نویسنده : تحریریه معماری آرل
تاریخ : پنجشنبه , ۱۳۹۴/۱۰/۲۴ ۰۸:۲۵

مترجم: نیلوفر محتاط
شاید جایزه ی پریتکرز یکی از معتبرترین جوایز معماری در دنیا باشد. این جایزه در سال 2016 به معمار شیلی تبار، Alejandro Aravana، تعلق گرفت. این جایزه به دلیل تلاشهایی که این معمار در طراحی ساختمانهای خدماتی، خانه های کم هزینه و پروژه های مربوط به بازسازی پس از سانحه داشت، به وی تعلق گرفت. هیئت داوران چهل و یکیمن جایزه ی پریتکرز اذعان کردند که آلخاندرو آراونا، با معماری اجتماعی خود سعی کرده تا با بحران مسکن جهانی مقابله کند. در ادامه با ما در آرل همراه باشید.




شهرت آلخاندرو آراونا، تنها محدود به شیلی نیست. بلکه او وقایع معماری مختلف در سطح جهان همواره حضور داشته است. در دوسالانه ی وینیز سال 2016 مدیر بوده است، از سال 2009 تا 2015 جزء داوران جایزه ی پریتکرز بوده است و اخیراً شرکت خود را تأسیس کرده است. در هر حال عمده شهرت این معمار بابت طراحی فضاهای عمومی و اجتماعی و بازسازی پس از سانحه است.




روش کار این معمار آموزش مهارت های ساختمانی به مردم و مشارکت گرفتن از آنها برای ساخت خانه ی خود بود. این خانه های ارزان قیمت معمولاً با مصالح بومی ساخته می شوند و به صورت کامل ساخته نمی شوند تا ساکنین بتوانند در گذر زمان خود آنها را توسعه دهند. آلخاندرو آراونا به جای اینکه بیرون از میدان، تنها به طراحی بپردازد، خود را در تمام جوانب طراحی دخیل کرده است و فرصتهای جدیدی را برای هر پروژه ایجاد کرده است.














منبع: INHABITAT
تحریریه معماری آرل




شهرت آلخاندرو آراونا، تنها محدود به شیلی نیست. بلکه او وقایع معماری مختلف در سطح جهان همواره حضور داشته است. در دوسالانه ی وینیز سال 2016 مدیر بوده است، از سال 2009 تا 2015 جزء داوران جایزه ی پریتکرز بوده است و اخیراً شرکت خود را تأسیس کرده است. در هر حال عمده شهرت این معمار بابت طراحی فضاهای عمومی و اجتماعی و بازسازی پس از سانحه است.




روش کار این معمار آموزش مهارت های ساختمانی به مردم و مشارکت گرفتن از آنها برای ساخت خانه ی خود بود. این خانه های ارزان قیمت معمولاً با مصالح بومی ساخته می شوند و به صورت کامل ساخته نمی شوند تا ساکنین بتوانند در گذر زمان خود آنها را توسعه دهند. آلخاندرو آراونا به جای اینکه بیرون از میدان، تنها به طراحی بپردازد، خود را در تمام جوانب طراحی دخیل کرده است و فرصتهای جدیدی را برای هر پروژه ایجاد کرده است.














