طراحی بیمارستان صحرایی در سنگال

استودیو معماری سوئیسی به نام مانوئل هِرز طرح یک بیمارستان سلولی شکل با پلان S شکل در یکی از صحرای سنگال را منتشر نمود. طراحی ساختمان بیمارستان از خطوط کِرو و مارپیچی تشکیل شده و نمای آن را آجرهای سوراخ دار تشکیل داده اند. بیمارستان در 400 کیلومتری داکار، پایتخت سنگال واقع شده است. 

بیمارستان داکار تنها مرکز درمانی مهم منطقه می باشد که توانایی خدمات رسانی به 20 هزار از ساکنین و افراد غیر بومی را داراست. طرح بیمارستان بزرگ به واسطه امکانات درمانی زیاد خود می تواند بیماران شهرهای مرزی کشور مالی که نزدیک کشور سنگال واقع شدند را پشتیبانی کند و جلوی هجوم بی رویه و ناگهانی بیماران خارجی را بگیرد. به طور نرمال کمپ های درمانی که توسط سازمان ملل در کشورهای آفریقایی بر پا می شود، منجر به حجوم ناگهانی بیماران کشورهای دیگر می شود. لذا این بیمارستان به عنوان یک مرکز درمانی ثابت و قابل اتکا، توانایی رسیدگی کردن به بیماران زیادی را خواهد داشت.

کاهش تراکم هجوم بیماران یکی از درخواست های دولت سنگال برای طراحی بیمارستان به شمار می رفت و استودیو معماری مانوئل هِرز مجبور به بررسی و ارائه یک پسوند مناسب برای کاهش هجوم مناطق پرتراکم به بیمارستان بود. در حال حاضر بسیاری از مراجعه کنندگان مجبورند عزیزان و بیماران خود را در راهروهای گرم منتظر نگه دارند، و کودکان باید تخت خود را با بیماری دیگر تقسیم کنند. لذا تیم طراحی مانوئل هِرز کانسپت خود را یک "پارادیام جدید برای موسسات درمانی و پزشکی برای کشورهای قاره آفریقا عنوان" کرده است. 

تعریف بیمارستان با تعریف فرایند یک مجموعه درمانی که در 3 هزار متر مربع با پلانی به الگوی S شکل طراحی شده مطابقت دارد، و  منجر به تشکیل اتاق های جدید و زیادی شده که می تواند تعداد زیادی از بیماران و همراهان را پشتیبانی کند. فرم دوار و پلان بیمارستان در پاسخی برای اقلیم و گرمای سنگال می باشد که با الگوهای سنتی آجرچینی بر روی نما همراه بوده است. الگوی S شکل یکی از معدود فرم های مناسب برای طراحی بیمارستان در کشورهای آفریقای جنوبی به شمار می رود که با خصوصیات اقلیمی و بصری منطقه سازگار است.

طبقه همکف بیمارستان داکار میزبان عرصه جراحی و زنان و زایمان می باشد، در حالی که سطوح بالاتر به کلینیک اطقال اختصاص یافته است. نمای ساختمان به مانند مجموعه ای از قوس های آویخته با آجرهای سوراخدار ظاهر می شود که در تعدیل و خُنک کردن هوا در داخل مجموعه تاثیرگذار است. آجرهای سوراخ دار یک شیوه سنتی در ساخت و ساز ساختمان های سنگال به شمار می رود که جریان سیال هوای خنک را به درون ساختمان نفوذ داده و هوای گرم درون ساختمان را خنثی می کند. معمارن با تاثیرپذیری از عنصر سنتی شناشیل (معماری بومی سواحل خلیج فارس یا همان mashrabiya) که بیشتر در معماری کشورهای عربی مورد استفاده قرار میگیرد را برای طراحی پروژه بیمارستان داکار در نظر گرفته اند.


تحریریه معماری آرل
منبع: dezeen.com