پهلوی

طراحی شهر تهران و شروع شکل گیری آن بر اساس نظریه های ویکتور گروئن و لویی کان می باشد. این دو معماری توسط دولت وقت ایران در اواسط و اواخر قرن بیستم استخدام شدند تا برنامه ای جامع برای طراحی مرکز شهر تهران در چهارچوب رشد و توسعه آینده پایتخت ارائه دهند. دیدگاه های گروئن و کان نسبت به کلان شهرهای خاور میانه، درک و فهم این دو معمار را نسبت به زندگی شهری، ساخت جوامع شهری و نقش نیروهای سیاسی-اجتماعی روشن ساخت. این مقاله به بررسی دیدگاه ها و نظریات دو معماری بزرگ در رابطه با  عوامل طراحی شهر تهران پرداخته است.
با آرل در ادامه همراه باشید...

تحریریه معماری آرل

بسیاری از شما با کتاب معماری معاصر ایران در تکاپوی بین سنت و مدرنیته به نویسندگی امیر بانی مسعود آشنا هستید، این کتاب دارای چنان ارزشی در دنیای معماری ایران دارد که معرفی چندین باره آن خالی از لطف نخواهد بود. همراه آرل باشید...

محمد تقی بهار شاعر، مورخ، محقق، روزنامه نگار، سیاستمدار و استاد برجسته دانشگاه و فرزند میرزامحمد کاظم صبوری است. وی متولد 1362 هجری شمسی در شهر خراسان است و تا وقتی در سن 20 به مشروطه متصل نشده بود، خانه ای در تهران نداشته است. محل قرارگیری کنونی منزل مرحوم ملک الشعرای بهار در خیابان طالقانی، خیابان ملک الشعرای بهار، کوجه گوهر، پلاک 9 است. نکته قابل توجه در این خصوص نامگذاری خیابان اصلی به نام ملک الشعرای بهار می باشد که خود نشان دهنده اهمیت و ارزش این شخص و بنا می باشد. بنای موجود در این ملک که به سبک بناهای دوران تجدد و نوگرایی در تهران و بعد از احداث خیابان های مطابق با اصول شهرسازی و با شکل جدید ساخته شده، مربوط به اواخر دوران پهلوی اول بوده و قدمتی تقریبا هفتاد ساله دارد. در ساخت این بنا از مصالح مرسوم و محصول همان دوران مانند آجر قزاقی، چوب، موزاییک، شیشه، گچ، تیر چوبی و تیر آهن و ... استفاده شده است. برای اطلاعات بیشتر با ما همراه باشید...