پنج شنبه های سینما و معماری: مکس دیوانه: جاده خشم

نویسنده: مهرداد نجیب زاده

هیچ فیلمی تا کنون نتوانسته فضای هرج و مرج و تحرک جنون آور را به اندازه ساخته مکس دیوانه جرج میلر به تصویر بکشد. از سال 1979 تا 1785 سه سری فیلم از مجموعه های مکس دیوانه توسط جرج میلر ساخته شد که نمایانگر دنیای پسا آخرزمانی در آینده ای تاریک است و چیزی جز آینده تاریک، فضای خشن و وحشیانه، هوایی سمی و خودروهای هیولاوار که به دست بازماندگان ساخته شده است. نسخه جدید فیلم میلر دارای هارمونی بی نظیری از طراحی صحنه، دکوراسیون، طراحی لباس، جلوه های بصری، جلوه های صوتی و میکس صدا می باشد که بیننده را در مکانی جدید غرق می کند. فیلمی که 90 درصد سکانس های آن به صورت زنده و حقیقی ساخته شده و فقط 15 درصد فیلم دستخوش تغییرات جلوه های بصری بوده است. در ادامه خلاصه ای کوتاه از نحوه طراحی و ساخت دکورهای این فیلم را مشاهده می کنید. 

درباره طراح صحنه : کالین گیبسون

کالین گیبسون طراح و دکوراتور استرالیایی است که در ملبورن متولد شده. وی به خاطر همکاری با جرج میلر در ساخت سری فیلم های مکس دیوانه شهرت دارد.از دیگر پروژه های مهم او می توان به پاهای شاد، پاهای شاد 2، عزیزم و چند پروژه دیگر نام برد.طرح های وی بیشتر روی فضاهای مدرن و مینیمال بوده که شامل فیلم های به نسبت متوسطی می باشد. در انیمیشن های پاهای شاد قسمت اول و دوم (Happy feet) بخش خاص و کوتاهی از کار را طراحی کرده و اکثر اسکچ ها توسط تیم جلوه های بصری ساخته شده بود. گیبسون در سال 2003 شروع به طراحی ماشین به شیوه های متفاوتی کرد و باعث شد سلسله مراتب ساخت ماشین در سینما دچار تغییر و تحول شود. در سال 2015 این تکنیک را برای فیلم مکس دیوانه به کار برد که منجر به برنده شدن جایزه اسکار، بفتا و اِمی برای او شد.

خلاصه فیلم

فیلم با بازی تام ‌هاردی (مکس) آغاز ‌می‌شود که خود را در گیرودار فرار کردن از یک زندان در میان صحرا پیدا ‌می‌کند. فرمان‌روای آن دژ، ایمورتان جو (Immortan Joe)، با بازی هیو کِیس‌ـ‌بایرِن، کسی که شاید طرف‌داران سری «مکس دیوانه/ Mad Max» از پشت گریم و ماسک اسکلتی‌اش او را به‌عنوان شخصیت منفی فیلم اول، Toecutter، به‌یاد بیاورند، پنج زن دارد که همه‌ی آن‌ها را در برجی زندانی کرده و امیدوار است بتواند آن‌ها را متقاعد کند -هر چند به‌زور- برای او پسر و جانشینی بیاورند. از همان اول معلوم است که زنان علاقه‌ای به او و خواسته‌اش ندارند؛ بنابراین، درون محموله‌ای از سوخت که هر روز به آن دژ ‌می‌آید پنهان ‌می‌شوند و فرار ‌می‌کنند‌. ایمورتان جو با خشم فراوان هدایت گروهی را برای بازگرداندن آن‌ها به‌عهده ‌می‌گیرد. اولین باری که «جاده‌ی خشم» فرصت نفس کشیدن به مخاطب ‌می‌دهد بعد از تقریباً نیم ساعت هرج‌ومرج دیوانه‌وار است.

طراحی صحنه

مکس دیوانه: جاده خشم فیلمی است که فرصت نفس کشیدن به تماشاگر را نمی دهد و در تمام طول فیلم بیننده را از سکانس های زیبا و تعقیب و گریز فراوان و باکیفیت سیراب می کند. طراحی عمده صحنه ها در صحرا بوده و به مکان های خشک و بایر اختصاص یافته است. البته فقط مکان های طبیعی برای فیلم برداری اختصاص نیافته. بسیاری از لوکشین ها مانند: شهر غرب که فقط یک دکل برق در آن مکان قرار گرفته، و یا مکانی که در شب فیلم برداری شده ساخته ذهن میلر و گیبسون است. البته این فضاها دارای کمترین آبجکت (چند درخت، چند فرد که به وسیله چوب های بلند قدم می زنند و یک ماشین جنگی بزرگ) هستند، اما بیشترین تأثیرگذاری را بر روی جّو و فیزیک فیلم وارد می کنند.

این نکته حائز اهمیت است که طراح با کمترین وسایل، بیشترین نتیجه ممکن را از کار خود می گیرد، یا به عبارتی دیگر از کاه، کوه ساختن. گیبسون با حداقل های موجود، کوهی عظیم از صحنه های زیبا و دیدنی ساخته که در قامت فیلم میلر گنجیده است. به تمام اینها طراحی خودروهای بی نظیر و عجیب را اضافه کنید که در سرتاسر داستان وجودی ثابت و ابدی دارند. 

البته سکانس های فیلم فقط به کویر خالی از زندگی اختصاص نیافته. طراحی شهر آب و فضاهای زیرزمینی آن نشانگر نبوغ و جسارت  گیبسون می باشد. این شهر مانند یک هیولای سنگی عظیم است که در دل صحرای جهنمی جای گرفته است. ترکیب دکورهای فلزی و خشن در هارمونی با سنگ های سخت بیابانی، مجموعه زیبا و استثنایی به نمایش گذاشته  است. 

تحریریه معماری آرل
منبع: caranddriver.com & architecturaldigest.com