تحریریه معماری آرل
فیگور انسان به منظور درک مقیاس در تصاویر، رندر و یا شیت های معماری، نکات زیادی از واقع گرایانه بودن پروژه به بیننده القا می کند، و سبب درک بهتر نظاره گر از رابطه بین انسان و ساختمان می باشد. فیگورها می توانند به واسطه ترسیم با دست آزاد، آبجکت های سه بعدی نرم افزارهای طراحی و کولاژ مورد استفاده قرار گیرند. با این حال فیگورها در اغلب مواقع جزء آخرین عناصر تشکیل دهنده طراحی می باشند که باید تصمیمی متفکرانه پشتشان باشد. اما فیگورهای انسان به غیر از نشان دادن مقیاس چه نقشی در یک طراحی دارند؟
در نمایندگی از معماری متعامد یا همان قائم، این فیگورها به عنوان یک شاخص ساده و شفاف می باشد که به تناسب فضا کمک می کنند. با توجه به این رابطه مستقیم، مقایسه معماری با فیگور انسان یک پاسخ کاملا خودکار می باشد. ما به ابعاد متناسب بدن انسان و تناسبات آن وابسته ایم، چون به ما اجازه می دهد که ابعاد ریاضی فضا را به صورت بصری درک کنیم. در یک پرسپکتیو با ترکیب کردن فیگورها در بُعد سوم، فیگورها نقش مهمی در نمایش عمق و ابعاد در فضا ایفا می کنند. سپس این فیگورها به عنوان عناصر چندمعنایی عمل می کنند که علاوه بر مقیاس و عمق فضا، نماینده ای از ماهیت ارتباط معماری بر ایده های دیگر می باشند.
در بسیاری از موارد پرسوناژ انسان یکی از آخرین عناصر معماری است که در تصاویر قرار داده می شود. در نگاه اول آنها چیزی بیش از یک واحد سنجش به نظر نمی آیند. اما کاملا واضح است که ما باید هر شکل با خاصیت و استایل را فکر شده و آگانه در طراحی نهایی مان به کار ببریم. با توجه به ویژگی و قدرت فیگورها در تفهیم یک طرح معماری بسیار ضروری است که هر فیگور چه منظوری را انتقال می دهد: چه کسی از آن استفاده می کند؟ اینکه با چه تکنیک یا زیبایی شناسی تصاویر را نمایندگی می کند.
به واسطه زیاد رشد تکنیک های عکاسی، فیلم برداری و تصویرسازی جدید، امکان ترکیب انواع مدل و شکل های فیگور را افزایش داده است. در این موارد برنامه های دیجیتالی در عرضه تصاویر انتزاعی نقش مهمی دارند. در نرم افزارهای طراحی گوناگونی زیادی برای تغییر یا ویرایش فیگورها همچون ایجاد چهره های تخت (Flat) با رنک جامد، فیگورهایی که دارای فیلتر ترسیم با دست آزاد و یا کلاژهای دیجیتال وجود دارند.
در بسیاری از پروژه ها، فیگورهای انسانی جهت بخشیدن زندگی به صحنه های غیرواقعی به کار می روند. گاهی اوقات شاهد ظهور عدم ارتباط و گسستگی بین ساختمان و محیط عمومی که ساختمان را احاطه کرده می باشیم، و به آن معناست که کاربری ساختمان به هیچ وجه نسبت به فیگورهایی که معرفی شده ارتباطی ندارد. همچنین در برخی موارد فیگور افراد شاخص و مشهور را مشاهده می کنیم که ارتباطی به پروژه ندارند. لذا با جلوتر رفتن و گسترش تنوع شخصیت های پیشنهادی پروژه، نکات فوق که قبلا نادیده گرفته شدند، اکنون به عنوان عناصر مهمی به چشم می آیند. جنبه هایی مانند قومیت، فرهنگ و مذهب شخصیت ها را از طریق استفاده از کاراکترهای گوناگون تفهیم می کنند و به عنوان یک اظهار جدی در رندرها و عناصر ارتباطی بین ساختمان و محیط در نظر گرفته می شوند.
تحریریه معماری آرل
منبع: archdaily.com