تحریریه معماری آرل
در پی رشد روزافزون صنعت خودروسازی، شکل شهرها به طرز چشمگیری دگرگون شده است. این تحولات به نوعی، زندگی شهروندان و محیط زیست آنان را تهدید می کند. با گسترش مسیرهای سواره در سطح شهرها، سازماندهی فضاهای شهری تا اندازه ای مختل گشته است. به گونه ای که شاید بتوان آن را خالی از اشل انسانی تعبیر کرد. سهم اندکی که به فضاهای پیاده نظیر پیاده رو ها و یا پیاده راه ها اختصاص داده می شود در اثر بی توجهی به سلسله مراتب حرکتی رخ می دهد. مسیری که در گذشته پیوند میان خانه و شهر بود؛ فرد را به تدریج از آرامش خانه به هیاهوی شهر وارد می کرد. این رویکرد نشان از توجه به روح انسان در مقیاس شهر دارد. با وجود آن که نقش پررنگ فضاهای پیاده در محله های مسکونی، می تواند زمینه ساز شکل گیری تعاملات اجتماعی میان ساکنین باشد؛ بی توجهی در تعریف و سازماندهی این فضاها، این زمینه را برچیده است. همچنین تعریف فضاهای دل نشین و مهیّج در محلۀ مسکونی که به گردهمایی عدّه ای از ساکنین در ساعاتی از روز می انجامد؛ نشان از پویایی فضای محله دارد؛ اما هم اکنون محله ها به شیوه ای تعریف می شوند که چنین شرایطی را محقق نمی سازند.
