حیاط معمار| حیات معمار / استودیو حامد آرت

« حیاط معمار|حیات معمار »
طراح : استودیو حامد آرت
موقعیت : تهران-اندرزگو
معمار مسئول : سید حامد حسینی
تاریخ : زمستان ۱۳۹۶
مساحت زمین: ۷۰ متر مربع
مساحت زیر بنا: ۶۰ متر مربع
کاربری: استودیو معماری
تیم طراحی : سید عماد میر عمادی-شادی شادمان روز
گرافیک : ملیکا عسگری سرشگ-فاطیما عبیری
مدلسازی و سه بعدی : شادی شادمان روز
ویدیو:مهدیار میثاق
عکاس : محمد حسن اتفاق
جوایز دریافتی : پروژه نیمه نهایی جایزه معمار گروه بازسازی سال ۱۳۹۸
.

ایده طراحی ، نوآوری و مزایای پروژه

با توجه به رشد بی رویه ساخت و ساز و از بین رفتن باغ ها و حیاط ها،طراحان این پروژه  باززنده سازی حیاط به صورت یکپارچه در این واحد را به عنوان ایده اصلی طراحی قراردادند! تا علاوه بر نگاه انتقادی به وضیعت ساخت و ساز با لحاظ کردن یک امر نو در فرایند طراحی داخلی در به وجود آوردن یک تجربه ی فضایی متفاوت قدم بردارند.به ویژه اینکه ساختمان پروژه با سطح اشغال صد در صد و بدون حیاط ساخته شده است.
دراین پروژه ،محدودیت های موجود،زمینه ای برای شکل گیری برخی قابلیت ها گردید.قرار گیری این واحد در ترازی پایین تر از معبر،کمبود نور را به همراه داشت. به همین دلیل با ایجاد  اسکایلایت در جبهه غربی ملک ، ورود نور طبیعی روز به داخل پروژه را امکان پذیر نمودیم .
تغییر کاربری مسکونی به آتلیه معماری، نیازهای فضایی متفاوتی را منجر می شد که مستلزم تغییر کلی در پلان بود.
تعدد عملکرد در فضایی با مساحت  60 متر مربع منجر به خلق سطوح عملکردی بسیار خرد و کوچک می گردید  لذا می بایست با وجود جداسازی عملکردها، فضا ها خرد نمی شدند به همین دلیل  تخریب کامل دیوارهای وضع موجود و ایده ی استفاده از شیشه به عنوان جدا کننده اصلی فضاها شکل گرفت تا علیرغم تفکیک مناسب و ایده آل، از نظر بصری مانعی ایجاد نشده و فضا ها در عین یکپارچگی از هم جدا شوند.
حفظ سادگی با استفاده از رنگهای خنثی و مبلمان ملحق شده از فرم، از دیگرمواردی است که در جهت همگن ساختن پروژه تاثیر به سزایی داشته است و بهره گیری از امتداد المان های کف به عنوان مبلمان حس یکپارچگی مناسبی در فضا ایجاد نموده است .

وضعیت بنا قبل از بازسازی و محدوده ی مداخلات

محل پروژه پیش از بازسازی یک واحد مسکونی کوچک و حدود بیست ساله بود که به دلیل قرارگیری در سطح زیر همکف و نیز به علت بالا بودن سطح آب منطقه قیطریه ، فضایی نم دار و تا حدی بد بو داشت. این بنا در دسته ی ساختمان های فاقد کیفیت دهه ی هفتاد شمسی و فاقد هرگونه ارزش معماری و هنری بود و لذا نیازی به حفظ هیچ بخشی از آن وجود نداشت.
تغییر کاربری واحد، نیازمند تخریب کامل دیوارها و تغییر کلی پلان بود . تاسیسات مکانیکی و الکتریکی پوسیده از رطوبت به طور کامل برچیده شد. کف ها و دیوارها به منظور کنترل رطوبت موجود و نیز به جهت نیازهای جدید پروژه (فضای سبز ایجاد شده) به شکل کامل و اصولی زهکشی و عایق بندی شدند.
سیستم سرمایش قبلی آن کولر آبی بود که با وجود رطوبت محل،  بسیار نامناسب بوده و اسپیلت جایگزین آن گردید.

چالش های اجرا

«هر پروژه صرفنظر از مباحث زیبایی شناختی و حسی، چالش های اجرایی و کاربردی متفاوتی را برای معمار ایجاد می نماید به ویژه آنکه اهداف عملکردی خاص و تجربه های فضایی متفاوت مدنظر طراح باشد.
از آنجایی که حیاط به طور عام فضایی باز  است و ما سعی نمودیم  این فضا را در محیطی سرپوشیده ایجاد نماییم ، لذا نحوه ی برخورد با آن در مواردی از جمله نظافت، با راهکارهای مناسب فضای باز صورت گرفته،  بدین صورت که سنگها با روکش نانو محافظت شده و در زیر تمام شیارهای سنگی زهکش هایی جهت هدایت آب ناشی از نظافت به فاضلاب تعبیه شده است  .
برای جلوگیری از پوسیدن گیاهان، در اثر تجمع آب ناشی از آبیاری قطره ای در محل ریشه ها ، زهکش های سنگی منتهی به فاضلاب ایجاد شده اند.
وارد کردن کف های سنگی طبیعی در نقاط خاصی ، منجر به اختلال در عملکرد می گردید که در آن محل ها با تثبیت سنگها و ممانعت از حرکت آنها گامی در راستای کاهش این اثر برداشته شد.
همچنین ابعاد اسلب های بتنی کف  و قرار گیری آنها در مقابل میزها به نحوی صورت گرفته تا صندلیها در زمان استفاده روی سطح بتن قرار گیرند.