سفر برای علاقه مندان به معماری: 25 نقطه از شهر میلان که معماران باید از آن بازدید کنند.

شهر میلان، که قلب اقتصادی کشور ایتالیا در صنعت مد می باشد، اگرچه دفاتر برترین برندهای مد جهان را مانند آرمانی، پرادا و ورساچه در خود جای داده است اما گنجینه ای ارزشمند از شگفتی های معماری را نیز شامل می شود که حتی بازدیدکنندگان عادی این شهر به این نکته اذعان دارند. این شهر قدیمی که در شمال منطقه لمباردی قرار گرفته است، تاریخی متنوع از حدود سالهای 600 پیش از میلاد مسیح را با خود همراه دارد و حتی در دوران ناپلئون مدتی به عنوان مرکز امپراتوری ایتالیا بوده است. شهر میلان که در حقیقت به دور یک هسته مرکزی تاریخی شکل گرفته است، فقط محدود به بناهای تاریخی نبوده و با چشم اندازی رو به آینده، پذیرای بناهای مدرن نیز می باشد. در ادامه با فهرستی از 25 مکان جذاب دیدنی شهر میلان، که هم  بناهای قدیمی را شامل می شود و هم از بناهای جالب توجه مدرن در آن نام برده شده است، آشنا خواهید شد:

کلیسای جامع  میلان یا Duomo di Milano
شاید بتوان گفت مهم ترین مکان دیدنی در شهر میلان، کاتدرال Duomo di Milano است که در مرکز شهر قرار گرفته است. کلیسایی به سبک گوتیک و کارت پستال گونه که ساخت آن بیش از 6 قرن از حدود سال های 1380 تا 1960 طول کشیده است. این بنا که در نمای خود از مرمر Candoglia بهره برده، از 135 منار مخروطی و 3400 مجسمه تشکیل می شود که غالب آنها زمانی که به این کلیسای جامع نزدیک می شوید، دیده می شوند.

صومعه سانتا ماریا دل گرتسیه (santa Maria delle Grazie)
این صومعه که در خود تابلو شام آخر لئوناردو داوینچی را جای داده است، یک انستیتو فرهنگی است که طراحی گوتیک وار منحصر به فردی دارد و معمار آن Guiniforte Solari بوده است. بنای اصلی این جاذبه دیدنی که متعلق به قرن پانزدهم می باشد بعدها توسط دوک میلان، لودوویچو اسفورتزا، که همچنین سفارش دهنده این تابلو شاهکار لئوناردو داوینچی بوده ، گسترش یافته است.

موزه Bagatti Valsecchi
در سال های 1880 برادران Bagatti Valsecchi به نام های Fausto و Giuseppe ملک خانوادگی خود را غنی تر کرده و گنجینه ای از نقاشی ها، مبلمان ها و پارچه های مربوط به قرن پانزدهم و شانزدهم را در این بنا گردآوری کردند. بسیاری از وسائل موردعلاقه آنها امروز در این خانه که به موزه Bagatti Valsecchi تبدیل شده است، نمایش داده می شود.  در های این موزه در سال 1994 میلادی رو به عموم گشوده شد.

موزه Museo del Novecento
مجموعه Palazzo dell’Arengario که در دهه 50 میلادی در مرکز میلان ساخته شده بوده است، در سال 2010 توسط دو معمار ایتالیایی به نام های Italo Rota  و  Fabio Fornasari مورد تغییر کاربری قرار گرفت و این سازه قدیمی به موزه Museo del Novecento تبدیل شد. این موزه مجموعه برگزیده ای از آثار هنری قرن بیستم به ویژه آثار هنرمندان ایتالیایی را به نمایش می گذارد.

مرکز خرید Galleria Vittorio Emanuele II
این مرکز خرید که در سال 1877 توسط Giuseppe Mengoni معمار، طراحی و ساخته شده است، یکی از قدیمی ترین و لوکس ترین مراکز خرید جهان می باشد. این مرکز خرید با ایجاد گذرگاهی با سقف شیشه ای تزئین شده در قسمت مرکزی شهر میلان واقع شده است.

سالن اپرا Teatro alla Scala
بنای این سالن اپرا که در سال 2004 توسط معمار سوئیسی، ماریو بوتا، بازسازی شده است، یکی از درجه یک ترین سالن های اپرا در اروپا می باشد که متعلق به سال 1778 بوده است.

باغ Giardino Della Guastalla
در قرن شانزدهم، Paola Ludovica Torelli، کنتس Guastalla، مالک یکی از املاک میلان شد و آن را به یک مدرسه پانسیونی تبدیل کرد. باغ این بنا در سال 1939 بازسازی شد و به صورت یک پارک به روی عموم گشوده شد.

قلعه Castello Sforzesco
در قرن پانزدهم، دوک میلان دستور داد که بخشی را به قلعه ویسکانتی اضافه کنند که Castello Sforzesco نام گرفت. این قلعه مجموعه ای از موزه های تخصصی را در خود جای داده است که شامل موزه هنرهای باستانی و محل نگهداری فرسک های لئوناردو داوینچی می باشد.

بنای Fondazione Prada
این بنا که توسط معمار آلمانی، رم کولهاس، بنیانگذار کمپانی OMA، طراحی شده است، حدود 10000مترمربع فضا به خود اختصاص داده است که شامل یک بنای 4 طبقه با پوششی طلایی رنگ نیز می شود.

بنای Pinacoteca di Brera
این بنا که در یک کاخ قرن هفدهمی در نزدیکی Parco Sempione قرار گرفته است، طیف وسیعی از آثار هنری ایتالیا را از سده های میانه تا هنر سورئالیست در خود جای داده است.

