آشنایی با ایزو (ISO) و نحوه تنظیم آن در عکاسی دیجیتال

عموما ایزوی ۱۰۰ به عنوان ایزوی نرمال در نظر گرفته می شود و تصاویر خوبی را به شما می دهد (با نویز کم تر).
اکثر مردم تمایل دارند دوربین دیجیتال خود را در حالت اتوماتیک قرار دهند،تا دوربین به شکل اتوماتیک تنظیمات ایزوی مناسب را با توجه به شرایطی که شما در آن عکاسی می کنید انتخاب کند.به شکل اتوماتیک دوربین تلاش می کند میزان ایزو را تا جایی که ممکن است پایین نگه دارد اما اکثر دوربین ها این امکان را به شما می دهند که به شکل دستی ایزوی موردنظر خود را انتخاب کنید.
زمانی که شما به جای دوربینتان تصمیم می گیرید و ایزوی موردنظر خود را اعمال می کنید، متوجه اثرات آن بر روی میزان باز بودن روزنه دیافراگم و سرعت شاتر،برای رسیدن به یک تصویر مطلوب خواهید شد.برای مثال زمانی که شما عدد ایزوی خود را از ۱۰۰ به ۴۰۰ افزایش می دهید متوجه می شوید که می توانید با سرعت شاتر بالاتر و یا دیافراگم بسته تر عکس بگیرید.
زمانی که میخواهید بهترین ایزو را برای شرایط موردنظرتان انتخاب کنید معمولا باید ۴ سوال زیر را از خودتان بپرسید:
۱- نور – آیا نور کافی به سوژه من می رسد؟
۲- نویز – یک عکس پر از نویز می خواهم یا یک عکس بدون نویز؟
۳- سه پایه – با سه پایه عکاسی می کنم یا بدون آن؟
۴- سوژه متحرک – سوژه ی من متحرک است یا ثابت؟
اگر نور کافی بود،مقدار کمی نویز می خواستید،از سه پایه استفاده می کردید و سوژه شما ثابت بود،بهتر است از ایزوی پایین استفاده کنید.
اما اگر محیط نور کافی نداشت،شما نویز زیادی در تصویر می خواستید،سه پایه نداشتید و یا اینکه سوژه تان متحرک بود بهتر است از ایزوی بالا استفاده کنید.
البته مطمئنا حاصل این افزایش ایزو تصویری پر از نویز خواهد بود!
شرایطی که شاید نیاز باشد تا از ایزوهای بالا استفاده کنید:
۱- ورزش هایی که در فضای باز انجام می شود – در شرایطی که سوژه ی شما متحرک است و یا نور در دسترس محیطی کمی دارید.
۲- کنسرت ها – معمولا در کنسرت ها نور کم است و نمی توانید از فلاش استفاده کنید.
۳- گالری ها،کلیسا ها،مساجد،مکان ها تاریخی و… – بسیاری از اماکن علی رقم نبود نور کافی اجازه استفاده از فلاش را به شما نمی دهند.
۴- جشن های تولد – عکس گرفتن از شمع های روشن در یک اتاق تاریک بسیار لذت بخش خواهد بود،به شرط اینکه از یک فلاش مناسب و ایزوی بالا استفاده کنید!
ایزو یک قابلیت مهم در عکاسی دیجیتال است و این اجازه را به شما می دهد تا کنترل بیشتری روی عکسی که در نهایت محصول کارتان خواهد بود داشته باشید.
همین امروز ایزو های متتلف را تست کنید و به تاثیر آن ها بر روی عکس هایتان،سرعت شاتر و میزان دیافراگم توجه کنید.

در ادامه عکس های که با ایزوهای متفاوت گرفته را برای درک بیشتر این موضوع را باهم تماشا کنیم.
نویز و حساسیت وابستگی زیادی به یكدیگر دارند.با افزایش حساسیت، نویزابتدا در مناطق تیره عكس و سپس در مناطقی كه رنگهای نسبتا یكنواختی دارند، ظاهر می شود.
قسمتی از تصویر فوق را انتخاب كرده ایم كه اولا نسبتا در مناطق سایه دار عكس است و ثانیا در ناحیه مركری فوكوس بوده و طبعا توجه بیشتری را به خود جلب می كند.
حالا اثرات تغییر ISO را در آن ناحیه بررسی می كنیم:

در مثال فوق با افزایش حساسیت، میزان نویز در مناطق سایه دار عكس ، جلب توجه می كند.اما در مناطقی كه نور بیشتری دارند ، افزایش نویز كمتر است.مثل مناطقی كه در حد فاصل نواحی روشن و تاریك قرار دارند.(مربع زرد در شكل زیر).به عبارت دیگر هرچه نور بیشتر باشد، اثر نویز كمتر خواهد بود.

 

البته در این مثال خاص با ISO 400 میزان نوردهی حتی در سرعت حداكثر شاتر و كمترین مقدار دیافراگم نیز بیش از حد لازم است.
به طور خلاصه میتوان گفت كه هرچند مقادیر بالای ISO باعث افزایش نویز می گردد،اما این امكان را به عكاس میدهد كه با سرعتهای بالاتر شاتر عكس بگیرد و این موضوع گاه بسیار مفید ولازم است.
باید به خاطر داشت كه نویز، بیشتر در مناطق تیره و نیز نواحی كه رنگ یكنواخت دارند، ظاهر می شود.بنابراین ابتدا باید موضوع مورد نظر را ارزیابی و مناطق فوق الذكر را در آن شناسایی كنیم.سپس با تغییر كادر بندی ، این مناطق را در عكس به حداقل برسانیم و سپس از ISO بالا استفاده نماییم.
در محیطهای كم نور ،نویز واضح تر خواهد بود و در نتیجه با افزایش ISO ، كیفیت عكس به طور قابل ملاحظه ای كاهش می یابد.در این موارد بهتر است كه با استفاده از یك سه پایه ،از سرعتهای پایین شاتر استفاده نماییم.

منبع : گروه معماری آرل
گرداورنده : مسعود فلاح نرگس