پنج شنیه های سینما و معماری: هتل بزرگ بوداپست

مترجم: مهرداد نجیب زاده

یکی از مهم ترین ویژگی های طراحی  و دکوراسیون در  این فیلم به کار بردن رنگ های زنده و شاد در کنار رنگ های تیره و خشن می باشد.فضای گرم داخلی، در تناقض با هوای سرد و برفی بیرون هتل از بهترین ترکیب های تاریخ سینما به شمار می رود. نمای هتل به عنوان یک کیک خامه ای بزرگ تشبیه شده است. اما عجیب ترین نکته هائز اهمیت در طراحی صحنه و دکوراسیون این فیلم ساخت تمام لوکیشن ها و المان ها به وسیله دست بوده که جسارت زیادی می طلبد.امروزه خیلی از کارگردان های بزرگ برای ساخت یک فضای خیالی کمتر به ساخت آن با متریال رجوع می کنند و بیشتر از جلوه های ویژه کمک می گیرند. به عنوان مثال افرادی مانند جیمز کامرون و استیون اسپیلبرگ در 99 درصد مواقع از CGI کمک می گیرند. شاید کوئنتین تارانتینو جزء معدود کارگردان هایی باشد که مانند وس اندرسون فضای معماری داستان های خود را به صورت حقیقی می سازد و بسیار کم از جلوه های کامپیوتری استفاده می کند.





یکی از دلایل شکل گیری دکوراسیون و مکان ها به این شکل، وفادار بودن وس اندرسون به اصل داستان می باشد. همین توضیح می دهد که چرا نمای بیرونی قطار به وسیله مقوا ساخته شده است. ساختمان بیرونی هتل از یک ماکت 2.70 سانتی تشکیل شده بود. در یکی از سکانس ها شخصیت زیرو (Zero) ماشینی را به سوی ایستگاه قطار هل می داد. نکته اینجاست که ایستگاه قطاری وجود نداشته و ساختمان ایستگاه هم از یک مدل به نسبت بزرگ تشکیل شده است. آدام اشتوک هاوزن اصرار داشته تا فیلم برداری به صورت فریم به فریم، و یا شات به شات ضبط شود. دلیل این کار او ایجاد حس زنده بودن فضا نسبت به بازیگران بوده تا آنها هم حس واقعی بودن لوکیشن ها را به بینندگان  منتقل کنند. فضاهای بی نظیر دیگری مانند: زندان، تلکابین، کوهستان برفی، کلیسای کاتولیک و ... از مهم ترین بخش های این فیلم زیبا، شاد و دوست داشتنی می باشد.
به شما پیشنهاد می کنیم که تماشای این فیلم را از دست ندهید.









تحریریه معماری آرل
منیع:architecturaldigest.com