پنج شنبه های سینما و معماری: چرخه گر (Looper)

نویسنده: مهرداد نجیب زاده

اِد وُرو (Ed Verreaux) طراح باسابقه آمریکایی از دانشگاه هنر سان فرانسیسکو فارق التحصیل شده و کارگردانی انیمیشن فرز و چابک را درکارنامه خود دارد. وی عمده فعالیت خود را با انیمیشن های کلاسیکی مانند پینوکیو، بامبی، سفید برفی و مجموعه های لونی تونز (Loony Toons) آغاز کرده است. پس از یک دهه فعالیت در صنعت انیمیشن کارهای برجسته وی رو به سینمای مدرن آورده است. مهم ترین پروژه های وی شامل: پارک ژوراسیک 1، مردان ایکس:آخرین مقاومت، پارک ژوراسیک 2015، لوپر (Looper)، سرباز جو و بخشنده می باشد.



خلاصه ای از داستان فیلم
لوپر قصه ای پیچیده با ساختار سفر در زمان دارد. قصه فیلم در آینده می گذرد و دنیای مدرن را نشان می دهد که سفر در زمان نیز اختراع شده است، اما این اختراع بزرگ باعث شده تا ساختار زمان در دنیا به هم بریزد و از همین رو استفاده از این تکنولوژی غیر مجاز شده و تنها مختص انسان های خاصی است. در این میان کسانی نیز هستند که به طور غیر قانونی به این تکنولوژی دست یافته و وارد چرخه زمان می شوند. از همین رو اشخاصی به نام «لوپر» وظیفه کشتن افراد قانون شکن را دارند تا بدین وسیله چرخه وجود آمده را از بین ببرند.



نمایی از فیلم لوپر«جو» که شخصیت اصلی فیلم است توسط این تکنولوژی وارد چرخه می شود و «لوپر» ها نیز پس از سالها او را دستگیر کرده و داخل ماشین زمان می اندازند تا او به گذشته برگردد و توسط خودش کشته شود تا به این وسیله چرخه از بین برود که این کار در واقع کاری بیهوده و عبس است. وقتی در آینده جو را به داخل ماشین زمان می خواهند بیندازند او همه لوپرها را به قتل رسانده و خود وارد ماشین زمان می شود و وقتی به گذشته می آید جلوی کشته شدن خود توسط خود را می گیرد و وارد گذشته می شود تا خراب کننده اوضاع دنیا ملقب به بازان ساز (Rainmaker) در آینده را بکشد و همچنین کسی را که آسیب بزرگی به زندگی او در آینده خواهد زد را که در حال حاضر نوزادی بیش نیست به قتل برساند.
 


طراحی صحنه
اِد وُرو (Ed Verreaux) بر خلاف فیلم های دیگری که به آینده پرداختند، محیط و فضاها را زیاد تغییر نداده. زمانی که فیلم را مشاهده می کنید ساختمان ها، رستوران،کافه، فضای شهری و مکان های دیگر به شکل امروزی هستند. تنها تغییر کاهش زرق و برق در فضاهای معماری است. انگار بحران انرژی و اقتصادی در این زمان تأثیر منفی زیادی بر جای گذاشته. داستان فیلم به کانزاس در سال 2044 اشاره داشته و جالب اینجاست که تغییر بزرگی هم در فضاهای بیرون شهری مشاهده نمی شود. در بسیاری از فیلم های شاخص که قصه ای در آینده دارند مثل فیلم بلید رانر به کارگردانی ریدلی اسکات علاوه بر طراحی صحنه و لباس و مسائل بصری دیگر حتی شخصیت پردازی کاراکترها با شخصیت پردازی کاراکترهای زمان حال متفاوت است اما در لوپر به غیر از وجود ماشین های مدرن نشانه دیگری از دنیای مدرن نیست و همه چیز به نوعی طراحی شده اند که گویا قصه فیلم در زمان حال سپری می شود. انتقادی که بسیاری از متخصصان به کار اِد وُرو (Ed Verreaux) اشاره داشتند.



اما منتقدان سینما این اقدام وُرو (Ed Verreaux) را عملی هوشمندانه دانستند. چون طراحی ساده و مینیمال فضاها با رنگ مایه های خاکستری این فرصت را به تماشاگر داده تا به خوبی با موضوع و شخصیت های فیلم همذات پنداری کنند و به راحتی غرق در داستان پیچیده و زیبای ریان جانسون شوند. این نکته بسیار حائز اهمیت است که طراحی در هر پروژه احتیاج به بزرگنمایی و هزینه زیاد ندارد. بخصوص که این فیلم با بودجه محدودی ساخته شده است. ِاد وُرو مخصوصاً فضاها را مانند زمان حال درآورده تا عنوان کند که آینده هنوز هم تحت تاثیر گذشته است.البته این کانسپت فقط به این جمله ختم نمی شود. . ِاد وُرو با توجه به پارادکس های موجود در زمان حال و آینده درون داستان عمل کرده و علت طراحی صحنه ها به شیوه حال نشان دهنده توجه این طراح به اثرات تغییر محیطی بر روی بیننده ها بوده است. به همین جهت طراحی تمام فضاها مربوط به کانزاس سال 2044 با کانزاس زمان حال به یک صورت می باشد. فقط بخش هایی که مربوط به طراحی شهری کشور چین بوده دستخوش تغییراتی جزئی شده است.
این فیلمی است که ارزش تماشای آن به یک بار خلاصه نمی شود. فرصت تماشای آنرا از دست ندهید.




















تحریریه معماری آرل
نویسنده: مهرداد نجیب زاده