معماری های تک

سبک های معماری با تکنیک های ویژه ساخت، جنبش های سیاسی و تغییرات اجتماعی باعث می شود که طرز تفکر یک نسل در زمان ها یا مکان های مختلف را شکل دهد و هویت منحصربه فردی از مکان در زمانی خاص را تعریف کنند. حال این تحولات به تولد دوباره فرهنگ و هنر رنسانس نسبت داده میشد یا در ساخت آسمان خراش بلند فلزی دوران پس از جنگ خلاصه می شدند. هر تغییر سبک در گذر تاریخ چیزی برای عنوان کردن داشت. اما آیا معماری به رویکردهای معماری بی توجه می شد، و ساختمان ها در مکان های دیگر ساخته می شدند، امکان داشت که هویت های آن منطقه بر ساختمان تأثیرگذار باشد؟
در ادامه هفت ساختمان نمادین را مشاهده می کنم که اگر با سبک های دیگر معماری طراحی می شدند نتیجه کار بسیار متفاوت میشد. 
با آرل در ادامه همراه باشید...

معماران : رنزو پیانو و ریچارد راجرز
موقعیت بنا : پاریس، فرانسه
مهندس سازه : Ove Arup و شرکا
سال ساخت پروژه : 1977
در دهه هفتاد میلادی، رنزو پیانو و ریچارد راجرز که هر دو در آن زمان هنوز معماران شناخته شده ای نشده بودند، با یکدیگر همکاری کرده و یکی از مشهورترین و رادیکال ترین بناهای زمان ما یعنی مرکز ژرژ پمپیدو را طراحی کردند. این مرکز فرهنگی در شهر پاریس فرانسه جهان ما را زیر و رو کرد. ساخت این پروژه بنا به خواسته ژرژ پمپیدو رئیس جمهور فرانسه در سال های 1969 تا 1974، صورت گرفت که قصد داشت مرکز فرهنگی برای پاریس احداث کند تا بتواند هم بازدیدکنندگان را جذب کرده و هم یک بنای یادمانی برای شهر بسازد. در بخش کلاسیک های معماری همراه آرل باشید...