تحریریه معماری آرل
معماري هنوز رسانه خودش را پيدا نكرده است. مهم‌ترين رسانه معماري حجم پلاستيكي و بيروني خود اثر است.وقتي پاي معماري اين‌جا مي‌لنگد و خود اثر نمي‌تواند کارکرد رسانه‌اي خود را داشته باشد، پاي رسانه‌هاي ديگر به‌ميان مي‌آيد؛ رسانه‌هايي که خيلي اوقات فاصله آن‌ها با معماري بسيار زياد است. اثر معماري، براي آن‌که با مخاطب ارتباط برقرار کند، چاره‌اي ندارد جز اين‌که از رسانه‌هايي كه بعضي از آن‌ها حتي نمي‌توانند ويژگي‌هاي معماري را بيان كنند، كمك بگيرد که اين ارتباط هرگز آن چيزي که بايد در مواجهه اثر و مخاطب باشد از آب در نمي‌آيد.
معماري احتياجي ندارد رسانه‌اي داشته باشد. ما اگر ده‌ها مجله معماري هم داشته باشيم و معماري‌مان خوب نباشد چه فايده؟ البته وجود چنين رسانه‌اي بهتر است از نبودنش است، اما نبايد در هيچ زمينه‌اي به نبودن فكر كنيم؛ در مورد رسانه‌هاي ديگر مانند تلويزيون كه بيشتر مخاطبانش عامه مردم هستند هم بايد بگويم در حال‌حاضر کارکردشان بيشتر شبيه تريبون است تا رسانه‌اي كه رسالتش آگاهي‌رساني است. به همين خاطر است که آن‌چه در راديو و تلويزيون پخش مي‌شود، بيشتر اطلاعيه است و به‌جاي آن‌که به آگاهي عامه مردم منجر شود، جنبه اطلاع‌رساني دارد، و معماري هم در اين ميان مستثنا نيست.
منبع: http://memari.hmg.ir
منبع: http://memari.hmg.ir