ساختمان "کندوی عسل"، معماری وابسته به متریال گران قیمت نیست

عموما، معماریِ برای نمایش ارزش های خود، وابسته به متریال های گران قیمت و کمیاب می باشد. بنای "کندوی عسل"، به بررسی این مساله می‌پردازد که چگونه یک محصول کم ارزش، مانند تایل های سقف "تراکوتا"، که همه جا یافت می‌شود، می‌تواند باز تعریف شده و ارزش تازه ای بیابد.

در این بنا، که در مرکز شهر سیدنی استرالیا واقع شده است، کاشی‌های بازیافتی به صورت مجموعه ای موزون در قالب یک تابش بند در آمده اند که اثر باد و آفتاب را متعادل تر می کنند. طراحی نما، تا حد زیادی از طریق تست های متعدد در مقیاس کامل و ساخت پروتوتایپ های دست‌ساز صورت گرفته است که روندی ملموس از پروتوتایپ سازی سریع و سعی و خطا را نمایش می دهد. هر نوع از تایل ها،  بسته به عملکرد آن جایگذاری شده است. آن نوع  از تایل ها، که در ساخت آن‌ها از زاویه‌ی تندتر و بسته‌تری استفاده شده، به دلیل داشتن استقامت بیشتر و همچنین تاریکتر بودن فضای خالی داخل آنها (با توجه به زاویه بسته این نوع تایل) در پایین‌ترین ردیف استفاده شده‌اند. تایل هایی که به شکل مثلث متساوی‌ الاضلاع بوده اند، در تراز دید انسان استفاده شده اند تا مانع کمتری در برابر دید او به وجود آورند. در حالی که تایل های مورب، بدلیل کوچک بودن زاویه‌شان و همچنین عدم وضوح نمای پشت سر خود، در بالاترین ردیف قرار گرفته‌اند. این بنا، دارای قوسی در اطراف درخت خیابان "paperbark" نیز می باشد که خود این درخت در تمام این بنا گسترده شده و ساختمان‌های ناهماهنگ مجاور را به یکدیگر وصل می‌کند.

در داخل ساختمان نیز، یک استودیوی معماری که نور کنترل شده ای دارد، طراحی شده تا به عنوان  محیطی برای تحریک خلاقیت و کار گروهی عمل کند. استودیویی که در حقیقت "کندوی عسل معماران" است. در طرح این دفتر با به چالش کشیدن طرح عمومی دفاتر ادارای با پلان باز، سعی شده است فضایی فعال اما با محیطی کنترل شده تر برای موقعیت های شغلی متعدد به وجود آید. فضای اصلی بوسیله‌ی دو ردیف خطی از اتاق های کار نیمه محصور تعریف شده که  بوسیله‌ی یک نیمکت طویل خطی به یکدیگر مرتبط شده اند و اینگونه امکان کار گروهی فراهم شده است.

در بالاترین طبقه، یک تراس عمومی منظرسازی شده در نظر گرفته شده است تا بتوان از آن به‌عنوان یک محیط کاری در زیر نور خورشید استفاده کرد یا موقعیتی برای برگزاری مراسم های عمومی یا استراحت بعد از یک روز طولانی را فراهم کند. در پایین این طبقه نیز، یک میز کنفرانس بوسیله‌ی قفسه‌ کتاب‌هایی که با تایل های تراکوتا ساخته شده اند، تا حدودی محصور شده است.  این پروژه در حقیقت تلاشی آگاهانه در جهت عملیاتی ساختن ارزش استفاده مجدد از متریال ها بوده است که با بیان این نکته به کارفرمایان و طیف وسیعتری از اجتماع، که امکان استفاده از محصولات بازیافتی باقیمانده از فرآیند ساخت و ساز وجود دارد، سعی کرده است به حمایت از ایده ها و راه حل های پایدارتر بپردازد.

تحریریه معماری آرل
منبع: architizer.com