آیا وقت آن نشده است که معماران کمی بیشتر خودخواه باشند؟

اقتصاددان و فیلسوف اسکاتلندی، آدام اسمیت، در جایی چنین عنوان می کند که " حس اینکه بیشتر در خدمت دیگران باشید تا برای خودتان واینکه از خودخواهی خود بگذرید و شروع کنید به تمرین خیرخواه بودن. این ها رفتارهایی است که کمال طبیعت انسان را می سازند." و در حالیکه شاید به گونه ای از حدود سالهای 1700 ما انسان ها سعی کرده ایم چنین رفتار کنیم، خودخواهی کماکان به عنوان یکی از زشت ترین رفتارهای انسانی محسوب می شود. در حال حاضر با افزایش مباحث مربوط به خودآگاهی و گسترش تئوری های خودیاری و مربی گری زندگی، نگاه به خودخواهی که بیشتر منظور از آن خودمراقبتی است، تغییر کرده که اتفاقا در اینجا لزوما خودخواهی اتفاق بدی نیست.
یکی از اصول خودآگاهی به ما می آموزد که در مسیر خدمت به دیگران می بایست به فکر خود نیز باشیم. این تئوری چنین معنایی دارد که اگر ابتدا با خود مهربان باشیم و خودمان را دوست بداریم، خیلی راحتتر می توانیم با دیگران مهربان کرده و به آنها عشق بورزیم.
عمل مهربانی در حق خودمان، نیاز ندارد که یک حرکت بزرگ و غریب باشد. این کار می تواند به سادگی پختن شام برای خودمان باشد و لذت بردن از زمانی که آن را میل می کنیم، یا شاید به سادگی بیست دقیقه زمان گذاشتن برای خواندن یک رمان، یا اینکه به خودمان اجازه دهیم شب زودتر استراحت کنیم البته قطعا به غیر از شب هایی که ددلاین پروژه خیلی نزدیک است.

با این حال اکثر معماران احتمالا قبول دارند که به هیچ وجه چنین تئوری در مورد آنها صدق نمی کند. ما معماران تا دیروقت کار می کنیم و حتی گاهی بدون اینکه دستمزدی دریافت کنیم، صدها طرح می زنیم تا به یک پلان نهایی برسیم و گاهی (البته نه همیشه) آنچنان درگیر پروژه ایم که انگار کارفرما هستیم و هیچ به فکر خودمان نیستیم.
حتما بسیاری از ما همکاری داریم که بیشتر به دیتیل های آجرها توجه می کند تا به آرامش روان خودش. همکارانی که صبح زود به سرکار می آیند و خیلی دیروقت محل کار را ترک می کنند و برای ناهار وقت نمی گذارند. و همه این تلاش ها برای آن است که مطئمن شوند که ساکنان یک خانه هیچ وقت متوجه درز انبساط به کار رفته نمی شوند و مهم نیست که این کار چقدر سخت باشد.
یک استدلال قوی که می توان به آن رسید این است که این فلسفه آزارطلبانه معماران، اولین بار در دانشگاه به وجود می آید. شاید از آنجایی که دانشجویان ترم های اول  تا ساعت 5 صبح بیدارند چرا که هیچکدام نمی خواهند نفر اولی باشند که صحنه تلاش برای اتمام پروژه را ترک می کنند. وقتی با دانشجویان صحبت معماری صحبت می کنیم رایج ترین تفکری که در بین آنها وجود دارد این است که باور نمی کنند که به اندازه کافی خوب هستند، و جالب تر اینکه آنقدر که این حس را در مورد کار خود دارند، در مورد کار بقیه چنینی حسی ندارند. عدم دوست داشتن و توجه به خود درست در این مرحله از شغل ما شکل می گیرد.
عدم توجه به خودمان در زندگی ما رسوخ کرده است و ما خود را مسبب این شرایط بد هستیم. بد می خوابیم، خوب غذا نمی خوریم و کمتر از آنچه باید با خانواده و دوستان مان معاشرت می کنیم. در انگلستان ( طبق برآورد AJ LIFE IN PRACTICE)، 38 درصد معماران زیر 30 سال می گویند که سلامتی روان آنها بزرگترین نگرانی آنها در رابطه با کارشان است و 52 درصد از دانشجویان معماری در زمنیه سلامت روان از روانشناس کمک گرفته اند و یا نگران این هستند که نیاز دارند در این زمینه کمک بگیرند. این رویه به نظر می رسد که در سال های آینده نیز ادامه خواهد داشت.
بعلاوه کمتر شاهدی وجود دارد که نشان دهد کار کردن بیش از 40 ساعت در هفته می تواند کارایی و راندمان بیشتری به دست دهد.  زمانی که کارکنان یک مجموعه از این مدت زمان بیشتر کار می کنند، به همان میزان، نرخ بیماری در آنها افزایش می یابد، شادی کمتر می شود و انگیزه کاهش می یابد. در انگلستان تخمین زده شده است که هر ساله 49 درصد از روزهای کاری از بین می رود و این به دلیل استرس های ناشی از کار است. کار 60 ساعته در هفته نه تنها سلامتی ما را تهدید می کند، بلکه کارایی و راندمان را نیز کاهش می دهد. مشکلی که اقتصاد بریتانیا به مقابله با آن کماکان نیز باید ادامه دهد.
بنابریان  به نظر م یرسد که برای ما معماران زمان آن رسیده است که کمی به خودمان توجه کنیم و بیشتر خودخواه باشیم چنانکه تئوری های خودآگاهی به ما می آموزند. سال 2018 می بایست سالی باشد که ما معماران و دانشجویان معماری از زمان ناهار خود استفاده می کنیم و بیشتر با دوستان و خانواده مان معاشرت می کنیم. بیایید پیش از آنکه رئیسمان شرکت را ترک کند از اداره خود خارج شویم. بیایید شادتر باشیم و بیاید خودخواه تر شویم. شک دارم که طرح های ما از این خودخواهی تاثیر منفی بگیرند.
این متن توسط بن شانون معمار ارشد و سفیر سلامت روان شرکت معماری ASSAEL نوشته شده است. او به تازگی فروم " سلامت روان معماران" را در انگلستان پایه گذاری کرده و صفحه ای در اینستاگرام با شناسه @mindful.inspiration (به نام الهاماتی در زمینه خودآگاهی) دارد. بن شانون به تازگی مشغول نگارش راهنمایی در زمینه معماری و سلامت روان است.

تحریریه معماری آرل
منبع: archdaily.com