طراحی شهری نابرابر، تغییرات مدرن : بمبئی

شهر بمبئی یکی از عجیب ترین شهرهای دنیا با جذاب ترین پلان های جامع شهری به شمار می رود. این شبه جزیره باریک و بلند به طور غیرممکنی از سه طرف توسط آب محصور شده است. شاید در گذشته دیدن زاغه های بمبئی یک امر طبیعی محسوب می شد. اما موج نوسازی و به وجود آمدن یک مرز غیرعمدی چهره شهر را بسیار متغیر نموده است. ترکیبی از قدرتمندترین شهر صنعتی هند در کنار فقیرترین محله های آن ار پارادکس هایی است که کمتر مشاهده می کنیم. بمبئی یک جنگل شهری است، یک محدوده عمودی برای ثروتمندان و یک اکوسیستم شکننده ساحلی. 

مجتمع های مسکونی میلیارد دلاری که مانند غول های بلند از زمین برآمده در افق، کنار دامنه های وسیعی از خانه های زاغه ای آبی رنگ قرار گرفته اند که از برزنت و حلب ساخته شده تا در برابر باران های موسمی مقاومت کنند. به طور خلاصه با یک شهر ناقص طرفیم که به لحاظ عملکرد، پلان شهری، سیستم های مدیریت جامع شهری و تمام چیزهایی که از یک اَبرشهر انتظار داریم را در متناقض ترین حالت ممکن برایمان به نمایش می گذارد.

طراحی جدیدترین فرودگاه بمبئی به وساطه محله های فقیرنشین که از هر طرف فرودگاه را محصور کرده دچار مشکل کرده است. به واسطه این زاغه ها متراژ فرودگاه کوچکتر شده و ساخت باند دوم ناتمام ماند. یک سیستم مدرن مترو در زیر شهر حفاری شده، در حالی که روی خیابان های شهر با صدای بوق های وحشتناک، ماشین های زیاد و ترافیک های شدید کلنجار می رود. به طور کلی حمل و نقل این شهر هم دو سیستم مدرن و متمدن، و آشوب و درهم و برهم را تجربه می کند.

چه آن را دوست داشته باشیم و چه از آن متنفر باشیم، بمبئی یک مدل شهر در قرن بیست و یکم است. یک نسخه جهانی جایگزین شده از منهتن سطح پایین که در حال پیشرفت است و زمینه های زیادی همچون فرهنگ، هنر، تکنولوژی، صنعت، معماری و آزمایش های توسعه شهری در مقیاس ها کوچک را تجربه می کند. اگر از این شهر دیدن کردید، از تناقض های موجود در آن تعجب نکنید، چون مدل اش اینگونه است.





تحریریه معماری آرل
منبع: unequalscenes.com