موزه هنرهای معاصر سانفرانسیسکو

 

سه اصل مهم در طراحی این موزه رعایت شده که شامل:

1.روشنایی طبیعی: به رغم فرم کلی بنا که در منطقه ای نامطلوب از تغذیه نور طبیعی واقع شده، از پوسته ای شفاف در برخی قسمت های ساختمان جهت استفاده از نور طبیعی به کار رفته است.

2.ایجاد یک تصویر واحد در داخل بنا

3.به کار بردن یک پوسته در خارج بنا، بر خلاف متریال به کار رفته در فرم و حجم بنا

 

نمای اصلی این ساختمان از آجر قرمز تشکیل شده که خود عنوان گر فضای معاصر و پوسته قدیمی شهر سانفرانسیسکو می باشد. در قسمت فوقانی موزه، یک نورگیر با حجمی استوانه ای شکل قرار دارد که نسبت به کل بنا متفاوت می باشد. این حجم به وسیله دو نوع سنگ مرمر پوشیده شده و نور بخش نمایشگه را تأمین می کند. کانسپت و تعریف هنری این حجم به یک توتم تعبیر شده که در قسمت بالا برش خورده است. مسیرها و انشعاب های دیگری از نورگیرها نسبت به این فرم مرکزی به وجود آمدند تا بتوان از نور زیاد این بخش به اندازه کافی در فضاهای دیگر موزه استفاده کرد.