کلاسیک های معماری : مرکز ژرژ پمپیدو اثر رنزو پیانو و ریچارد راجرز

معماران : رنزو پیانو و ریچارد راجرز
موقعیت بنا : پاریس، فرانسه
مهندس سازه : Ove Arup و شرکا
سال ساخت پروژه : 1977
منبع تصاویر : conservapedia.com، Courtney Traub،  NJIT، Francis Toussaint

در دهه هفتاد میلادی، رنزو پیانو و ریچارد راجرز که هر دو در آن زمان هنوز معماران شناخته شده ای نشده بودند، با یکدیگر همکاری کرده و یکی از مشهورترین و رادیکال ترین بناهای زمان ما یعنی مرکز ژرژ پمپیدو را طراحی کردند. این مرکز فرهنگی در شهر پاریس فرانسه جهان ما را زیر و رو کرد. ساخت این پروژه بنا به خواسته ژرژ پمپیدو رئیس جمهور فرانسه در سال های 1969 تا 1974، صورت گرفت که قصد داشت مرکز فرهنگی برای پاریس احداث کند تا بتواند هم بازدیدکنندگان را جذب کرده و هم یک بنای یادمانی برای شهر بسازد. در بخش کلاسیک های معماری همراه آرل باشید...

این بنا با پذیرش بیش از 150 میلیون بازدیدکننده از زمان ساخت آن در حدود 33 سال پیش بی شک نشان میدهد که هدف پمپیدو از ساخت این بنا به واقعیت تبدیل شده است. 
برای انتخاب معمار بنا، رئیس جمهور وقت فرانسه تصمیم گرفت مسابقه ای برگزار کند و بسیاری افراد ازجمله معماران مشهور فرانسه در آن زمان در آن شرکت کردند. پذیرفته شدن طراحی ریچارد راجرز و رنزو پیانو که هر دو در آن زمان هنوز شناخته شده نبودند، به عنوان برنده مسابقه در آن زمان، عموم مردم را شگفت زده کرد. طراحی آنها برای این بنا نمونه ای از کانستراکتیویسم بود و یک مرکز فرهنگی مدرن های-تک را به نمایش می گذاشت که با استفاده از سیستم خرپا و گربرت در سازه به هیچ یک از ساختمان هایی که در جهان معماری تاکنون دیده شده بود، شبیه نبود.
کانسپت راجرز و پیانو برای طراحی این بنا چناچه از یکی از اتودهای آنها برای مسابقه که به صورت کلاژ ارائه شده بود، برمی آید، نمایش خود بنا به صورت حرکت بوده باشد. کانسپت دیگری که از طراحی آنها استنباط می شود و شاید واضح ترین آنها باشد، نمایان ساختن تمام زیرساخت های بنا بوده است. اسکلت بنا کاملا پوسته بنا را در خود فرو برده است و تمام سیستم های سازه ای و مکانیکی مختلف را به نمایش می گذارد. با این کار این زیرساخت ها نه تنها کاملا از خارج بنا درک می شوند بلکه بعلاوه از حداکثر فضای داخلی بدون هیچ مانعی استفاده شده است.

سیستم های مختلف مکانیکی و سازه ای در خارج بنا با توجه به نقش آنها، به رنگ های مختلف رنگ آمیزی شده اند. سازه و اجزا بزرگترین سیستم تهویه این بنا به رنگ سفید رنگ آمیزی شده اند، پلکان و آسانسورها به رنگ نقره ای رنگ شده اند، سیستم تهویه به رنگ آبی است و سیستم لوله کشی و اطفا حریق به رنگ سبز می باشند. اجزا سیستم الکتریکی این بنا به رنگ زرد و نارنجی می باشند، شفت ها و موتورخانه آسانسورها و کلیه المان هایی که حرکت را در درون بنا ممکن می کنند، به رنگ قرمز رنگ آمیزی شده اند. یکی از المان های شاخص مرکز ژرژ پمپیدو که برای حرکت در داخل بنا استفاده می شود پله برقی ها بر روی نما غربی هستند (که زیر آنها به رنگ قرمز رنگ شده است)، یک المان لوله مانند که به صورت زیگزاگ تا بالای بنا کشیده شده است و برای بازدیدکنندگان دید شگفت انگیزی از شهر پاریس به دست می دهد.

مرکز ژرژ پمپیدو موزه ملی هنرهای مدرن پاریس را در خود جای می دهد که بزرگترین موزه هنرهای مدرن اروپاست. بعلاوه در فضای داخلی باز و وسیع این بنا یک کتابخانه عمومی عظیم به نام Bibliothèque publique d'information و یک مرکز تحقیقات موسیقی به نام IRCAM وجود دارد. سایت بزرگی که مرکز ژرژ پمپیدو در آن قرار گرفته است نیز به صورت یک استیج دائمی روباز برای رویدادهای شهری عمل می کند. این مرکز به صورت رسمی در 31 ژانویه 1977 بازگشایی شده است و از آن زمان، معماری های تک و شهرسازی را به عنوان یک جریان نو در معماری، تلفیق کرده و منظری در شهر خلق کرده است که همه روزه مردم آن را تجربه می کنند.

در 12 می سال 2010 شعبه دیگری از مرکز ژرژ پمپیدو به نام مرکز پمپیدو متز در شهر متز فرانسه بازگشایی شد. این بنا توسط شیگروبان و جین دی گاستینز طراحی شده است. این بنا نیز یک موزه برای هنر مدرن و معاصر می باشد و به صورتی طراحی شده که تداعی گر کلاه های سنتی چینی است. طراحی آن به نوعی عملکرد را وادار به تبعیت از فرم می کند. این بنا از استراکچر چوبی خلاقانه ای بهره بده که متشکل از 16 کیلومتر نوارهای چوبی لمینت شده است که تقاطع این نوارها یک مش پیوسته با حفره های شش ضلعی تشکیل می دهد.

تحریریه معماری آرل
منبع: archdaily.com , Arel