تحقیقات مورفولوژیکی ویتوریو جورجینی : معماری منطبق بر طبیعت

ویتوریو جورجینی بی‌شک باید در بین شخصیت‌هایی که همیشه به تحقیقات معتقد بوده‌اند و روش علمی را به‌عنوان تنها راه برای تولید چیزهایی کارآمدتر و متناسب با نیازهای بشر می‌دانند، شمرده شود.
به‌عنوان یک انسان معاصر، او - حتی بیش از یک معمار - روشنفکر بود که به رشته‌های هنری و فنی، مردم‌شناسی، تاریخ ادیان و فلسفه می‌پرداخت. دانش میان‌رشته‌ای او، همراه با تفکر علمی، کلید تفسیر و تجدیدنظر در حقایق، رویدادها، رفتارها یا نظریه‌های مرتبط با طبیعت، شده است. نگرش دقیق بر همه‌چیز، به‌منظور استخراج راه‌حل‌های عملی برای توسعه پروژه‌ها و یا فرآیندها، نه‌تنها درزمینه حرفه‌ای، بلکه در تجربه زندگی روزمره‌اش خود را نشان می‌دهد. حتی پوست کندن یک پرتقال یا ساخت یک جعبه، برایش به بهانه‌ای سرگرم‌کننده برای انجام آزمایش روش‌های جدید تبدیل می‌شود، کاری که برونو مناری - به‌عنوان یک رویکرد - در پیشرفت خلاقیت از طریق بازی انجام می‌دهد.

جورجینی تحقیقات گسترده خود را در مورفولوژی با در نظر گرفتن ساختارهای موجود در طبیعت (در اوایل 1950) به‌عنوان روش‌های عملیاتی و ساختمانی متمرکز کرده است. تلاش‌های تجربی متعاقب آن در اعتقاد راسخ به یافتن راه‌حل‌های عملی برای شکل دادن به طبیعت مصنوعی و غلبه بر فضای اقلیدسی است. ایده غشای ایزولاستیک به‌عنوان روشی شبیه به طبیعت است که با استفاده از تکنیک شبکه بندی و سیمان محقق می‌شود. مطالعه در مورد آلودگی مواد شیمیایی با آزمایش‌های ارتعاشی و ارقام صوتی هانس جنی، اولین قدم‌هایی است که جورجینی را به سمت درک و تحقق کاسا سالدرینی (1962)، ساختاری با خصوصیات توپولوژیکی، کشش استاتیک و سبکی که قبلاً در زمینه ساخت‌وساز دیده نشده بود سوق می‌دهد.

تلاش برای ایجاد اثرات گسترده‌تر، به‌منظور ایجاد یک‌روند جدید ساخت‌وساز در مقیاس صنعتی، پر از پیامدهای اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی، درگیری با شک و تردید در مورد کار او و با دخالت معلمان و روسای دانشکده معماری فلورانس (جایی که وی تدریس می‌کرد و ازآنجا خواسته بود تا یک آزمایشگاه را در این زمینه فعال کند) همراه بود. در ایتالیا، دشواری‌های سرمایه‌گذاری در طرح‌های جالب و شجاعانه، مشکلات درگیری با فقر چشمگیر تحقیقات و تجربیات روش‌ها و تکنیک‌های جدید درزمینه معماری، جورجینی را به سمت عبور از اقیانوس (رفتن به ایالات‌متحده-1969) سوق می‌دهد تا به استمرار آن ادامه دهد. به‌عنوان استاد طراحی در دانشکده معماری انستیتوی پرات در نیویورک، با همکاری دانشجویانش، توانست حداقل بخش‌هایی از اعتبار تئوری‌هایش را در بخشی از پیوند سعادتمندانه بین تدریس، تحقیق و آزمایش را برقرار کند.

در فرآیند دستیابی به این مبانی نظری، مطالعات تامپسون که در آن فرایندهای بیولوژیکی را از جنبه‌های ریاضی و فیزیکی آن‌ها بررسی می‌کند برای جورجینی بسیار مهم است. در تعریف تامپسون می‌آید:«فرم جسم یک نمودار از نیروهاست» این پارادایمی اساسی است که برای همیشه از طرح ویتوریو جورجینی پشتیبانی خواهد کرد. برای معمار فلورانس (جورجینی)، پایه و اساس همه‌چیزهایی که مربوط به ساختار سیستم¬ها و طراحی آن‌ها است به هندسه تبدیل خواهد شد: مطالعه فضایی که می‌تواند مبنایی باشد که بتواند آنچه را که می‌خواهد بسازد.

بر روی شکل‌های فضایی خاص-مانند کره، اجسام حجیم و دوکی‌شکل -است که ویژگی جزئیات هندسی جورجینی پررنگ شده است: با ساختن مقاطع و خمیدگی‌های این اشکال، جورجینی پوسته‌ای ناصاف غیرمتمرکز و نامتقارن مشابه اجسام طبیعی به دست می‌آورد که برای تأمین ثبات و تعادلشان، آن‌ها را با شعاع کافی می‌گستراند تا بیشتر تغییر شکل‌ها را جذب کنند.

این ویژگی استاتیکی، با تعریف شیء معماری با توجه به اشکال خمیده متفاوت با انحنای مختلف و مطابق با استاتیک و کارکرد موردنیاز و مشخص، به جورجینی ایده طراحی سازه را می‌دهد. با توجه به شکل آن‌ها، تعادل و ایستایی را تضمین می‌کند و درنتیجه نیاز متعاقب به افزایش مقدار مواد در محلی که در آن تلاش تحمل بار بیشتر است را از بین می‌برد. در طول توسعه و تعمیق اکتشافات شخصی، علایق جورجینی به سمت حوزه توپولوژی سوق می‌یابد. با شروع از مدل‌های اساسی مانند حلقه موبیوس و بطری کلاین، جورجی بر آن می‌آید تا اشکال سه‌بعدی جدید را با انحنای چندگانه، مانند کره و احجام دوکی‌شکل مختلف توپولوژیکی، پیکربندی کند.

نویسنده: مارکو دل فراسیا
برگردان(با تلخیص) : صدیقه صادق‌آبادی
منبع : https://www.industriarchitettura.it