مصاحبه معماران

تحریریه معماری آرل

رابطه بین هویت، سنت و تجربه همیشه مثل یک آهنربا افکار من را هنگام ایده پردازی به خودشان جذب می کنند. «کنگو کوما» یکی از برجسته ترین معماران جهان است که تئوری اش بازسازی سنت ساختمان های ژاپنی و تفسیر این سنت ها برای معماری قرن بیست و یکم می باشد. در ادامه مطلب با آرل همراه باشید...

گردآورنده: پروانه شاه سوار

گردآورنده: پروانه شاه سوار

گردآورنده: پروانه شاه سوار

گردآورنده: پروانه شاه سوار

- به پشتیبانی داوران از بعضی شرکت کنندگان مسابقه های مختلف اشاره کردید. فکر می کنید رای یک یا دو داور تا این اندازه در روند رتبه بندی تاثیر دارد و یا معتقدید در مسابقات اکثریت هیات داوران با هم هماهنگ هستند؟
- مهندس کلانتری: به نظر من اگر حتی یک داور هماهنگ نباشد تاثیرگذار است! در بحث جایزه در چند سال اخیر همیشه زمانی افراد گمنام جایزه گرفته اند و کار آن ها مطرح شده که داوری طرح ها، خارج از سیستم هماهنگ همیشگی بوده و یا از داوران خارجی استفاده کرده اند. در ادامه با آرل با آرل همراه باشید...

گردآورنده: پروانه شاه سوار

"معماری یک بازی طولانی است و پیگیری پیشرفت های حرفه ای معماران جوان همیشه جذاب است". شاید تصور شود که بستر معماری ایران، هنوز هم میدان بازی قدیمی هاست. اما در سال های گذشته، حضور معماران جوان مستقل در این عرضه برخی تصورات را دگرگون کرده و معادلات منظم و پپیش بینی شده میدان را بر هم ریخته است. پس در این مصاحبه با معماران سارا کلانتری و رضا صیادیان به گفت و گو نشستیم تا بدانیم چگونه با چالش های معماری مواجه شدند و از مردم، جامعه و حرفه چه برداشتی دارند. در ادامه با آرل همراه باشید...

گردآورنده: پروانه شاه سوار

- مهندس دلیری: من فرم را در پروژه های شاخص می پذیرم، اما برای هیچ منطقی این قابل قبول نیست که پروژه ای فقط فرم زیبا داشته باشد و در عملکرد و کارکرد ضعیف باشد. من طرح هایم را از فرم آغاز می کنم، اما همان زمان می دانم که از پلان و فضای داخلی اش چه چیزی می خواهم. از دیدگاه من فقط وقتی یک آرشیتکت خط می کشد باید هم زمان، همان خط را در سه بعد ببیند و فراتر از آن به سازه و اجرا هم فکر کند. ساختمانی که فقط فرم زیبا دارد، صرفا یک مجسمه است. در ادامه با آرل همراه باشید...

گردآورنده: پروانه شاه سوار

-شما مسجد طراحی کرده اید؟
- مهندس دلیری: شما از کجا می دانید؟
- این موضوع یک بار هم در فضای مجازی مطرح شد، با این عنوان که "از طنز روزگار این که مهندس دلیری مسجد طراحی کند".
- مهندس دلیری: چرا طنز؟ مگر روی پیشانی یا مدرک من نوشته است که فقط باید ساختمان مسکونی و اداری طراحی کنم؟ در ادامه با آرل همراه باشید...

گردآورنده: پروانه شاه سوار

-چندی پیش از یک منتقد معماری خواستم در چند جمله شما را نقد کند، او گفت نمی توانم، چون مهندس دلیری بر سلیقه مردم سوار شده است و دقیقا کاری انجام می دهد که مردم دوست دارند و چون برای من فقط مردم مهم هستند نمی توانم اشکالی وارد کنم، تا چه اندازه با چنین نظری موافق هستید؟
-مهندس دلیری: من کاری را که مردم یا حتی کارفرما به من دیکته می کند انجام نمی دهم. همین چند دقیقه پیش گفتم، من توقع و انتظار و فرهنگ ها و عقاید متفاوت مردم و کارفرما را می شناسم. با این شناخت، من طراحی را به آن ها دیکته می کنم که آن را دوست داشته باشند. در ادامه با آرل همراه باشید...

گردآورنده: پروانه شاه سوار

شاید قابل انکار نباشد که از معماران، در محافل معماری، فردی در ابعاد "فرزاد دلیری" که پیوسته حضور فیزیکی ندارد سخن به میان نرفته باشد. فرزاد دلیری حدود سی سال است که طراحی می کند، می سازد و حاصل تلاشش را به کارفرما یا سرمایه گذار پروژه واگذار می کند. برخی معماران پیشرو، نظریه پردازان، مدرسان دانشگاهی و دانشجویان معماری، کارهایش را عامه پسند یا تجمل گرا و غربی می خوانند، البته این موضوع هم در جامعه معماران مطرح است که اگر معماری برای مردم است پس چرا عامه پسند بودن به عنوان کنایه بد به کار می رود یا اگر تجمل گرایی باعث می شود که ایرانی ثروتمند به جای سرمایه گذاری در کشورهای خارجی از خرید ملک و سکونت در ساختمان های مجلل ایران احساس رضایت داشته باشد. ایراد کار کجاست؟ در ادامه با آرل همراه باشید...