منبع: INHABITAT
تحریریه معماری آرل
تحریریه معماری آرل
منوچهر عزیز.
ممنون از توضیحات تکمیلی شما.
ممنون از توضیحات تکمیلی شما.
Manocheher Seyed Mortazavi
جایزه معماری پرایتزکر »وقتی که انسان در یک حباب زندگی میکند«.................بعد از اینکه الیخاندرو آراونا ، معمار شیلیایی به عنوان برنده ی امسال جایزه معماری پرایتزکر اعلام شد پاتریک شوماخر همکار زاحا حدید از این انتخاب انتقاد کرد .
او در صفحه فیس بوک خود نوشته کوتاهی پست کرد که ایا دلایلی مانند دید اجتماعی به معماری و در اخر سیاسی در معماری یکی از دلایل انتخاب معمار سال میتواند باشد؟ بنظر من ولی این انتخاب بعد از حباب املاک در بسیاری از کشورهای غربی مانند امریکا و اسپانیا و.... که یکی از دلایل اصلی بحران اقتصادی عظیم جهانی و نابودی زندگی میلیونها انسان بودند اجتباب ناپذیر و لزرمی بنظر میاید. معماری سهم بزرگی در این دگرگونی داشت و دارد. امروز در جهان میلیونها انسان سقفی بر سر ندارند و این یکی از چالشهای بزرگ معماری و شهرسازی در اینده خواهد بود.
در حقیقت با انتخاب الیخاندرو آراونا این بحران جهانی که ارتباط مستقیم با شهرسازی و معماری داشت و دارد بالاخره با چند سال تاخیر به معماری و شهرسازی رسید. معمارانی که معماری و شهرسازی را دور از سیاست و مسایل اجتماعی و پیشرفت معماری را فقط در رابطه با زیباشناسی و تکنیک امکانپذیر میبینند در حقیقت تکنوگرات های ساده اندیشی بیش نیستند. زیباشناسی ، هنر ، تکنیک ، شهر، فرهگ، اجتماع، سیاست، صنعت، دین، و...تاریخ و.. همه قسمتی از معماری و شهرسازی هستند
بعضی منعقدان پاتریک شوماخر معتقد هستند که شاید دلیل واقعی این انتقاد این باشد که دو برنده این جایزه جهانی در چند سال گذشته از جهان سوم هستند و نه از غرب این انتقاد از او را من نمیتوانم تایید يا تكذيب کنم چرا که دید شخصی پاتریک شوماخر مربوط میشود . ولی این انتخاب نه فقط برای دید اجتماعی معمار شیلیایی الیخاندرو آراونا بوده بلکه کیفیت بالای کارهای او بدون شک اهمیت بسزایی در انتخاب او داشته. نکته ای که پاتریک شوماخر خود را با ان مشغول نمیکند و تجزیه و تحلیلی برای خواننده ندارد.
در زمانی که جهان در یک بحران سیاسی و اجتماعی بزرگ به سر میبرد معماری نمیتواند چشمهای خود را ببندد و مسولیت خود را انکار کند. معماری برای ثروتمندان و دیکتاتورها تنها راه پیشرفت معماری و زیباشناسی معماری نیست. پیشنهاد من به معمارانی چون پاتریک شوماخر این هست که حداقل کتاب دیوید هاروی با عنوان »شهرهای انقلابی« را بخوانند. با این انتخاب داوران یکی از مسولیت پاییه ای معماری را که به نظر فراموش شده بو د در مرکز بحثهای معماری اینده جا دادند . به امید اینکه این انتخاب بحث در مورد معماری و شهرسازی را از یک بحث فقط تکتیکی و زیبا شناسی خارج و به یک بحث گسترده تری بکشاند. وظیفه معماری این هست که برای تمام قشرهای جامعه جوابهای مناسب پیدا کند. . کاری نتوان کرد همیشه معمارانی خواهند بود « که نه فقط بصورت حباب فکر میکنند بلکه در حباب زندگی میکنند.
او در صفحه فیس بوک خود نوشته کوتاهی پست کرد که ایا دلایلی مانند دید اجتماعی به معماری و در اخر سیاسی در معماری یکی از دلایل انتخاب معمار سال میتواند باشد؟ بنظر من ولی این انتخاب بعد از حباب املاک در بسیاری از کشورهای غربی مانند امریکا و اسپانیا و.... که یکی از دلایل اصلی بحران اقتصادی عظیم جهانی و نابودی زندگی میلیونها انسان بودند اجتباب ناپذیر و لزرمی بنظر میاید. معماری سهم بزرگی در این دگرگونی داشت و دارد. امروز در جهان میلیونها انسان سقفی بر سر ندارند و این یکی از چالشهای بزرگ معماری و شهرسازی در اینده خواهد بود.
در حقیقت با انتخاب الیخاندرو آراونا این بحران جهانی که ارتباط مستقیم با شهرسازی و معماری داشت و دارد بالاخره با چند سال تاخیر به معماری و شهرسازی رسید. معمارانی که معماری و شهرسازی را دور از سیاست و مسایل اجتماعی و پیشرفت معماری را فقط در رابطه با زیباشناسی و تکنیک امکانپذیر میبینند در حقیقت تکنوگرات های ساده اندیشی بیش نیستند. زیباشناسی ، هنر ، تکنیک ، شهر، فرهگ، اجتماع، سیاست، صنعت، دین، و...تاریخ و.. همه قسمتی از معماری و شهرسازی هستند
بعضی منعقدان پاتریک شوماخر معتقد هستند که شاید دلیل واقعی این انتقاد این باشد که دو برنده این جایزه جهانی در چند سال گذشته از جهان سوم هستند و نه از غرب این انتقاد از او را من نمیتوانم تایید يا تكذيب کنم چرا که دید شخصی پاتریک شوماخر مربوط میشود . ولی این انتخاب نه فقط برای دید اجتماعی معمار شیلیایی الیخاندرو آراونا بوده بلکه کیفیت بالای کارهای او بدون شک اهمیت بسزایی در انتخاب او داشته. نکته ای که پاتریک شوماخر خود را با ان مشغول نمیکند و تجزیه و تحلیلی برای خواننده ندارد.
در زمانی که جهان در یک بحران سیاسی و اجتماعی بزرگ به سر میبرد معماری نمیتواند چشمهای خود را ببندد و مسولیت خود را انکار کند. معماری برای ثروتمندان و دیکتاتورها تنها راه پیشرفت معماری و زیباشناسی معماری نیست. پیشنهاد من به معمارانی چون پاتریک شوماخر این هست که حداقل کتاب دیوید هاروی با عنوان »شهرهای انقلابی« را بخوانند. با این انتخاب داوران یکی از مسولیت پاییه ای معماری را که به نظر فراموش شده بو د در مرکز بحثهای معماری اینده جا دادند . به امید اینکه این انتخاب بحث در مورد معماری و شهرسازی را از یک بحث فقط تکتیکی و زیبا شناسی خارج و به یک بحث گسترده تری بکشاند. وظیفه معماری این هست که برای تمام قشرهای جامعه جوابهای مناسب پیدا کند. . کاری نتوان کرد همیشه معمارانی خواهند بود « که نه فقط بصورت حباب فکر میکنند بلکه در حباب زندگی میکنند.
مطالب مشابه
X
همراه معماری آرل باشید