ساختمان سفارت ایران در سئول، کاندید جایزه آقا­خان و دریافت لوح زرین در اولین همایش معماری و طراحی شهری وزارت مسکن و شهرسازی-۱۳۸۶

 ساختمان سفارت ایران و محل اقامت سفیر این کشور صورت به منحصر به فردی طراحی شده اند در حالی که فضای داخلی آن به صورتی طراحی شده که با قید و بند های  طراحی محدود شده اند.

بسیار واضح است که معمار با اتکا به تحلیل های زمینه موجود ، ساختمان را بر اساس درک شخصی خود از فرهنگ ، محیط ، سنت و آداب و رسوم ایرانی طراحی کرده است.

ساختمان سفارت ایران و محل اقامت سفیر بر اساس یک تعبیر اسطوره ای از نور ، طراحی شده است که شامل چهار عنصر پاسیو ، آتریوم ، فضاهای بسته و باز است.

در این ساختمان از لحاظ ساختاری از مصالح معاصری چون فولاد ، شیشه و بتون نمایان استفاده شده است ولی در واقع پرده توری فولادی که در جلوی ورودی قرار دارد ، الهام گرفته شده از پرده های ورودی ایوان های سنتی ایرانی است که آنرا بالا می زنیم و وارد می شویم و دیوارهای صلب هم می تواند همان دیوارهای خشتی و آجری سنتی ایرانی تعبیر شود.

آتریوم مرکزی این ساختمان شفاف و حتی راهروها هم کف شیشه ای دارند، در این پروژه آسانسور شفافی می بینیم که از تاریکی داخل پارکینگ بالا می آید و وارد گودال باغچه ای شده و به همکف آمده و وارد آتریوم معلق می شود و در طبقه آخر متوقف می شود.

این ساختمان ورودی های متعددی دارد ، از جمله : ورودی تشریفاتی ، ورودی ماشین ، که با آسانسور به پارکینگ می رود. ورودی تشریفاتی وارد گودال باغچه می شود ، به جای اینکه فضاهای تشریفاتی در بالای ساختمان قرار داشته باشد ، در پایین ساختمان و دور گودال باغچه چیده شده اند.

در بالای این برج ها دوبلکس هایی ایجاد شده که یکی از آنها اتاق سفیر است. در این برج ها نور از بلا به پایین آمده و حس جالبی را ایجاد می کند.