تحریریه معماری آرل
قدرت می‌تواند پشت دوربین‌های خبری و برنامه‌های اصطلاحا اجتماعی پنهان شود؛ می‌تواند پشت تابلوهای نقاشی و بنرهای شهری، پشت آکانت‌های توییتری، پشت موسیقی و حتی پشت ادبیات مخفی شود؛ اما پشت یک چیز نمی‌تواند پنهان شود: فضا.لایه‌های فضا را کنار بزنید به لایه‌های اجتماعی که آن را ساخته است می‌رسید. اجتماعی که شهر را متناسب با نظمِ اجتماعی و سیاسی خود شکل داده، و شهری که به رفتارهای این اجتماع جهت می‌دهد. یک شهر نمی‌تواند ساختار متفاوتی از آنچه عمیقا در بطن قدرت قرار دارد، باشد، چرا که اگر هرطور دیگری شود، نتیجهای مخالف آنچه قدرت می‌خواهد، پدید می‌آورد. چنین است که بتن و فولاد هیچگاه از مشت سیاست خارج نشده است. فرم فضا به رفتارهایی که می‌توانند در آن فضا رخ دهند، شکل می‌دهد و اگر فضایی منشا رفتارهایی ناموافق باشد، نظام سیاسی غالب، فضا را تغییر خواهد داد.
با این حساب، این سوال شاید برای شما پیش آید، که «آیا می‌توانیم انتظار دموکراسی و رفتار دموکراتیک از فضاهای شهری تهران داشته باشیم؟».
