ترسیمات خطوط

من بخشی از آخرین نسل از دانشجویان معماری هستم که از کامپیوتر استفاده نکردم (درباره اوایل دهه 1990 صحبت می‌کنم؛ برق، تلویزیون‌های رنگی، موشک وجود داشتند، فقط رندر وجود نداشت). در سال آخر در دانشگاه، درباره محاسبه‌ی مدت زمان به طول انجامیدن اتمام کار پروژه‌ی پایانامه‌ی خود اشتباه کردم. با فرا رسیدن ضرب‌الاجل، فهمیدم که انطباق با ارائه‌های دانشجویان خود دیگر دیر شده است. در آن زمان، زاها حدید و نقاشی‌های سبک ساختارشکن وی، سبک خود را برای تصویر معماری برپا کرد. این کار به معنی این بود که بسیاری از پروژه‌های دانشجویان به صورت نقاشی‌های روغنی بر روی بوم انجام می‌شد.