برج La Torre Arcobaleno
در سال 1990، استودیو طراحی Studio Original Designers 6R5 Network این برج آبی 115 فوتی را به یک المان رنگی تبدیل کرد که La Torre Arcobaleno یا برج رنگین کمان نام دارد. این بنا در منطقه شلوغ پورتا گریبالدی قرار گرفته است. همین شرکت در سال گذشته پروژه ترمیم این برج را نیز نظارت کرده است.

معبد San Carlo al Corso
این بنا که نمونه ای شگفت انگیز از مجموعه معابد نئوکلاسیک میلان می باشد، در مرکز شهر واقع شده و در سال 1847 توسط Carlo Amati معمار، تکمیل شده است.

نمایشگاه Armani/Silos
سال گذشته جورجیو آرمانی، پروژه Armani/Silos را به نمایش گذاشت، یک فضای نمایشگاهی 4500 مترمربعی که در منطقه پورتا جینوا قرار دارد. این بنا که اصالتا در سال1950 میلادی به عنوان انبار شرکت نستله ساخته شده بود، در چهار طبقه طراحی شده و بیش از 600 جامه متعلق به تاریخ 40 ساله این خانه مد را به نمایش می گذارد.

پارک Parco della Portello
سایت 70 هزار مترمربعی این پارک قبلا متعلق به یک منطقه صنعتی در شمال غرب میلان بوده است. در این پروژه طراح مشهور چارلز جنکز با یک شرکت معماری منظر به نام LAND و مارگریتا برایانزا همکاری کرده است تا طرح پارک Parco della Portello پی ریزی شود. این پارک در سال 2013 بازگشایی شد.

گورستان Cimitero Monumentale
این بنا که یکی از بزرگترین گورستان های شهر است، در سال 1866 بازگشایی شد و شامل مجموعه عظیمی از سنگ قبر ها و مانیومنت های مرمری است.

برج UniCredit
مجموعه این برج که در پورتا نووا گریبالدی قرار دارد، در سال 2012 افتتاح شده است. این مجموعه که شامل سه برج می باشد ( که یکی از آنها بلندترین برج ایتالیا است) توسط شرکت معماری پلی کلارک پلی طراحی شده است. این مجموعه بعلاوه شامل یک میدان مرکزی مجسمه گونه می باشد که محصول همکاری کمپانی AECOM و استودیو طراحی منظر LAND است.

برج Bosco Verticale
برج Bosco Verticale یا "جنگل عمودی" یک مجموعه چندمنظوره است که توسط استفانو بوئری طراحی شده و در سال 2014 بازگشایی شده است. این بنا که در منطقه پورتا نووا قرار گرفته شامل دو برج لوکس مسکونی جالب توجه است که ایوان های سبز و پوشیده از گیاه دارند.

بنای یادمانی Casa Della Memoria
این بنا که در مجاورت برج Bosco Verticale قرار گرفته است درسال 2015 توسط استودیو معماری محلی این منطقه به نام Baukuh طراحی شده و دارای پوششی از آجرهای پلی کروم است. این آجرها به نحوی چیده شده اند که بتوانند تصاویر شخصیت های تاریخی را به نمایش بگذارند.

ویلای Necchi Campiglio
این بنا که توسط معمار اهل میلان، پیرو پورتالوپی در سال 1935 طراحی شده و به ویژه در صحنه ای از فیلم I Am Love محصول سال 2009 میلادی  به نمایش گذاشته شده است، امروز به عنوان یک موزه و خانه تاریخی عمل می کند. این خانه نمایشگر گنجینه ای از آثار هنری قرن بیستم متعلق به  یکی از مجموعه داران آثار هنری به نام کلودیا جیان فرری می باشد.

باسلیکیای Basilica di Sant’Ambrogio
این بنا که در سال 379 میلادی توسط سنت آمبروجیو ( قدیس حامی شهر میلان) بنا شده است یکی از مقدس ترین مکان های شهر میلان محسوب می شود.

استادیوم ورزشی Stadio Giuseppe Meazza (San Siro)
این بنا که در سال 1962 میلادی افتتاح شده است یکی از شاخص ترین استادیوم های ورزشی شهر میلان بوده و خانه تمرینات باشگاه های آ.ث میلان و اینتر میلان می باشد. معمار این پروژه Ulisse Stacchini و مهندس طراح آن Alberto Cugini می باشد. این بنا شامل موزه ای است که به تاریخ فوتبال در این شهر اختصاص داده شده است.

آسمان نمای Planetario di Milano
این بنا که برای یک ناشر ایتالیایی به نام اولریکو هوئپلی در سال 1930 میلادی ساخته شده است، توسط معمار ایتالیایی پیرو پورتالوپی طراحی شده و بزرگترین آسمان نما شهر میلان می باشد.

طاق Arco della Pace
یکی از مشهورترین دروازه های ورودی شهر، طاق  Arco della Pace می باشد که مربوط به سال 1838 بوده و معمار آن لوئیجی کاگنولا بوده است.

برج Torre Velasca
این بنا که در دهه 50 میلادی توسط شرکت معماری BBPR طراحی شده است، یکی از بناهای شاخص سبک بروتالیست بوده و خط آسمان شهر میلان را متاثر از طراحی خود کرده است. طراحی این بنا شبیه به برج های دیده بانی سده های میانه است.

کتابخانه Sormani
این کاخ باشکوه که قبلا کاربری مسکونی برای یک خانواده اشرافی را داشته است، از میان بمباران های سهمگین جنگ جهانی دوم جان سالم به در برده و امروز کتابخانه عمومی اصلی شهر میلان را در خود جای داده است.


تحریریه معماری آرل
منبع: architecturaldigest.com