تحریریه معماری آرل
همهی دانشگاهیان و نظریهپردازان معماری از وضع امروز معماری ما مینالند؛ تا حدی که این ناله به صنف معماران فعال و دستاندرکار هم سرایت کرده است. مقصر کیست؟ کارفرمای بیسواد؟ معمار بیاخلاق؟ جامعهی مصرفی؟ اقتصاد راکد؟ ...؟ چرا کمتر کسی دست اتهام را به سوی دانشگاه دراز میکند؟ آیا تاکنون از خود پرسیدهاید که سهم دانشجو از ۴-۵ سال تحصیل در رشتهی معماری چه سطحی از مهارت است؟ نه! بگذارید سوالی ترسناکتر کنم: اگر فردا دانشکدههای معماری تعطیل شوند چه اتفاقی خواهد افتاد؟ آبی از آب تکان میخورد؟!! پس جایی از کار ایراد دارد.