تویو ایتو

پیتر زومتور در کتاب معماری‌اندیشی خود، درباره‌ی معماری چنین نوشته بود: «آنچه مرا تحت تأثیر قرار می‌دهد شیوه‌ی دقیق و حسی استفاده از مواد است... شیوه‌ای که می‌کوشد ذات اصیل مواد را آشکار کند، ذاتی که فراتر از تمام معانی فرهنگی منتقل‌شده قرار دارد» او معتقد است معماری وقتی معماری می‌شود که مواد و متریال‌ها درست و صادقانه به کار روند : چوب و فلز و سیمان را طوری به کار ببریم که درست جوهر حقیقی خودشان را نشان دهند، نه حسی تصنعی که معمار می خواسته به زور به این متریال‌ها بچسباند. نظرش جالب است و الحق وسوسه‌برانگیز! اما بگذارید اول سوالی به ظاهر بی‌ربط بپرسم:
آخرین بار کی بود که در یک وبسایت یا اپلیکیشن گوشی هوشمندتان، با «صداقت متریال» روبرو شدید؟ آیا اصلا حرف پیتر زومتور در دنیای دیجیتال خریداری دارد؟

در شهر مکزیکی پوئبلا، معمار ژاپنی تویو ایتو، موزه ای اختصاص یافته به هنر باروک طراح نموده است. موزه بین المللی دِل باروکو یا به طور مختصر اِم آی بی، در یک سایت برجسته تاریخی از میراث جهانی یونسکو ساخته شده است. این پروژه به دنبال ترجمان جنبش باروک است که به عنوان یکی از اولین سبک های بین المللی وارد شده در طراحی ساختمان شناخته می شود. گروه طراحی تویو ایتو، سه رهنمون برای ساخت و ساز موزه در نظر گرفتند. در ادامه با ما همراه باشید...

وقتی به "طراحی" از دیدگاه "جریان" به جای به "اشیای جدا از هم" نگاه می کنیم، بهتر می توانیم ارتباطات بین این موجودیت ها را درک کنیم! موجودیت هایی نظیر ماشین ها، انسان ها، باد، هوا، آب، موجودات زنده و ... .
فضای این نمایشگاه کوچک، با هدف ارائه ی یک صحنه ی پویا از جریان طبیعیت و با الهام گرفتن از جریان باد در طبیعت طراحی شده است. با آرل همراه باشید.