کانسپت معماری

هدف طراحی یا تلاش برای درک و پاسخ دادن به "سه تهدید" مقیاس، سرعت و کمبود منابع، به کارگرفتن قابلیت ساخت و ساز خود مردم است. ما نمی توانیم معادله ی یک میلیون نفر در هفته را حل کنیم مگر اینکه قابلیت خود مردم را برای ساخت و ساز به کار بگیریم. پس، با یک طرح درست، زاغه ها و محله های فقیر نشین نه تنها مشکل ما نخواهند بود بلکه به تنها پاسخ ممکن بدل خواهند شد. 
چه نیروی ساخت و ساز شخصی باشد، چه نیروی عقل سلیم، و چه نیروی طبیت، همه ی آنها باید تبدیل به فُرم شوند، و چیزی که این فُرم می سازد و شکل می دهد، نه سیمان و آجر و چوب، بلکه خود زندگیست. قدرت تلفیق در طراحی، تنها و تنها تلاشی است برای قراردادن نیروی زندگی در هسته ی مرکزی طراحی و معماری.

تحریریه معماری آرل

وقتی که به سازنده ارتباطات فکر میکنید، بطور خودکار به یاد "معمار" نمیافتید؟ احتمالا نه. چراکه اغلب مردم فکر می کنند معمارها ساختمان ها و شهرها را طراحی میکنند، اما آنچه که ما واقعا طراحی می کنیم ارتباطات است، چون شهرها درباره مردم است. مکانهایی هست که مردم برای هر نوع تبادلی گرد هم جمع میشوند. و علاوه بر این، چشم اندازهای افق هم محل سکونت شهری بسیار خاصی اند. با حشرات، گیاهان و حیوانات و حتی آب و هوای ویژه خاص خود هستند. 

یکی از بحث برانگیزترین و پرابهام ترین مراحل در فرایند طراحی مرحلۀ شکل گیری ایده یا کانسپت طراحی است. فارغ از دیدگاه ها و نقطه نظرات متفاوتی که در رابطه با ایده پردازی وجود دارد؛ اغلب در میان دانشجویان به خصوص در سالهای اول تحصیل ابهاماتی در این باره دیده می شود. معمولاً دانشجویان از ارائۀ توضیحی روشن در رابطه با ایدۀ اولیه در طراحی پروژه های خود گریزانند. همچنین در برخی موارد از ایده یابی آثار معماران بزرگ نیز درک روشنی ندارند. اگرچه در این خصوص همواره نظریات متفاوتی ارائه شده است؛ اما همچنان نوعی بیگانگی در مواجهه با ماهیت ایده وجود دارد. شاید بتوان این موضوع را پرسش همیشگی دانشجویان دانست که : فرایند طراحی را از کجا باید شروع کنیم؟ ایده اولیه از کجا می آید؟ آیا ایجاد ایده های خلاقانه نوعی توانایی ذاتی محسوب می شود یا قابلیت یادگیری دارد؟

امسال طراحان با خلق بناهایی نظیر مدارسی به سبک Straw bale تا کلونی بامبوهای به هم تنیده شده در سیاره مریخ قادر گشته اند که تنوع چشمگیری از طراحی در حوزه معماری مفهومی را به تصویر بکشند. در ادامه ی این مطلب همراه با آرل به بازنگری مجدد 10 نمونه از برترین آثار حوزه معماری مفهومی در سال 2019 می پردازیم:

185 مایل در شمال مدار قطب شمال  در بالای جزیره آندیا ، شهر کوچک و بسیار زیبای آندنس قرار دارد. کمی بیشتر ماجراجویی کنید تا دره Bleiksdjupa ، در اعماق دریا را پیدا کنید که نهنگ های در حال مهاجرت از آنجا عبور می کنند واین منطقه را به عنوان یکی از بهترین مکان های جهان برای تماشای پستانداران دریایی زیبا تبدیل می کنند. نهنگ ها بزرگ، زیبا و همیشه سرگرم کار خود هستند. برای "ایجاد آگاهی و الهام بخشیدن از یادگیری و حفاظت از نهنگ ها و محیط زیست آنها" ، استودیوی دانمارکی Dorte Mandrup در حال ساخت "نهنگ" ، یک جاذبه بازدید کننده جدید در شمال نروژ، می باشد. نهنگ ، "در حال ظهور به عنوان یک تپه نرم در ساحل صخره ای - گویی یک غول لایه ای نازک از پوسته زمین را برداشته و حفره ای را در زیر آن ایجاد کرده است" ، نمونه عالی از یک ادغام یکپارچه است که می تواند بین ساختارهای و محیط اطراف آنها معماری اتفاق بیفتد.

