مترجم:مهرداد نجیب زاده
معمار: ماریو بوتا
سال اجرای پروژه: 1989-1995
متراژ: 18500 متر مربع
سال اجرای پروژه: 1989-1995
متراژ: 18500 متر مربع
این موزه یکی از بناهای مشهور ایالت متحده آمریکا می باشد که توسط استاد بزرگ ماریو بوتا طراحی شده است. ساختمان زیبای این موزه که در شهر سان فرانسیسکو واقع شده، به عنوان یک منظر شهری فوق العاده و طرحی استثنایی در این شهر به شمار می رود. این ساختمان از سه بلوک مجزا تشکیل شده که حجمی بزرگ و قدرتمند را به نمایش می گزارد، و این در حالی است که نباید به سایت و ماهیت شهری آسیبی وارد کند.
نمای اصلی این ساختمان از آجر قرمز تشکیل شده که خود عنوان گر فضای معاصر و پوسته قدیمی شهر سانفرانسیسکو می باشد. در قسمت فوقانی موزه، یک نورگیر با حجمی استوانه ای شکل قرار دارد که نسبت به کل بنا متفاوت می باشد. این حجم به وسیله دو نوع سنگ مرمر پوشیده شده و نور بخش نمایشگه را تأمین می کند. کانسپت و تعریف هنری این حجم به یک توتم تعبیر شده که در قسمت بالا برش خورده است. مسیرها و انشعاب های دیگری از نورگیرها نسبت به این فرم مرکزی به وجود آمدند تا بتوان از نور زیاد این بخش به اندازه کافی در فضاهای دیگر موزه استفاده کرد.
سه اصل مهم در طراحی این موزه رعایت شده که شامل:
1.روشنایی طبیعی: به رغم فرم کلی بنا که در منطقه ای نامطلوب از تغذیه نور طبیعی واقع شده، از پوسته ای شفاف در برخی قسمت های ساختمان جهت استفاده از نور طبیعی به کار رفته است.
2.ایجاد یک تصویر واحد در داخل بنا
3.به کار بردن یک پوسته در خارج بنا، بر خلاف متریال به کار رفته در فرم و حجم بنا
1.روشنایی طبیعی: به رغم فرم کلی بنا که در منطقه ای نامطلوب از تغذیه نور طبیعی واقع شده، از پوسته ای شفاف در برخی قسمت های ساختمان جهت استفاده از نور طبیعی به کار رفته است.
2.ایجاد یک تصویر واحد در داخل بنا
3.به کار بردن یک پوسته در خارج بنا، بر خلاف متریال به کار رفته در فرم و حجم بنا
نمای اصلی این ساختمان از آجر قرمز تشکیل شده که خود عنوان گر فضای معاصر و پوسته قدیمی شهر سانفرانسیسکو می باشد. در قسمت فوقانی موزه، یک نورگیر با حجمی استوانه ای شکل قرار دارد که نسبت به کل بنا متفاوت می باشد. این حجم به وسیله دو نوع سنگ مرمر پوشیده شده و نور بخش نمایشگه را تأمین می کند. کانسپت و تعریف هنری این حجم به یک توتم تعبیر شده که در قسمت بالا برش خورده است. مسیرها و انشعاب های دیگری از نورگیرها نسبت به این فرم مرکزی به وجود آمدند تا بتوان از نور زیاد این بخش به اندازه کافی در فضاهای دیگر موزه استفاده کرد.