ایمان رئیسی

چرا معماران می نویسند؟ چرا لوکوربوزیه در فرم اداره مهاجرت فرانسه، خود را نویسنده معرفی کرد؟ چرا رافائل مونئو، که در مدرسه ی طراحی هاروارد به تحلیل آثار هشت معمار معاصر پرداخته، سخنان خود را در قالب کتابی در دسترس دانشجویان قرار داده است؟ برای معماران چه اهمیتی دارد که نقد آثار شاخص معماری معاصر دنیا را مطالعه نمایند؟ آیا دیدن تصاویر پروژه های ساخته شده/ نشده ی معماری برای معماران کافی نیست، تا از آن پروژه ها تاثیر بگیرند و آثار خود را طراحی کنند؟ در ادامه با آرل همراه باشید.....

نگاه به زندگی به مثابه بازی برآمده از نگاه فازی است: نگاهی که معتقد به طیف گرایی در برخورد با پدیده ها است و از نگاه دوگانه ی سیاه و سفید افلاطونی فاصله میگیرد. در بازی میتوان به پدیده ها به طور غیرخطی نگریست از میانه آغاز نمود و به پایانی نرسید.
کتاب حاضر، حاصل نگاه بازی گوشانه و پست‌مدرن به نقد معماری است، نگاهی که می‌خواهد ساختارهای خطی اندیشه را در این حوزه به چالش بکشد؛ می‌خواهد بر پایه اندیشه‌های «ژیل دلوز» سلسله‌مراتب عمودی را در موضوع نقد، بر هم زند تا رویکردی افقی برای نقد معماری پیشنهاد دهد. در این کتاب رویکرد سنتی نقد دود می‌شود و به هوا می‌رود و نقد به‌مثابه «هم خوب، هم بد»، «خوب  ِ  بد» یا «بد ِ خوب» وارد بازی می‌شود. این کتاب مشتمل بر مقالاتی درباره نقد معماری است. که خواندن آن به معماران توصیه می شود.