العاده ی ساخته شده در بارسلون نمود یافته است.طراحی این بنا به صورت یک مسابقه بین المللی محدود برگزار شد که طرح پیشنهادی نورمن فاستر،برگزیده شد.فاستر در این طرح،جنبه هایی چون خلاقیت و نوآوری سازه ای،اصالت فرم،بیشترین بازده و کمترین تأثیرگذاری (بر بستر پیرامون) را با هم ادغام کرد و بدین گونه توانست نماد جدید و نمحصر به فردی برای این پایتخت در آستانه برگزاری مسابقات المپیک ۱۹۹۲ به وجود آورد.