معماری با چوب، دندانپرشکی اوزاکا

مکان قرارگیری پروژه در حدود 90 سال پیش به دلیل دوری از هیاهوی فضاهای مسکونی اطرافش به سالن نمایشگاهی اختصاص داده شده بود. گرچه پس از 11 ماه تحقیق و تفحص و آنالیز محیط پیرامون و با گذشت زمان آسایش استفاده کنندگان با نیازهای ضروری روزمره آنان تطبیق یافته است. با داشتن چنین شرایطی ساختمان دندانپزشکی چوبی همانند نمادی معمارانه برافراشته خواهد شد ، این موضوع بر ارزش های ماندگار که می کوشد تضاد محیطی را اصلاح کند دلالت دارد.



جهت گیری و شکل یابی سکونتگاههای اطراف در نمای جانبی، استراکچر و نمای غربی بنا تسری یافته است. سقف شیروانی که ترکیبی از فضاهای همسایگی است، شکل می گیرد و مانند طاقی ترسیم شده و به سمت غرب جهت می گیرد و با این حرکت مدرنیسم را به نمایش می گذارد. برای ایجاد تاثیری گرما بخش در نمای خارجی از متریال طبیعی چوب استفاده شده است، جایی که دیوار ها قد می کشند مانند بوم نقاشی سفیدی هستند که شکوفه های گیلاس را درفصل حضورشان تکمیل می کنند. استراکچر چوبی ترکیب شده با شفافیت شیشه ها در افق جلب توجه می کند و باعث جلب نظر در راهروی طبقه اول می گردد. متریال چوبی در داخل فضا با خیابانی پر از شکوفه های گیلاس ممزوج می شود، معمار عمدا قصد امتزاج فضاهای داخل و خارج را داشته است. درختان، آفتاب و تازگی هوا را به محیط هدیه می دهند. معمار قصد توسعه چنین فرآیندی را همگام با حفظ خصوصیات تاریخی، حتی در ساختمانی کوچک به رخ می کشد.