تحریریه معماری آرل
زمانی که یک تاکسی از فرودگاه امام خمینی می گیرید به سمت شهر حرکت می کنید، نمی توانیم نگاهمان را از ناموزونی و پراکندگی ساختمان هایی که در مسیر ما قرار گرفته اند برداریم. چیدمانی از بلوک های بتنی ناهماهنگ که به صورت تصادفی در کنار هم توزیع شده اند و مجموعه ای ناسازگار از متریال و برنامه جامع شهری را به نمایش گذاشته اند. این ترکیبات
معماری تفاوتی به قاعده یک دنیا با بنایی مانند مسجد شیخ لطف الله دارد که جلد سفر راهنمای ما به ایران و
معماری ایرانی به شمار می رود. محمد رضا کارفر عنوان کرده که "مشاهدات من در مورد
معماری ایران مانند بسیاری از کشورهای دیگر است و به طور قطع
معماری ایران هم مانند تمام کشورها دارای تغییرات گسترده ای بوده است. اکنون ما در زمانه ای زندگی می کنیم که همه چیز به صورت انبوه تولید می شود و به طور مکرر از این تولیدات در حال استفاده هستیم، اما هیچ خاطره ای در تولیدات ما وجود ندارد. مطمئناً این احساس تعلق در حال از بین رفتن است. شاهد هستیم که یک خانه 40، 50 یا 200 ساله به راحتی تخریب می شود و جای آن یا یک ساختمان 4 یا 5 طبقه نوساز عوض می شود، و پس از گذشت 5 سال آن ساختمان چند طبقه هم تخریب می شوند."
با آرل در ادامه همراه باشید...