تحریریه معماری آرل
در میانه قرن بیستم واکنش ها نسبت به کارکردگرایی ابتدا بر انعطاف پذیری متمرکز بود انعطاف پذیری یک اصطلاح مهم مدرنیستی به خصوص در دوران پس از 1950 بوده که امید به رهایی کارکردگرایی از جبر گرایی افراطی را با معرفی زمان و مجهول بودن به همراه آورد انعطاف پذیری در مقابل این فرضیه که تمام قسمت های ساختمان باید برای کاربردهای خاص پیش بینی شده باشند قرار گرفت و با به رسمیت شناختن این موضوع که لازم نیست تمام کارکردها از پیش و در لحظه ی طراحی معین شده باشد به یک ویژگی مطلوب در معماری تبدیل شد در ادامه با آرل همراه باشید.....