چیزهای غیرمنتظره و اختراعات شگفت‌انگیز را باید در کجا یافت؟ پروژه‌های بزرگ مقیاس یا موضوعات کوچک؟ به نظر من دومی؛ چون در پروژه‌های بزرگ‌مقیاس، هزینه‌های بالا عموما احتمال ریسک را کاهش می‌دهند و از سوی دیگر خطاهای غیرمنتظره کمتر باعث خلق چیز جدیدی می‌شوند (چون در عظمت پروژه گم می‌شوند و به درد خاصی نمی‌خورند). اما وقتی سر و کارمان با طراحی یک اتاق است، اولا هزینه‌ی خطا کردن یا خرق عادت بمراتب کمتر است و ثانیا: هر خطایی بالقوه یک فرصت است برای اکتشاف. شاید هر خطایی به راحتی پتانسیل خود را برای بهره‌برداری نشان دهد. در دنیای بیولوژی هم وضع چنین است : اختلالات ژنتیکی در انسان و جانوران پرسلولی باعث سرطان و مرگ می‌شوند ولی در ویروس و باکتری باعث جهش و افسارگسیختگی!

پیشرفت هندسی یک الگو پایه ی اصلی طراحی اتاق بازرگانی همدان بوده است که در آن سایت، طراحی و اجزای ساختمان، برای وحدت کل فضا، یکپارچه سازی شده اند. این طرح شامل مجموعه ای از جریان ها و زمینه هاست، دارای جریان های مانند فضاهای حرکتی، راه های دسترسی، مسیر نور، و زمینه ها مانند منظره ها و جاذبه های طبیعی می باشد. همراه آرل باشید

سایت ساختمان که زمینی کوچک با ابعاد 3.95 در 15.15 مترمربعی که در ناحیه ای جدا از بافت و طراحی شهری قرار داشت، زمینه ی خوبی را برای طراحی ساختمان چند کاربری و عملکردی را ایجاد کرد. کانسپت معماری ساختمان و طراحی صورت گرفته به عنوان نمادیست از بدن انسان که با پیچیدگی و چند تابعی بودن همراه است. فضاهای طراحی شده همچون : دفتر، فروشگاه، استودیو برای اجاره، استودیوی آپارتمانی و .... در عین اینکه روحیه ی "چند عملکردی شدن" را به پروژه بخشیده، زمینه ی تعامل بین مردم و شهر را ایجاد کرده است. همراه آرل باشید..

چارلز گواتمی که یکی از اعضای گروه مشهور پنج معمار نیویورکی می باشد این خانه مسکونی و استودیو را برای والدین خود در 1965 طراحی کرده است. سایت این بنا در یک زمین مسطح 4000 مترمربعی در لانگ آیلند شرقی در نیویورک قرار گرفته بود که در نزدیکی اقیانوس و در مجاورت زمینی که از آن بهره برداری نشده بود، واقع شده بود. زمین مجاور این سایت قرار بوده است که به عنوان بخش الحاقی این خانه استفاده شود. چارلز گواتمی در اولین پروژه مسکونی خود، از طرف والدین خود اختیار تام داشت که کنترل طراحی تمام پروژه را مدامی که از بودجه در نظر گرفته شده که 35000 دلار بوده است تجاوز نکند، در دست داشته باشد.

اینستالیشن "دگرگونی زمان و مکان" در میان سایر پروژه های پیشنهادی برای سالگرد تاسیس مدرسه هنر Corriente Alterna به عنوان طرح برگزیده انتخاب شده شده است. فراخوان این مسابقه تحت عنوان " Take the school" به دنبال طرحی بوده که از پتانسیل معماری تاریخی این بنا و مکان استفاده کرده و آن را با قسمت الحاقی مدرن این بنا در آمیخته است.
با آرل در ادامه همراه باشید...

