نویسنده : تحریریه معماری آرل
تاریخ : يکشنبه , ۱۳۹۶/۰۴/۱۸ ۱۳:۵۱
تحریریه معماری آرل
مطالعات جدید دانشگاه بنگور و UCL در انگلستان نشان می دهند که، معماران، نقاشان و همچنین مجسمه سازان، فضا را متفاوت از دیگران ادراک و توصیف می کنند. گرچه نتایج این مطالعات بدیهی به نظر می رسند، اما شواهد به دست آمده، نشان می دهد که انتخاب شغل افراد می تواند بر عملکرد مغز تاثیر بگذارد.
پژوهش به این صورت انجام شد که 16 نفر از سه حرفه (معمار، مجسمه ساز و نقاش) با حداقل 8 سال تجربه در رشته های خود دعوت شدند و پاسخ های آنها را نسبت به هر موضوع با هم مقایسه کردند. به طوری که هر موضوع با سه تصویر نمایش داده شد: 1. نمای خیابانی گوگل از لندن 2. نقاشی از کلیسای سنت پیتر 3. تصویر سورئال خلق شده توسط کامپیوتر
سپس یک سری سوالات متداول از آنها پرسیده شد:
- ممکن است محیطی که در تصویر می بینید را توصیف کنید؟
- شما فضای موجود در تصویر را چگونه ارزیابی می کنید؛ و به کدام قسمت آن می روید؟
- اگر شما این شانس را داشته باشید، محیط موجود در این تصویر را چگونه تغییر می دهید؟
تجزیه و تحلیل های انجام شده به این صورت بود که واژگانی که این سه گروه به صورت ناخودآگاه بیان می کردند را بررسی کردند.
به گفته ی دکتر Tenbrik: "با توجه به ساختار زبانیِ مورد استفاده، برخی الگوهای مشترک پیدا کردیم که موضوع را آشکار می کند."
در این میان متوجه شدند که معماران آستانه و حد و مرزهای فضای دوبعدی را، به عنوان فضای واقعی سه بعدی می پذیرند. در حالی که نقاشان به عناصر موجود در پس زمینه ی تصویر به عنوان "back" اشاره می کردند، اما معماران ترجیح می دادند که بیشتر از واژه ی پویای "end" استفاده کنند، درست مثل اینکه فضا را می توانند در راستای یک مسیر بصری مشاهده کنند. همچنین معماران اغلب، زمان بیشتری را صرف بحث درباره ی متریالهای فضای موجود در تصویر می کنند.
این یافته ها، نشان می دهد که چگونه حرفه افراد، بر درک آنها از فضا اثر می گذارد و همچنین چگونه این تفاوت ها می توانند ارتباط بین معمار و کارفرما را بهبود بخشند.
در کارهای روزمره، هنرمندان و معماران دارای آگاهی بیشتری نسبت به محیط اطراف خود هستند، که به نظر می رسد همین امر تاثیر عمیقی بر روی تصور فضایی آنها ایجاد می کند. امیدواریم که تحقیقات ما به مطالعات بیشتر از شناخت فضایی سایر متخصصان منجر شود؛ که بتوانند راه های جدیدی برای درک، بیان و ارتباط با فضای خود ایجاد کنند.
تحریریه معماری آرل
مترجم: الهه کاشی
منبع: Archdaily
Arel
پژوهش به این صورت انجام شد که 16 نفر از سه حرفه (معمار، مجسمه ساز و نقاش) با حداقل 8 سال تجربه در رشته های خود دعوت شدند و پاسخ های آنها را نسبت به هر موضوع با هم مقایسه کردند. به طوری که هر موضوع با سه تصویر نمایش داده شد: 1. نمای خیابانی گوگل از لندن 2. نقاشی از کلیسای سنت پیتر 3. تصویر سورئال خلق شده توسط کامپیوتر
سپس یک سری سوالات متداول از آنها پرسیده شد:
- ممکن است محیطی که در تصویر می بینید را توصیف کنید؟
- شما فضای موجود در تصویر را چگونه ارزیابی می کنید؛ و به کدام قسمت آن می روید؟
- اگر شما این شانس را داشته باشید، محیط موجود در این تصویر را چگونه تغییر می دهید؟
تجزیه و تحلیل های انجام شده به این صورت بود که واژگانی که این سه گروه به صورت ناخودآگاه بیان می کردند را بررسی کردند.
به گفته ی دکتر Tenbrik: "با توجه به ساختار زبانیِ مورد استفاده، برخی الگوهای مشترک پیدا کردیم که موضوع را آشکار می کند."
در این میان متوجه شدند که معماران آستانه و حد و مرزهای فضای دوبعدی را، به عنوان فضای واقعی سه بعدی می پذیرند. در حالی که نقاشان به عناصر موجود در پس زمینه ی تصویر به عنوان "back" اشاره می کردند، اما معماران ترجیح می دادند که بیشتر از واژه ی پویای "end" استفاده کنند، درست مثل اینکه فضا را می توانند در راستای یک مسیر بصری مشاهده کنند. همچنین معماران اغلب، زمان بیشتری را صرف بحث درباره ی متریالهای فضای موجود در تصویر می کنند.
این یافته ها، نشان می دهد که چگونه حرفه افراد، بر درک آنها از فضا اثر می گذارد و همچنین چگونه این تفاوت ها می توانند ارتباط بین معمار و کارفرما را بهبود بخشند.
در کارهای روزمره، هنرمندان و معماران دارای آگاهی بیشتری نسبت به محیط اطراف خود هستند، که به نظر می رسد همین امر تاثیر عمیقی بر روی تصور فضایی آنها ایجاد می کند. امیدواریم که تحقیقات ما به مطالعات بیشتر از شناخت فضایی سایر متخصصان منجر شود؛ که بتوانند راه های جدیدی برای درک، بیان و ارتباط با فضای خود ایجاد کنند.
تحریریه معماری آرل
مترجم: الهه کاشی
منبع: Archdaily
Arel