معماری جهان: آلمان در گذر زمان، قسمت چهارم، دوره ی باروک و روکوکو

باروک در معنی اصلی خود عبارتست از نامنظم، مروارید ناصاف و پرپیچ و تاب و یا غیر عادی. باروک نوعی هنر است که در آن قواعد تناسب رعایت نمی‌شود و همه چیز بنا به حواس هنرمند نمایانده می‌شود. این سبک هنری دارای روحی از حرکت و جنبش است و نقطه مقابل سکون کلاسیک است. هنرمندان در باروک بر خلاف دوران کلاسیک با احساس خود حرکت می‌کردند و احساس را مقدم بر عقل می‌دانستند. معماری باروک از ایتالیا شروع شد و قسمت اعظم اروپا را هم به زیر پوشش خود درآورد و تقریباً از اوایل قرن ۱۷ تا اواسط قرن ۱۸ در بیشتر کشورهای لاتین گسترش یافت. از نظر منتقدین قرن نوزدهم معماری باروک عبارت است از معماری کلاسیک منحط و بی‌ساختار. معماری باروک دارای تزئینات نمایشی زیاد و عجیب و غریب است. ویژگی های معماری باروک عبارتند از: ساختن فضاهای منحنی، استفاده ی فراوان از تزیینات در معماری، استفاده از اشکال اغراق آمیز، پرهیز از خطوط مستقیم، ایجاد یکچارچگی کامل در فضا، تعبیه ی فضای کلی در مرکز و منظم کردن سایر فضاها به سمت آن.
سبک باروک پس از جنگهای مذهبی سی ساله در آلمان و دیرتر از بقیه ی مناطق اروپا شروع شد. این سبک در شهرهای جنوبی کشور آلمان رواج بیشتری داشت. معماری باروک آلمان در بناهای سلطنتی و حکومتی تحت تاثیر باروک ایتالیا بود. می توان از Balthasar Neumann به عنوان بهترین معمار دوره ی باروک در آلمان نام برد. بنای Schloss Bruchsal بی شک یکی از شاهکارهای معماری کشور آلمان است که توسط این معمار طراحی شد. از دیگر بناهایی که توسط این معمار طراحی شدند می توان به کلیسای Vierzehnheiligen اشاره کرد. بهره گیری فراوان از نور طبیعی، استفاده از هندسه ی موجدار و دوار و عدم استفاده از خطوط مستقیم از ویژگی های معماری این کلیساست. در معماری کلیساهای آلمان در دوره ی باروک بر خلاف کلیساهای باروک ایتالیا، برج های کلیسا حفظ شدند.