برنامه هایی جهت احیای بنای متروکه بروتالیسمی

این ساختمان در سال 1966 ساخته شد که در ابتدا کاربری آن حوزه علمیه بوده و سپس به مرکز بازپروری معتادان تبدیل شد.  بنا حدود 20 سال پس از اتمام ساخت و ساز رها و قربانی سرنوشت شد که متروکه و بدون کاربری ماند. در این میان بنا فرسوده و پنجره ها و گچ کاری های آن از بین رفت اما خوشبختانه برنامه هایی جهت احیای بنا صورت گرفته است که تصمیم بر ایجاد مرکز پژوهش و آموزش و هنر می باشد که پذیرای عموم مردم باشد.
به طور کلی طراحی این ساختمان برگرفته از سبک بروتالیسم می باشد که ساختمان‌های معماری بروتالیست را اغلب می‌توان از هندسهٔ مکرر گوشه‌دار قابل توجه آنها و همچنین استفاده از سیمان در ساختار، بازشناخت. اگرچه سیمان از مصالحی است که بیشترین استفاده را در معماری بروتالیست دارد، ولی لزوماً نمی‌توان سیمان را جزئی جدا ناپذیر از این معماری دانست. یک ساختمان زمانی جزئی از معماری بروتالیست محسوب می‌شود که نمایی چهارگوش، قالب دار و خشن را از طریق مصالح ساختمانی، شکل و در برخی موارد تاسیسات بیرونی اش به نمایش بگذارد. همچنین در فضاهای داخلی از تصاویر و نورپردازی خشنی استفاده شده است و رنگ تیره ی دیوار ها محیطی مانند سینما را برای بیننده القا می کند.











تحریریه معماری آرل
مترجم: الهه کاشی
منبع: archdaily