معماران : رنزو پیانو و ریچارد راجرز
موقعیت بنا : پاریس، فرانسه
مهندس سازه : Ove Arup و شرکا
سال ساخت پروژه : 1977
در دهه هفتاد میلادی، رنزو پیانو و ریچارد راجرز که هر دو در آن زمان هنوز معماران شناخته شده ای نشده بودند، با یکدیگر همکاری کرده و یکی از مشهورترین و رادیکال ترین بناهای زمان ما یعنی مرکز ژرژ پمپیدو را طراحی کردند. این مرکز فرهنگی در شهر پاریس فرانسه جهان ما را زیر و رو کرد. ساخت این پروژه بنا به خواسته ژرژ پمپیدو رئیس جمهور فرانسه در سال های 1969 تا 1974، صورت گرفت که قصد داشت مرکز فرهنگی برای پاریس احداث کند تا بتواند هم بازدیدکنندگان را جذب کرده و هم یک بنای یادمانی برای شهر بسازد. در بخش کلاسیک های معماری همراه آرل باشید...

وقتی پدرم آن روز به من گفت این خانه "خانه ما" جانش را نجات داده است، چیزی که نمی‌دانستم این بود که منظور او ارتباط بسیار عمیق تری بود بین معماری و خود ما. ساختمان ها مجسمه‌هایی نیستند که مفهوم آنها به سادگی مشخص باشد. آنها آرمان های فردی و جمعی ما را به عنوان یک جامعه نشان می‌دهند. معمار عالی می‌تواند به ما امید بدهد. معمار عالی می‌تواند التیام بدهد. پیشنهاد می کنیم ویدیو و سخنرانی مایکل مورفی در تد را مشاهده نمایید.

زمانی که یک شاهکار معماری توسط طراحان و معماران ساخته می شود و برای استفاده مردم رها می شود در آن چه تغییراتی اتفاق می افتد؟ ساختمان 45 طبقه ای که در کاراکاس نیمه تمام رها شده است چگونه توسط مردم تسخیر می شود و خودشان خانه هایی در طبقات آن ایجاد می کنند؟ در زابالین قاهره چگونه میلیون ها تن زباله در خانه ها نگهداری می شوند یا چگونه دام ها در مجتمع های مسکونی که گران ترین خانه ها در آن قرار دارند نگهداری می شوند؟ انسان ها به دنبال رفع نیاز خود در محیط زندگی هستند اما این راه حل ها چگونه بر محیطشان تاثیر خواهد گذاشت. با ما برای مشاهده این فیلم همراه باشید...

در معماری و طراحی همیشه برای هر معمار سوال و مبهم بوده، چگونه کاری را ارائه بدهند، تا به اندازه کافی بزرگ و خلاقانه باشد به طوری که از دست نرود و برای همیشه ماندگار بماند، پاسخ به این سوال واقعا دشوار است زیرا موضوع بزرگی است. در ویدیو بالا فرانک گری با داشتن آثاری چون تالار کنسرت والت دیسنی که نماد جهانی است، تجربه و نظر خود را در مورد این سوال بزرگ بیان می کند، همراه آرل باشید...

به عنوان یک معمار، منشاء شیوه های طراحی های شما چیست؟ چه شکلی را طراحی می کردید؟ اگر مراجع را الگو قرار نمی دادید،  اگر هیچ تعصبی نداشتید . هیچ ادراک قبلی‌ای نبود. اگر خود را از تجربیاتتان و تحصیلات رها کنید، چه فرمی را طراحی می کنید؟  این اشکال پنهان در ذهن ما، چطور بنظر می آیند؟ آیا تعجب ما را برمی انگیزند؟ آیا توجه ما را بخود جلب می کنند؟ آیا ما را راضی می کنند؟ اگر این گونه است، پس چطور می توانید شروع به خلق چیزی بکنید که براستی جدید باشد؟ همراه آرل باشید..