کلاسیک های معماری : خانه وانا ونتوری اثر رابرت ونتوری + پلان

نویسنده : تحریریه معماری آرل

تاریخ : شنبه , ۱۳۹۶/۱۰/۳۰ ۰۹:۳۶

تحریریه معماری آرل

شرکت معماری : رابرت ونتوری
موقعیت : فیلادلفیا- آمریکا
معمار : رابرت ونتوری
منبع : کتاب خانه های مهم قرن بیستم. اثر کالین دیویس، 2006 و شرکت اسکات براون، ونتوری و همکاران.
سال ساخت پروژه : 1964
منبع تصاویر : Maria Buszek, UPenn, ونتوری، اسکات براون و همکاران.

بیشتر منتقدان و کارشناسان حوزه معماری، تدوام در معماری را جنبه مهمی از طراحی می دانند. حال آنکه در طراحی خانه وانا ونتوری (مادر رابرت ونتوری)، رابرت ونتوری کمتر به طراحی اثر خود در پیوستگی با آثار گذشته پرداخته و پیچیدگی و تضاد را در معماری خود آزموده و به مخالفت با آنچه همیشه معمول بوده، پرداخته است. همراه آرل باشید..

مادر رابرت ونتوری
ونتوری این خانه را برای مادر خود بین سالهای 1962 تا 1964 در Chestnut Hill پنسیلوانیا روی یک زمین مسطح که اطراف آن با درختان پوشیده شده بود طراحی کرد. ونتوری در امتحان باورهای خود در مورد پیچیدگی و تضاد ( باوری که او در موردش کتاب پیچیدگی و تضاد در معماری را نوشته است) شش مدل از گونه های رایج خانه که از طرف جامعه پذیرفته شده بود، را بررسی کرد که کم کم به عنوان اولین نمونه معماری پست مدرن شناخته شد. زمانیکه به خانه وانا ونتوری نزدیک می شوید می توانید تصویر سمبلیک یک شیروانی را از خارج بنا مشاهده کنید که مانند سنتوری های کلاسیک فرم مثلث گونه داشته و در این مورد از وسط شکافته شده و دودکش از پشت آن به صورت اغراق آمیزی بیرون زده است.

ورودی اصلی در مرکز قرار گرفته و حس تقارن و توازن به دست می دهد که به دلیل نحوه قرارگیری پنجره ها، این حس در عین حال هم وجود دارد و هم وجود ندارد. این پنجره ها براساس عملکرد در فضای داخلی جایگذاری شده اند. برای مثال یک پنجره مدرنیستی نواری برای آشپزخانه درنظر گرفته شده و پنجره های مربع شکل برای اتاق خواب و حمام در طرف دیگر نما ساخته شده است.

فضای داخلی حول شومینه، قلب خانه، شکل گرفته است اما کماکان طراحی ونتوری یک خانه "به صورت رایج" بوده که تغییرات غیرمعمولی در آن داده شده است. پلان خانه تنها از پنج فضای عملکردی تشکیل شده و از بیرون مقیاس خانه متناسب با مقیاس فضاهای عمومی است و بسیار بزرگتر از آنچه واقعا هست به نظر می رسد. شومینه "به صورت رایج" در حقیقت مجاور پلکان قرار گرفته و در رقابت با پلکان برای نمایش خود به عنوان هسته مرکزی خانه است. شومینه خالی است و پلکان پر است و هر دو این المان های عمودی در شکل خود دچار پیچیدگی هایی شده اند تا مکمل همدیگر باشند.
به محض ورود، فضای نشیمن اصلی پیش روست. بعلاوه در طبقه اول بنا به خواسته مادر ونتوری، آشپزخانه و اتاق خواب قرار گرفته است. در طبقه دوم اتاق خواب دیگری قرار گرفته و بعلاوه یک تراس و یک انبار طراحی شده است. یک "پلکان نامکان" نیز در طبقه دوم در تلفیق با فضای مرکزی است. این پلکان با زاویه عجیبی بالا آمده و در یک تراز کاملا به دلیل شیب تند آن فاقد عملکرد است در حالیکه در تراز دیگر به عنوان یک نردبان عمل کرده تا بتوان از آن برای تمییز کردن پنجره های بالایی طبقه دوم استفاده کرد.
برای خلق پیچیدگی و تضاد بیشتر، رابرت ونتوری به سراغ مقیاس رفته است. در داخل خانه المان های مشخصی "بسیار بزرگ" هستند مانند ابعاد شومینه و یا ارتفاع پیشخوان بالای شومینه در مقایسه با ابعاد اتاق.

درها عریض و کوتاه هستند به خصوص در مقایسه با عظمت فضای ورودی. در نما پشتی ساختمان یک پنجره نیم دایره ای بسیار بزرگ وجود دارد که متناسب با المان های اصلی فضای خارجی است که ابعاد اغراق آمیزی دارند. ونتوری بعلاوه در طراحی این خانه فضای سیرکولاسیون را به حداقل رسانده و بنابراین فضای خانه از اتاق های بزرگ تفکیک شده تشکیل شده و فضای تقسیم بین آنها حداقل است.

ونتوری پوسته بنا را یک سیستم لایه ای درنظر گرفته است تا دیوارهای خارجی هم به صورت هم دیوار و هم پرده باشند. برای مثال جداره شیشه ای شرقی تو رفته است تا یک حیاط سرپوشیده شکل گیرد که با دیوار پشتی پوشیده شده است. همین ایده در مقیاس کوچکتر برای اتاق خواب در طرف دیگر خانه استفاده شده است.

خانه وانا ونتوری همزمان ترکیبی از المانهای مستطیلی، اریب و منحنی شکل بوده (که گاهی این المانها در مجاور هم قرار گرفته اند) به گونه ای که به عنوان مانیفست معماری پست مدرن بی شک پیچیدگی و تضاد خلق کرده است.