پلاسکو

هنگام صحبت از دموکراسی، از حکومتی صحبت می‌کنیم که مشروعیت خود را از مردم می‌گیرد. این بدان معنی است که هر عضوی از این جامعه حق دخالت در تصمیم‌گیری‌های مملکت دارد، و هرکسی مسئول خودش است. مقایسه کنید با شیوه‌های حکومت پیشین، که مسئولیت از آن فرد نبود (مسئولیت سیاسی البته، طبیعتا هرکس در هر جامعه‌ای مسئولیت اجتماعی دارد) مثلا ممکن بود این مسئولیت به خانواده برگردد، که نمونه‌ی آن را زمانی شاهد هستیم که در قصاصِ یک قوم از قومی دیگر، تمام خانواده‌ی گسترده مسئول رفتار یک عضو آن است، نه فقط کسی که آن اشتباه را انجام داد. 

با تاکید بر و پذیرش این واقعیت که طراحی در ایران امروز عملا کنشی انتقادی است و با تاکید موکد بر این گزاره که تصمیم بر شرکت در مسابقه ای همچون "طراحی پلاسکوی نو" یک کنش اخلاقی و از سر مسئولیت پذیری حرفه ای نیز هست فکر می کنم با توجه به استاندارد بالا و کیفیت قابل قبول غالب اثار منتشر شده، می توان با تاکید بر تصاویر و دیاگرام های منتشر شده از پروژه های شرکت کننده و مبنا قرار دادن همین مستندات به نکاتی اشاره کرد که می توان ان ها را الحاقیه های انتقادی بر طرح های ارائه شده دانست، نکاتی که بسط ایجابی و سلبی ان ها نیازمند بسترهای گفت و گویی مفصل تری ایست.

جلسه داوری مسابقه پلاسکو نو در تاریخ ۱۳۹۷/۱۰/۱۲ در معاونت توسعه ساختمان و انرژی، بنیاد مستضعفان انقلاب اسلامی (کارفرما) با حضور امضاءکنندگان زیر تشکیل و نسبت به بررسی تعداد ۸۱ طرح دریافت شده، اقدام گردید.
در ابتدای جلسه در راستای رعایت بند ۲۳ بخش ۴ آیین نامه جامع برگزاری مسابقات معماری و شهرسازی، مدیر مسابقه نتیجه بررسی طرح‌ها در انطباق با برنامه مسابقه را به همراه طرح‌های خارج از ضوابط و برنامه مسابقه به استحضار داوران محترم رسانید.
در ادامه هیئت داوران در خصوص روش داوری اجماع نموده و پس از سه بار رأی‌گیری به روش حذفی تصمیم گرفتند که در مرحله نهاییِ از بین ۱۳ طرح راه یافته به این مرحله، ارزیابی را به صورت رأی مخفی برای انتخاب ۱۰ طرح برتر امتیازدهی نمایند.

در این مدت اتفاقات زیادی حول محور «فراخوان ایده برای جایگزینی مجموعه پلاسکو» افتاده؛ بحث‌های زیادی در گرفته، حرف‌های زیادی زده شده و احتمالا خیلی‌ها را از جمله کسبه پلاسکو دلخور کرده است. این میزگرد قرار بود به واکاوی این فراخوان بپردازد اما در عمل به بررسی موضوع پلاسکو و یافتن جایگزینی برای آن معطوف شده و لابد حالا که مهلت شرکت در این فراخوان عمومی پایان یافته، کنجکاوی‌های بیشتری برای خواندن آن وجود دارد. در این میزگرد، ایرج کلانتری و فرخ زنوزی از مهندسین مشاور باوند، به‌عنوان مدیر برگزاری مسابقه، ترانه یلدا، معمار و شهرساز، محمدرضا حائری، معمار، شهرساز و سردبیر نشریه اندیشه ایران‌شهر، محمدعلی سعادتی، قائم‌مقام شهردار منطقه ١٢ تهران، نوا توکلی‌مهر، معمار منظر و سردبیر نشریه شهر و منظر و مهرداد زواره‌محمدی، معمار و نماینده کمیته مسابقات معماری حضور دارند و به علت طولانی‌شدن گفت‌وگو، تا حد امکان نقش برگزارکننده کم‌رنگ شده است. آنچه پیش‌ِروست،  قطعا در روزهای آینده می‌تواند بحث‌های تازه‌ای را درباره آینده پلاسکو رقم بزند گواینکه شاید هم نوشدارویی پس از پایان مهلت فراخوانی باشد که این میزگرد سعی در تمدید آن داشت اما به نتیجه نرسید؛ همچنان که پایان این میزگرد باز مانده است...
در آرل می توانید نظر متفاوت هر کدام از کارشناسان در مورد بازسازی پلاسکو را مطالعه نمایید.

این نشست به نقد و بررسی ابعاد مدیریت ایمنی شهر با توجه به حادثه ساختمان پلاسکو می پردازد. برای اطلاعات بیشتر با ما در ادامه همراه باشید...

تراکم بالای مواد قابل اشتعال و نبود سیستم اطفاء حریق استاندارد مهمترین عوامل وقوع حادثه آتش سوزی و ریزش ساختمان پلاسکو بود. طبق ارزیابی‌های اولیه، ساختمان پلاسکو از یک سو دربردارنده مواد قابل اشتعال نظیر منسوجات و پوشاک و از سوی دیگر فاقد سیستم اطفاء حریق استاندارد بود. طبقات فوقانی ساختمان ابتدا دچار حریق شده و با توجه به اینکه این ساختمان دارای سازه فلزی یکپارچه بوده است، بر اثر حرارت، مقاومت وزنی خود را از دست داده است. طبقاتی که کانون حریق بوده نرم می شود و نمی تواند وزن طبقات فوقانی را تحمل کند.