خودنگاره

تاریخ نقاشی اروپا تا آستانه مدرنیسم، سرشار از نمونه های عالی سلف پرتره هایی است که نه تنها از امتیاز بزرگ شبیه سازی چهره و شخصیت پردازی بهره می برند، بلکه اغلب سرنمون های برجسته  مکتب ها و سبک های رایج زمانه خود بودند. با اختراع  آینه در دوره رنسانس و اهمیت یافتن روز افزون مفهوم فرد و بی همتایی او، خودنگاری به یک ژانر مهم هنری تبدیل شد و به موازات تشدید بحران فراگیر هویت در جوامع امروزین و نیاز به مفهوم سازی و هویت یابی، اوجی تازه گرفت. شاید اغراق نباشد اگر گفته شود امروز کمتر هنرمندی این که به نحوی و با استفاده از رسانه ای هنری خودنگاری نکرده باشد. تا جایی که بیان احساسات و افکار و تجربه های فردی و روایات و داستان های خاص زندگی هر هنرمند، این قرن را به عصر خودنگاری تبدیل کرده و در برخی موارد آن را به نوعی کند و کاو حاد و وسواس آمیز در خود، یا نمایش گری جسم و روح فرد کشانده است. در ادامه با آرل همراه باشید...