.jpg)
تحریریه معماری آرل
در قرن 20 ام میلادی عده ی کمی توانستند حد فاصل بین طراحی و معماری را بدون مشقت و با موفقیت مانند Charles Eames و Ray رعایت نمایند. برای این زوج، برتری دادن به یکی از دو این مقوله، تصنعی و ناکارآمد بود. افکار خلاق و کارآمد آنها برگرفته از روش های مبتنی بر حل مساله بود که منجر به راه حل هایی در طراحی می شد و نیازهای مشخصی را پاسخ می گفتند و موفقیت این روش ها را می توان در عملکرد آن اندازه گیری نمود. علی رغم اینکه خانم و آقای ایمز آشکارا دلزده از رواج گرایش به " بیان خلاق" شده بودند، اما زمانی که کارهایشان به نمایش در می آمد، با یکنواختی و روزمرگی که معمولا آثاری که به شدت عملگرا هستند را تهدید میکند روبرو نبودیم. آنها دریافتند که لذت بردن از طرح به خودی خود کارآمد است، و هر آبجکتی که در کاربرش این حس را بر می انگیزد منجر به ملاحظات زیبایی شناختی میگردد که این نیز یکی دیگر از معیارهای سودمندی است. اعتقاد به وحدت عملکرد و احساس منجر به پیدایش برخی از شاخص ترین آثار قرن شد.
